Przejdź do zawartości

Locri

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Locri
gmina
ilustracja
Państwo

 Włochy

Region

 Kalabria

Prowincja

Reggio Calabria

Kod ISTAT

080043

Powierzchnia

25 km²

Populacja (2004)
• liczba ludności


13 069

• gęstość

522,8 os./km²

Numer kierunkowy

0964

Kod pocztowy

89044

Położenie na mapie Włoch
Mapa konturowa Włoch, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „Locri”
Położenie na mapie Kalabrii
Mapa konturowa Kalabrii, na dole znajduje się punkt z opisem „Locri”
Ziemia38°14′N 16°16′E/38,233333 16,266667
Strona internetowa

Locri – miejscowość i gmina we Włoszech, w regionie Kalabria, w prowincji Reggio Calabria.

Według danych na rok 2004 gminę zamieszkiwało 13 069 osób, 522,8 os./km².

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Założone ok. 700-680 p.n.e. przez kolonistów doryckich z Lokrydy w środkowej Grecji. Dla wyróżnienia nosiło nazwę Lokroi Epizephyrioi, Lokry Epizefyryjskie (czyli Zachodnie, albo Lokry Italskie[1]). W starożytności znane z kilku poetek: Teano (V w. p.n.e.), Nossis (IV/III w. p.n.e.), Alkinoe (III w. p.n.e.) i Melinno (I w. p.n.e.)[2].

Po wyparciu z tych terenów rdzennych mieszkańców, Sykulów, osadnicy greccy ustanowili sprawne rządy oligarchii, tzw. stu rodzin. W Lokrach powstał pierwszy w świecie greckim spisany kodeks praw, który przypisywano mężowi stanu Zaleukosowi (ok. 662 p.n.e.).

Rozrastająca się społeczność, chroniona murami długości ponad 6 km, toczyła walki z sąsiednimi ludami italskimi oraz z Krotoną i Region – pobliskimi miastami, zamieszkanymi przez niedoryckich Greków. Według miejscowego podania Lokryjczycy wspomagani przez boskie bliźnięta Kastora i Polideukesa, odnieśli ok. 500 p.n.e. zwycięstwo nad wojskami Krotony w bitwie nad rzeką Sagras. Wśród sojuszników Lokrów znajdowały się potężne wówczas Syrakuzy. Około 387 p.n.e. Lokry pomogły tyranowi Syrakuz Dionizjosowi I w zniszczeniu Region. Port w Lokrach Epizefyryjskich był ostatnią przystanią dla okrętów w drodze z Grecji na Sycylię.

Podczas ekspansji Rzymu na Półwyspie Apenińskim osłabione wojnami miasto uległo Rzymianom w 205 p.n.e. Pod ich panowaniem zachowało istotne znaczenie.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Stanisław Stabryła: Starożytna Grecja. Warszawa: WSiP, 1988, s. 47.
  2. Słownik kultury antycznej. Grecja – Rzym. Warszawa: WP, 1988, s. 268.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Publikacje

[edytuj | edytuj kod]
  • Aleksander Krawczuk (red.): Wielka historia świata. Tom 3: Świat okresu cywilizacji klasycznych. Kraków: Oficyna Wydawnicza „Fogra”, 2005, s. 50, ISBN 83-85719-84-9
  • David Sacks, Encyklopedia świata starożytnych Greków, Oswyn Murray (red.), Dorota Mickiewicz-Morawska (tłum.), Warszawa: Książka i Wiedza, 2001, s. 240, ISBN 83-05-13169-6, OCLC 749281065.

Strony WWW

[edytuj | edytuj kod]

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]