Przejdź do zawartości

Piotr Kruszyński

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Piotr Kruszyński
Państwo działania

 Polska

Data i miejsce urodzenia

20 sierpnia 1945
Łódź

profesor nauk prawnych
Specjalność: postępowanie karne
Alma Mater

Uniwersytet Warszawski

Doktorat

1974

Habilitacja

1983

Profesura

4 stycznia 1995

Nauczyciel akademicki
Uczelnia

Uniwersytet Warszawski

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski

Piotr Józef Kruszyński (ur. 20 sierpnia 1945 w Łodzi[1]) – polski adwokat, profesor nauk prawnych, profesor zwyczajny Uniwersytetu Warszawskiego. Zajmuje się w prawem karnym materialnym i procesowym.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

W 1963 ukończył VI Liceum Ogólnokształcące im. Tadeusza Reytana w Warszawie[2], a w 1968 studia na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego, pisząc pracę magisterską pod tytułem: "Udział ławników w orzecznictwie sądów karnych wświetle poglądów doktryny i badań praktyki"[3]. W latach 1968–1970 odbył aplikację sądową w Sądzie Wojewódzkim dla m.st. Warszawy, a w 1970 zdał egzamin sędziowski z oceną bardzo dobrą. 1 października 1968 r. rozpoczął pracę jako asystent w Uniwersytecie Warszawskim. W latach 1969–1971 był zatrudniony w Zakładzie Postępowania Karnego w charakterze asystenta, w latach 1971–1974 – w charakterze starszego asystenta. W 1974 uzyskał stopień naukowy doktora nauk prawnych na podstawie obrony pracy pt. „Warunkowe umorzenie postępowania karnego” (promotorem był prof. Andrzej Murzynowski). W 1983 złożył kolokwium habilitacyjne po przedłożeniu rozprawy habilitacyjnej pt. „Zasada domniemania niewinności w polskim procesie karnym”[3]. Postanowieniem prezydenta RP z 4 stycznia 1995 otrzymał tytuł naukowy profesora w głównej mierze za monografię pt. „Stanowisko prawne obrońcy w procesie karnym”, wydanej w 1991 r. Został profesorem zwyczajnym UW[4]. Był dyrektorem Instytutu Prawa Karnego. W 1990 utworzył własną kancelarię prawną.

Od 1982 do 1995 był ponadto wykładowcą w białostockiej filii Uniwersytetu Warszawskiego[1]. Pod jego kierunkiem stopień naukowy doktora uzyskał m.in. Marcin Warchoł, Szymon Pawelec czy Sławomir Żółtek[5].

Jako adwokat reprezentował m.in. Zytę Gilowską w postępowaniu lustracyjnym, Sławomira Sikorę w postępowaniach ułaskawieniowych, Ryszarda Forbricha w procesie o korupcję w środowisku piłkarskim czy Edwarda Mazura w postępowaniu ekstradycyjnym. W 2008 przewodniczył zespołowi, który prowadził prace nad projektem wprowadzenia do polskiego systemu prawnego instytucji sędziego śledczego[6]. W marcu 2015 został przewodniczącym Komisji Kodyfikacyjnej Prawa Karnego przy Ministerstwie Sprawiedliwości[7] i pełnił tę funkcję do 11 stycznia 2016, kiedy to komisja została odwołana.

Wieloletni dyrektor Ośrodka Badawczego Adwokatury im. Witolda Bayera Naczelnej Rady Adwokackiej. Arbiter w Sądzie Arbitrażowym przy Krajowej Izbie Gospodarczej w Warszawie[8]. Od stycznia 2021 jest członkiem Komisji Dyscyplinarnej ds. nauczycieli akademickich przy Radzie Głównej Nauki i Szkolnictwa Wyższego na kadencję 2021–2024[9]. 12 marca 2021 został powołany na przewodniczącego prezydenckiego zespołu do opracowania projektu regulacji wprowadzającej instytucję sędziów pokoju[10].

Odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (2000)[11][1].

Wybrane publikacje

[edytuj | edytuj kod]
  • Wykład prawa karnego procesowego (red. P. Kruszyński), Białystok 2012
  • Zasada prawa do obrony w świetle orzecznictwa Europejskiego Trybunału Praw Człowieka w Strasburgu – zagadnienia wybrane, [w:] Gaudium in litteris est. Księga jubileuszowa ofiarowana Pani Profesor Genowefie Rejman z okazji osiemdziesiątych urodzin, Warszawa 2005
  • Stanowisko prawne obrońcy w procesie karnym, Białystok 1991
  • Zasada domniemania niewinności w polskim procesie karnym, Warszawa 1983

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c Who is who w Polsce, cz. I, wyd. 2 uzup., 2003, s. 2170.
  2. Monika Zbrojewska, Szymon Pawelec. Adwokat prof. dr hab. Piotr Kruszyński. „Palestra”. 7–8, s. 195, 2015. Warszawa: Naczelna Rada Adwokacka. ISSN 0031-0344. 
  3. a b B. T. Bieńkowska, H. Gajewska-Kraczkowska, M. Rogacka-Rzewnicka, (red.), Wokół gwarancji współczesnego procesu karnego. Księga jubileuszowa profesora Piotra Kruszyńskiego, Warszawa 2015, s. 5.
  4. Prof. Piotr Kruszyński, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2018-07-26].
  5. Małgorzata Gruszecka, Konferencja „Wokół gwarancji współczesnego procesu karnego” – z okazji Jubileuszu 70. urodzin adwokata Profesora dr. hab. Piotra Kruszyńskiego, Warszawa, 25–26 czerwca 2015 r.. palestra.pl. [dostęp 2017-09-13].
  6. Ł. Chojniak: Instytucja sędziego śledczego jeszcze w tym roku wróci do kodeksu karnego. gazetaprawna.pl, 20 maja 2008. [dostęp 2014-11-25].
  7. Prof. Piotr Kruszyński przewodniczącym Komisji Kodyfikacyjnej Prawa Karnego [online], rp.pl [dostęp 2021-01-11] (pol.).
  8. Jubileusz adw. prof. Piotra Kruszyńskiego [online], Naczelna Rada Adwokacka – Warszawa [dostęp 2021-01-11] (pol.).
  9. Skład – Rada Główna Nauki i Szkolnictwa Wyższego [online], Rada Główna Nauki i Szkolnictwa Wyższego [dostęp 2021-01-05] [zarchiwizowane z adresu 2021-01-11].
  10. Powołanie zespołu ds. sędziów pokoju [online], prezydent.pl, 12 marca 2021 [dostęp 2021-03-14].
  11. M.P. z 2001 r. nr 5, poz. 94.