Przejdź do zawartości

Prefektura apostolska Yixian

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Prefektura apostolska Yixian
天主教易县监牧区
Państwo

 Chiny

Siedziba

Yixian

Data powołania

25 maja 1929

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

Zależność

bezpośrednio od Stolicy Apostolskiej

Prefekt apostolski

sede vacante

Położenie na mapie Hebei
Położenie na mapie Chin
Ziemia39°21′N 115°30′E/39,350000 115,500000

Prefektura apostolska Yixian (łac. Praefectura Apostolica Yihsienensis, chiń. 天主教易县监牧区) – rzymskokatolicka prefektura apostolska ze stolicą w Yixianie, w prefekturze miejskiej Baoding, w prowincji Hebei, w Chińskiej Republice Ludowej.

Prefektura nie istnieje w strukturach Patriotycznego Stowarzyszenia Katolików Chińskich, w których cała prefektura miejska Baoding należy do diecezji Baoding[1].

Historia

[edytuj | edytuj kod]

25 maja 1929 z mocy decyzji Piusa XI wyrażonej w brewe Cum venerabilis erygowano misję sui iuris Yixian. Dotychczas wierni z tych terenów należeli do wikariatu apostolskiego Pekinu (obecnie archidiecezja pekińska) i wikariatu apostolskiego Baoding (obecnie diecezja Baoding). 9 grudnia 1935 podniesiono ją do rangi prefektury apostolskiej.

Z 1949 pochodzą ostatnie pełne, oficjalne kościelne statystyki. Prefektura apostolska Yixian liczyła wtedy:

  • 6375 wiernych (0,8% społeczeństwa)
  • 6 kapłanów (wszyscy diecezjalni)
  • 32 siostry i 8 braci zakonnych.

Od zwycięstwa komunistów w chińskiej wojnie domowej w 1949 prefektura apostolska, podobnie jak cały prześladowany Kościół katolicki w Chinach, nie może normalnie działać. Prefekt apostolski o. Tarcisio Martina CSS uciekł przed komunistami do Pekinu, gdzie został jednak aresztowany w październiku 1950. Po pokazowym procesie trafił do ciężkiego więzienia, gdzie był torturowany. 26 grudnia 1954 został zwolniony i zmuszony wyjechać z komunistycznych Chin. Pozostali zagraniczni misjonarze zostali wydaleni z kraju w 1951[2].

W latach 80. i 90. XX w wierny papieżowi Kościół podziemny wyświęcił 7 biskupów, z których 3 zostało ordynariuszami, a pozostali koadiutorami lub biskupami pomocniczymi. Biskupi ci nie byli uznawani przez władze świeckie i doświadczali prześladowań[3][4]. Ostatni ordynariusz Yixian Cosmas Shi Enxiang zmarł w 2015. W czasach Mao spędził on 30 lat w więzieniach i obozach pracy. Sakrę biskupią przyjął w 1982. Więziony ponownie w latach 1989 – 1993. Od 1996 prefekt apostolski Yixian. Od 2001 do śmierci więziony w nieznanym, nawet dla rodziny, miejscu[5].

Prefekci apostolscy

[edytuj | edytuj kod]
  • o. Tarcisio Martina CSS[6]
    • superior (1929 – 1935)
    • prefekt apostolski (1935 – 1961) de facto aresztowany w 1950 i wydalony z komunistycznych Chin w 1954, nie miał po tym czasie realnej władzy w prefekturze[2]
  • sede vacante (być może urząd prefekta sprawowali duchowni Kościoła podziemnego) (1961 – 1981)
  • bp Francis Zhou Shanfu (1981 – 1988)
  • bp Peter Liu Guandong (1988 – 1994)
  • bp Cosmas Shi Enxiang (1995 – 2015) de facto więziony w nieznanym miejscu od 2001, nie miał po tym czasie realnej władzy w prefekturze[5]
  • sede vacante (być może urząd prefekta sprawuje duchowny Kościoła podziemnego) (2015 – nadal)

Inni biskupi

[edytuj | edytuj kod]
  • bp Peter Liu Guandong (1982 – 1988) koadiutor, następnie prefekt apostolski Yixian
  • bp Paul Liu Shuhe (1982 – 1993†) biskup pomocniczy, od 1988 w więzieniu[7]
  • Cosmas Shi Enxiang (1982 – 1995) biskup pomocniczy, następnie prefekt apostolski Yixian
  • bp John Zhang Qingtian (1992 – ?) biskup pomocniczy[8]
  • bp John Chen Cangbao (1997 – ?) koadiutor[9]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ucanews.com
  2. a b ilpopolopordenone.it. [dostęp 2017-04-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-04-21)].
  3. hsstudyc.org.hk
  4. przykłady prześladowań: brender.eu, Heroes of Our Faith: Inspiration and Strength for Daily Living, ucanews.com
  5. a b The Telegraph Catholic bishop dies in China after 14 years in prison
  6. Włoch
  7. brender.eu. [dostęp 2017-09-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-09-26)].
  8. brender.eu. [dostęp 2016-03-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-29)].
  9. brender.eu. [dostęp 2017-09-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-09-16)].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]