Przejdź do zawartości

Orbita geosynchroniczna

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przykład eliptycznej orbity geosynchronicznej widzianej względem powierzchni Ziemi. Pozorne zawieszenie satelity nad Australią.
Dwie orbity które są nachylone pod kątem 30° i 63,4° do równika Ziemi

Orbita geosynchronicznaorbita geocentryczna o okresie obiegu równym dobie gwiazdowej Ziemi. Szczególnym przypadkiem takiej orbity jest orbita geostacjonarna[1].

Obserwowany z Ziemi satelita będący na geosynchronicznej orbicie kołowej zachowuje stałą długość geograficzną, ale oscyluje po południku, a będąc na orbicie eliptycznej zatacza ósemkę względem wybranej długości geograficznej, powracając do danego punktu względem obserwatora na Ziemi raz na dobę gwiazdową.

Charakterystyka orbity

[edytuj | edytuj kod]

Wszystkie orbity geosynchroniczne Ziemi mają półoś wielką równą 42 164 km[2].

Zależność półosi wielkiej orbity od jej okresu określa wzór:

gdzie:

– półoś wielka,
okres orbitalny, w tym przypadku równy dobie gwiazdowej,
standardowy parametr grawitacyjny ciała okrążanego i stałej grawitacji
dla Ziemi = 3,986004418 · 1014 m3 s−2[3].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Planetary Orbits. [dostęp 2011-06-27].
  2. David A. Vallado: Fundamentals of Astrodynamics and Applications. Hawthorne, Kalifornia: Microcosm Press, 2007, s. 31.
  3. Numerical Standards for Fundamental Astronomy. IAU Working Group, 2017. [dostęp 2019-06-22].