Przejdź do zawartości

Ludwig Plagge

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ludwig Plagge
SS-Oberscharführer SS-Oberscharführer
Data i miejsce urodzenia

13 stycznia 1910
Landesbergen

Data i miejsce śmierci

24 stycznia 1948
Kraków

Przebieg służby
Lata służby

1939–1945

Formacja

SS Schutzstaffel

Stanowiska

członek załogi Sachsenhausen, Auschwitz-Birkenau, Majdanek

Odznaczenia
Krzyż Zasługi Wojennej II klasy z mieczami (III Rzesza)

Ludwig Plagge (ur. 13 stycznia 1910 w Landesbergen, zm. 24 stycznia 1948 w Krakowie) – zbrodniarz hitlerowski, członek załóg obozów koncentracyjnych Sachsenhausen, Auschwitz-Birkenau i Majdanek oraz SS-Oberscharführer.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Ukończył 8 klas szkoły powszechnej, z zawodu był rolnikiem. Członek NSDAP od 1 grudnia 1931 i SS od października 1934 (numer identyfikacyjny 270620). W listopadzie 1939 został wcielony do czynnej służby w SS i przydzielono go do obozu koncentracyjnego Sachsenhausen, gdzie przebywał do czerwca 1940, a następnie przeniesiono go do nowo utworzonego obozu koncentracyjnego Auschwitz. Plagge przebywał w nim do 4 października 1943 i pełnił w nim m.in. funkcję kierownika bloku więźniarskiego (Blockführera), w tym kierownika "bloku śmierci", nr 11 w obozie macierzystym, oficera raportowego SS (Rapportführera oraz kierownika tzw. obozu cygańskiego na odcinku BIIe (Abschnitt BIIe – Zigeunerlager) w Birkenau. Z Auschwitz-Birkenau przeniesiono do obozu Majdanek w Lublinie, a w 1944 Plagge znalazł się we Flossenbürgu. Był członkiem organizacji Lebensborn.

Plagge był jednym z najbardziej sadystycznych i okrutnych esesmanów, którzy pełnili służbę w obozie oświęcimskim. Uczestniczył w akcji eksterminacyjnej Żydów przeprowadzanej w komorach gazowych Brzezinki. Dokonywał bardzo często selekcji chorych i niezdolnych do pracy więźniów, posyłając ich na śmierć w komorach gazowych. Brał aktywny udział w egzekucjach, zarówno przez rozstrzelanie (przy Czarnej Ścianie koło bloku 11), jak i przez powieszenie, co dotyczyło licznej grupy więźniów. Był specjalistą w maltretowaniu więźniów, którzy przebywali na kwarantannie na początku swojego pobytu w Auschwitz (Plagge zmuszał nowo przybyłych do uprawiania tzw. "sportu", który był torturą i nierzadko kończył się śmiercią więźniów). Często bił więźniów, co czasami powodowało ich śmierć.

Po wojnie stanął przed polskim Najwyższym Trybunałem Narodowym i był jednym z oskarżonych w pierwszym procesie oświęcimskim. Podczas procesu przyznał się jedynie do bicia więźniów, a w ostatnim słowie zwrócił się z prośbą do sądu by "po odcierpieniu kary znów uważać go za porządnego człowieka", licząc że Trybunał oszczędzi mu życie. Jednak wobec przytłaczających dowodów zbrodni, 22 grudnia 1947[1] Najwyższy Trybunał Narodowy skazał Ludwiga Plagge na karę śmierci przez powieszenie, którą wykonano w więzieniu Montelupich w Krakowie.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Polen – Philipps-Universität Marburg – ICWC. [dostęp 2011-06-25]. (niem.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Plagge, Ludwig. TracesOfWar. [dostęp 2021-07-18]. (ang.).
  • Cyprian T., Sawicki J., Siedem wyroków Najwyższego Trybunału Narodowego, Poznań 1962
  • Klee E., Das Personenlexikon zum Dritten Reich: Wer war was vor und nach 1945. Fischer-Taschenbuch-Verlag, Frankfurt nad Menem 2005