Przejdź do zawartości

Niewidzialne małżeństwo

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Niewidzialne małżeństwo
Topper
Ilustracja
Gatunek

komedia romantyczna

Rok produkcji

1937

Data premiery

1 sierpnia 1937

Kraj produkcji

Stany Zjednoczone

Język

angielski

Czas trwania

97 min

Reżyseria

Norman Z. McLeod

Scenariusz

Jack Jevne
Eric S. Hatch
Eddie Moran

Główne role

Constance Bennett
Cary Grant

Muzyka

Marvin Hatley

Zdjęcia

Norbert Brodine

Montaż

William H. Terhune

Produkcja

Hal Roach

Wytwórnia

Hal Roach Studios

Dystrybucja

Metro-Goldwyn-Mayer

Niewidzialne małżeństwo (ang. Topper) – amerykańska komedia romantyczna z 1937 roku, w reżyserii Normana Z. McLeoda z Constance Bennett i Cary Grantem w rolach głównych. Adaptacja powieści Thornea Smitha Topper wydanej w 1926 roku. Pierwszy czarno-biały film pokolorowany cyfrowo i ponownie wydany w 1985 roku przez wytwórnię Hal Roach Studios.

Fabuła

[edytuj | edytuj kod]

George (Cary Grant) i Marion (Constance Bennett) Kerby są właścicielami banku, prowadzącymi bogate i beztroskie życie. W wyniku wypadku oboje tracą życie, ale pozostają na ziemi jako duchy. Przekonani, że mają jakąś niezałatwioną sprawę na ziemi, próbują pomóc swojemu przyjacielowi Cosmo Topperowi (Roland Young), który jest prezesem banku[1]. Cosmo wiedzie nudne życie, przywiązany do nudnej pracy w banku. Jego żona Clara (Billie Burke) dba tylko o swoje wygody. Dla kaprysu Cosmo kupuje sportowy samochód George’a. Wkrótce spotyka duchy swoich martwych przyjaciół, które próbują ożywić jego nudne życie[2].

Niewidzialne małżeństwo pierwotnie nakręcony jako czarno-biały film, był pierwszym filmem, który został w pełni pokolorowany cyfrowo. Kolorowana wersja, stworzona została do produkcji telewizyjnej i wideo w 1985 roku przez Hal Roach Studios Film Classics i Colorization Inc[3][4][5].

Obsada

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Ryan McCormick: Topper (1937). Film History. [dostęp 2019-06-22]. (ang.).
  2. Topper. Letterboxd.com. [dostęp 2019-06-22]. (ang.).
  3. 'Colorization' Is Defacing Black and White Film Classics. The New York Times. [dostęp 2019-06-22]. (ang.).
  4. 'Colorizing' Film Classisc: A bon od a bane?. The New York Times. [dostęp 2019-06-22]. (ang.).
  5. Martie Zad: Colors Shower Black and White Films. The Washington Post. [dostęp 2019-06-22]. (ang.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]