Oldżajtu

Oldżajtu
	Ilchan
Okres	od 1304; do 16 grudnia 1316
Poprzednik	Mahmud Ghazan
Następca	Abu Sa’id
	Dane biograficzne
Dynastia	Ilchanidzi
Data urodzenia	1280
Data śmierci	16 grudnia 1316
Ojciec	Argun-chan
Dzieci	Abu Sa’id

Oldżajtu mong. ᠦᠯᠵᠡᠢᠲᠦ ᠺᠬᠠᠨ, pers. محمد خدابنده - اولجایتو (ur. 1280, zm. 16 grudnia 1316) – władca z dynastii Ilchanidów, panujący w latach 1304–1316.

Był synem Arguna, bratem Mahmuda Ghazana. Jako ilchan kontynuował politykę Ghazana w kwestiach gospodarczych. Zachował też wpływy wszechwładnego Rashid ad-Dina^[1]. Za jego panowania nową stolicą zostało miasto Soltanije, budowane już od czasów Arguna. W 1310 ilchan przeszedł na szyizm^[2]. Doprowadziło to do zaostrzenia polityki religijnej skierowanej nie tylko przeciw sunnitom, lecz także przeciw chrześcijanom^[3]. Zimą 1312-1313 Oldżajtu podjął nieudaną inwazję na Syrię. Była ona podjęta w interesie zbiegłych członków mameluckiego establishmentu. Była to ostatnia zbrojna wyprawa Mongołów przeciwko mamelukom w Syrii^[4]. Oldżajtu zmarł 16 grudnia 1316 roku z powodu dolegliwości żołądkowych. Przyczyny jego śmierci nie są w pełni jasne^[5]. Jego następcą został jego małoletni syn Abu Sa’id.

Bibliografia

Peter M. Holt, Bliski Wschód od wypraw krzyżowych do 1517 roku, przeł. Barbara Czarska, Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy 1993, ISBN 83-06-02290-4.
BogdanB. Składanek BogdanB., Historia Persji, t. 2, Warszawa: Wydawnictwo Akademickie Dialog, 2003, ISBN 83-88938-32-0, OCLC 749417040 .
Jerzy Hauziński, Irańskie intermezzo. Dzieje Persji w średniowieczu (VII - koniec XV w.), Toruń: Wydawnictwo Adam Marszałek 2008.
Peter Jackson, Mongołowie i Zachód: podbój Azji i Europy, tajemnice najazdów na Polskę, imperium Tamerlana, przeł. Agnieszka Kozanecka, Warszawa: Bellona 2007.

Przypisy

↑ Jerzy Hauziński, Irańskie intermezzo. Dzieje Persji w średniowieczu (VII - koniec XV w.), Toruń: Wydawnictwo Adam Marszałek 2008, s. 269.
↑ Bogdan Składanek, Historia Persji, t. 2, Warszawa: Wydawnictwo Akademickie Dialog 2003, s. 278-279.
↑ Peter Jackson, Mongołowie i Zachód: podbój Azji i Europy, tajemnice najazdów na Polskę, imperium Tamerlana, przeł. Agnieszka Kozanecka, Warszawa: Bellona 2007, s. 224.
↑ Peter M. Holt, Bliski Wschód od wypraw krzyżowych do 1517 roku, przeł. Barbara Czarska, Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy 1993, s. 134-135.
↑ Bogdan Składanek, Historia Persji, t. 2, Warszawa: Wydawnictwo Akademickie Dialog 2003, s. 280

[1] Jerzy Hauziński, Irańskie intermezzo. Dzieje Persji w średniowieczu (VII - koniec XV w.), Toruń: Wydawnictwo Adam Marszałek 2008, s. 269.

[2] Bogdan Składanek, Historia Persji, t. 2, Warszawa: Wydawnictwo Akademickie Dialog 2003, s. 278-279.

[3] Peter Jackson, Mongołowie i Zachód: podbój Azji i Europy, tajemnice najazdów na Polskę, imperium Tamerlana, przeł. Agnieszka Kozanecka, Warszawa: Bellona 2007, s. 224.

[4] Peter M. Holt, Bliski Wschód od wypraw krzyżowych do 1517 roku, przeł. Barbara Czarska, Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy 1993, s. 134-135.

[5] Bogdan Składanek, Historia Persji, t. 2, Warszawa: Wydawnictwo Akademickie Dialog 2003, s. 280

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]