Przejdź do zawartości

Leonid Siedow

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Leonid Siedow
Ilustracja
Leonid Siedow (po lewej) i Wernher von Braun
Państwo działania

ZSRR

Data i miejsce urodzenia

14 listopada 1907
Rostów nad Donem

Data i miejsce śmierci

5 września 1999
Moskwa

doktor nauk technicznych
Specjalność: fizyka, mechanika, matematyka
Alma Mater

Rostowski Uniwersytet Państwowy,
Moskiewski Uniwersytet Państwowy

Odznaczenia
Złota Gwiazda Bohatera Pracy Socjalistycznej Nagroda Stalinowska
Order „Za zasługi dla Ojczyzny” IV klasy Order Lenina Order Lenina Order Lenina Order Lenina Order Lenina Order Lenina Order Czerwonego Sztandaru Pracy Order Czerwonego Sztandaru Pracy Order „Znak Honoru” Komandor Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja)

Leonid Iwanowicz Siedow (ros. Леонид Иванович Седов, ur. 1 listopada?/14 listopada 1907 w Rostowie nad Donem, zm. 5 września 1999 w Moskwie) – radziecki fizyk, Bohater Pracy Socjalistycznej (1967).

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

W 1924 skończył szkołę i podjął studia na Wydziale Pedagogicznym Rostowskiego Uniwersytetu Państwowego, 1926-1930 studiował na Wydziale Fizyczno-Matematycznym Moskiewskiego Uniwersytetu Państwowego, od 1931 pracował w Centralnym Instytucie Aerohydrodynamicznym im. Żukowskiego jako starszy inżynier i później szef wydziału. Aktywnie zajmował się badaniami nad hydrodynamiką, aeromechaniką i mechaniką płynów, w latach 1931–1935 był asystentem, docentem, profesorem i kierownikiem katedry w Moskiewskim Instytucie Lotniczym, od 1937 do końca życia kierował katedrą hydromechaniki Wydziału Mechaniczno-Matematycznego Moskiewskiego Uniwersytetu Państwowego im. Łomonosowa, 1938-1941 kierował katedrą mechaniki teoretycznej Akademii Wojskowo-Inżynieryjnej im. Kujbyszewa. W 1936 został kandydatem nauk technicznych, w 1937 doktorem nauk fizyczno-matematycznych i profesorem. Podczas wojny z Niemcami uczestniczył w badaniach i próbach techniki bojowej i lotniczej. W 1945 został pracownikiem naukowym Instytutu Matematycznego im. Stiekłowa, 1950-1953 kierował katedrą mechaniki teoretycznej Moskiewskiego Instytutu Fizyczno-Technicznego, w połowie lat 50. XX w. włączył się w prace nad programem kosmicznym w ZSRR. W latach 1957–1959 był wiceprezesem, 1959-1961 prezesem, a 1961-1980 ponownie wiceprezesem Międzynarodowej Federacji Astronautycznej. Napisał około 200 prac naukowych. W 1946 został członkiem korespondentem, a w 1953 członkiem rzeczywistym Akademii Nauk ZSRR, od 1965 był przewodniczącym jej Rady Naukowej ds. Problemów Hydrodynamiki. W latach 1953–1999 był redaktorem naczelnym pisma Mechanika, a 1962-1999 Kosmiczeskoje Issledowanija. Był członkiem zagranicznym i doktorem honoris causa wielu światowych uczelni. Został pochowany na Cmentarzu Trojekurowskim.

Odznaczenia i nagrody

[edytuj | edytuj kod]

I medale.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]