Przejdź do zawartości

Norbertanie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Norbertanie
Herb zakonu
Pełna nazwa

Kanonicy Regularni Zakonu Premonstratensów

Nazwa łacińska

Candidus et Canonicus Ordo Praemonstratensis

Skrót zakonny

O.Praem.

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

Założyciel

św. Norbert z Xanten

Data założenia

1120

Data zatwierdzenia

1126

Przełożony

Jos Wouters

Liczba członków

1257 (2010)[1]

Strona internetowa
Habit norbertański

Norbertanie (Premonstratensi) – zakon rzymskokatolicki założony w 1120[2] przez św. Norberta z Xanten w miejscowości Prémontré koło Laon we Francji. Oparty jest na regule św. Augustyna.

Zakon norbertanów w XIV wieku obejmował 655 opactw i probostw. Obecnie w świecie jest około 1450 zakonników w 51 domach. Zakon wydał 10 świętych i 4 błogosławionych. Wśród błogosławionych jest też polska norbertanka, Bronisława z Krakowa. Pierwsi premonstratensi przybyli do Polski w 1126 roku.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Norbertanie [online], catholic-hierarchy.org [dostęp 2012-03-24] (ang.).
  2. Praca zbiorowa: Historia powszechna Tom 7 Od upadku cesarstwa rzymskiego do ekspansji islamu. Karol Wielki. T. 7. Mediaset Group SA, 2007, s. 426. ISBN 978-84-9819-814-0.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]