Przejdź do zawartości

Morganit

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Morganit
Ilustracja
Morganit wydobyty w kopalni Little Three, hrabstwo San Diego, Kalifornia, USA (4,5 x 2,2 x 3,5 cm)
Właściwości chemiczne i fizyczne
Skład chemiczny

Be3Al2(SiO3)6

Twardość w skali Mohsa

7,5–8,0

Przełam

muszlowy

Łupliwość

niewyraźna

Gęstość

2,71–2,90 g/cm³

Właściwości optyczne
Barwa

różowy, brzoskwinioworóżowy

Połysk

szklisty

Morganitminerał, odmiana berylu. Odkryty w 1911 r. w okręgu San Diego w Kalifornii (USA).

Nazwa pochodzi od nazwiska J.P. Morgana (1837–1913) – bankiera, finansisty i kolekcjonera minerałów.

Charakterystyka

[edytuj | edytuj kod]

Właściwości

[edytuj | edytuj kod]

Morganit to różowa, ciemnoróżowa, przezroczysta odmiana berylu; zabarwiona domieszkami cezu, litu, rubidu, manganu.

Możliwe inkluzje – wrostki zwykle jedno- lub dwufazowe, a także liczne wrostki biotytu, muskowitu, pirytu i rutylu (efekt kociego oka).

Występowanie

[edytuj | edytuj kod]

Jest spotykany w pegmatytach, i w skałach okruchowych. Bywa znajdowany w łupkach biotytowych i utworach hydrotermalnych. Współwystępuje z turmalinem.

Miejsca występowania: Brazylia – Cruzeiro, Alto do Gis, USA – Kalifornia, Utah, Maine, Rosja – Ural, Republika Malgaska – Anjanabonoina, Tsilazina (rekordowe okazy osiągają masę ok. 5 kg). Także: Mozambik, Zimbabwe, Kazachstan, Pakistan, Afganistan, Chiny, Włochy.

Zastosowanie

[edytuj | edytuj kod]

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Kazimierz Maślankiewicz: Kamienie szlachetne. Wyd. 3 poprawione i uzupełnione. Warszawa: Wydawnictwo Geologiczne, 1982.
  • Michał Sachanbiński: Vademecum zbieracza kamieni szlachetnych i ozdobnych. Warszawa: Wydawnictwo Geologiczne, 1984. ISBN 83-220-0199-1.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]