M41 HMC
 M41 HMC (eksponat Aberdeen Proving Ground) | |
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Typ pojazdu | |
| Trakcja |
gąsienicowa |
| Załoga |
12 osób |
| Historia | |
| Produkcja |
1943–1944 |
| Egzemplarze |
85 egz. |
| Dane techniczne | |
| Pancerz |
12 mm |
| Długość |
5,9 m |
| Szerokość |
2,9 m |
| Wysokość |
2,5 m |
| Prześwit |
0,45 m |
| Masa |
19,3 t |
| Osiągi | |
| Prędkość |
48 km/h |
| Zasięg pojazdu |
180 km |
| Dane operacyjne | |
| Uzbrojenie | |
| 1 x haubica M1 kalibru 155 mm (22 nab.) 1 x wkm M2 kalibru 12,7 mm (900 nab.) | |
| Użytkownicy | |
| Stany Zjednoczone | |
M41 Howitzer Motor Carriage Gorilla – amerykańskie samobieżne działo polowe zaprojektowane w okresie II wojny światowej.
M41 powstał w wyniku zamówienia armii amerykańskiej z 1943 roku na samobieżną haubicę kalibru 155 mm, lecz projekt ukończono dopiero w 1944 roku, kiedy zdecydowano się użyć podwozia czołgu M24 Chaffee. Aby maksymalnie skrócić czas powstania nowego pojazdu na jednym podwoziu, zaprojektowano trzy różne pojazdy: samobieżną armatę przeciwlotniczą M19 GMC, samobieżną haubicę M37 HMC oraz M41. M41 był uzbrojony w haubice M1. Załoga była w stanie wystrzelić w ciągu minuty 1-2 granaty o masie 43,1 kg każdy, na maksymalną odległość 15 000 m. Kąt ostrzału w płaszczyźnie poziomej był równy 37°, w płaszczyźnie pionowej -5° do +55°.
Łącznie zbudowano około 85 egzemplarzy. Był to szybki, niezawodny pojazd z bardzo dobrym uzbrojeniem. Nie wziął udziału w walkach II wojny światowej, ale został użyty w czasie wojny koreańskiej.
Wycofane z sił amerykańskich po tym konflikcie, armia francuska otrzymała je i używała od 1956 do 1972 roku w tych dywizjonalnych pułkach artylerii ciężkiej[1].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Obusier Automoteur de 155mm M41 [online], asso.fr [dostęp 2024-04-28] (fr.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Andrzej Ciepliński, Ryszard Woźniak: Encyklopedia współczesnej broni palnej. Warszawa: Wydawnictwo WiS, 1994. ISBN 83-86028-01-7.