Margot Fonteyn
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Odznaczenia | |
Margot Fonteyn (ur. 18 maja 1919 w Reigate jako Margaret Hookham, zm. 21 lutego 1991 w Panamie) – brytyjska baletnica, tancerka, primabalerina. W roku 1934 dołączyła do Vic-Wells Ballet (obecnie The Royal Ballet).
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Pseudonim artystyczny Fonteyn pochodzi od panieńskiego nazwiska matki Margot – Fontes. Jako nastolatka przebywała w Szanghaju (ojciec Margot prowadził tam interesy) – tam rozpoczęła naukę tańca u rosyjskiego baletmistrza Gonczarowa. Następnie, po powrocie do Londynu, kształciła się w szkole tańca Serafiny Astafiew, a potem w studium baletowym Ninette de Valois.
W swoim repertuarze artystka miała wiele partii baletowych zarówno klasycznych, jak i nowoczesnych. Do najsłynniejszych jej kreacji należały m.in. partie Odetty-Odylii w Jeziorze łabędzim Czajkowskiego, tytułowa w Kopciuszku Prokofjewa, rola Gizeli w balecie o tym samym tytule czy Kotki Agaty w Les demoiselles de la nuit Françaix[1].
W roku 1955 wyszła za mąż za Roberto Ariasa, syna byłego prezydenta Panamy, Harmodio Ariasa.
W maju 1959 wystąpiła w Warszawie w Jeziorze łabędzim wraz z Michaelem Somesem[1].
O swojej pracy Margot mówiła:
(…) Nie mam zresztą jakiegoś intelektualnego podejścia do mojej pracy. Uważam, że taniec powinien dostarczać po prostu rozrywki. Wydaje mi się, że poprzez taniec staramy się wyrazić coś nieokreślonego, coś co tkwi w nas. Jeśli mamy szczęście – udaje się nam to przekazać na zewnątrz…[1]
Odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]- Komandor Orderu Imperium Brytyjskiego (Wielka Brytania, 1951)[2]
- Dama Komandor Orderu Imperium Brytyjskiego (Wielka Brytania, 1956)[3][4]
- Medal Pro Finlandia (Finlandia, 1960)[5]
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c Wspaniała Margot Fonteyn. W: Lucjan Kydryński: Wiolinem i basem. Wyd. 1. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1960, s. 93–98. (pol.).
- ↑ Page 3071 | Supplement 39243, 1 June 1951 | London Gazette | The Gazette [online], web.archive.org, 2 grudnia 2016 [dostęp 2024-12-18] [zarchiwizowane z adresu 2016-12-02] .
- ↑ Page 10 | Supplement 40669, 30 December 1955 | London Gazette | The Gazette [online], web.archive.org, 21 lipca 2015 [dostęp 2024-12-18] [zarchiwizowane z adresu 2015-07-21] .
- ↑ Margot Fonteyn [online], IMDb [dostęp 2018-04-16] .
- ↑ Ulkomaalaiset Pro Finlandia -mitalin saajat 1944 – - Ritarikunnat [online], ritarikunnat.fi, 9 października 2020 [dostęp 2024-12-18] (fiń.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Ben Macintyre, Baletnica, która została rewolucjonistką, The Times
- Margot Fonteyn autobiografia, Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe, Warszawa 1984
- ISNI: 0000000109332624
- VIAF: 109469491
- ULAN: 500356857
- LCCN: n79063851
- GND: 118534270
- NDL: 00439805
- LIBRIS: wt799bcf08fh172
- BnF: 13935221g
- SUDOC: 084121319
- NLA: 35619551
- NKC: pna2009505084
- BNE: XX1163222
- NTA: 07090300X
- CiNii: DA02094402
- Open Library: OL4891503A
- PLWABN: 9810579105405606
- NUKAT: n96025653
- OBIN: 49643
- J9U: 987007601413105171
- PTBNP: 1555134
- CANTIC: a10253403
- LNB: 000313728