Przejdź do zawartości

Lemingowiec leśny

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Lemingowiec leśny
Myopus schisticolor[1]
(Lilljeborg, 1844)
Ilustracja
Lemingowiec leśny w Finlandii.
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Nadgromada

żuchwowce

Gromada

ssaki

Infragromada

łożyskowce

Rząd

gryzonie

Podrząd

Supramyomorpha

Infrarząd

myszokształtne

Nadrodzina

myszowe

Rodzina

chomikowate

Podrodzina

karczowniki

Plemię

lemingi

Rodzaj

lemingowiec

Gatunek

lemingowiec leśny

Synonimy
  • Myodes schisticolor Lilljeborg, 1844[2][3]
  • Myopus morulus Hollister, 1912[4]
  • Myopus saianicus Hinton, 1914[5]
  • Myopus thayeri G.M. Allen, 1914[6]
  • Myopus middendorfii Vinogradov, 1922[7]
  • Myopus schisticolor vinogradovi Skalon & Rajevski, 1940[8]
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[9]

Lemingowiec leśny[10], leming leśny[11] (Myopus schisticolor) – gatunek ssaka z podrodziny karczowników (Arvicolinae) w obrębie rodziny chomikowatych (Cricetidae).

Zasięg występowania

[edytuj | edytuj kod]

Lemingowiec leśny występuje na Półwyspie Fennoskandzkim przez północną i środkowa Rosję, aż po wybrzeże Oceanu Spokojnego na Rosyjskim Dalekim Wschodzie i wyspę Sachalin, na południe do północnej Mongolii i północno-wschodniej Chińskiej Republiki Ludowej (Heilongjiang)[12].

Taksonomia

[edytuj | edytuj kod]

Gatunek po raz pierwszy zgodnie z zasadami nazewnictwa binominalnego opisał w 1844 roku szwedzki zoolog N. Lilljeborg nadając mu nazwę Myodes schisticolor[2]. Holotyp pochodził z pobliża Lillehammer, w Mjosen, w Gudbrandsdalen, w Norwegii[13].

Jedyny żyjący przedstawiciel rodzaju Myopus[13][14][12]. Jest blisko spokrewniony z lemingami (Lemmus)[12]. Pięć podgatunków, które wstępnie uznano, nie odpowiada ewolucyjnej strukturze gatunku[12]. Analiza filogeograficzna wyłoniła dwie główne linie rodowe: jedną ograniczoną do niewielkiego obszaru na Dalekim Wschodzie, a drugą szeroko rozpowszechnioną[12]. Autorzy Illustrated Checklist of the Mammals of the World uznają ten takson za gatunek monotypowy[12].

Etymologia

[edytuj | edytuj kod]
  • Myopus: gr. μυς mus, μυος muos „mysz”[15]; πους pous, ποδος podos „stopa”[16].
  • schisticolor: późnołac. schistus „łupek”, od łac. lapis schistos „kamień rozszczepialny”, od gr. σχιστος skhistos „rozszczepiony”, od σχιζω skhizō „podzielić”; łac. color, coloris „kolor”[17].

Morfologia

[edytuj | edytuj kod]

Długość ciała (bez ogona) 90–115 mm, długość ogona 12–19,7 mm; masa ciała samic 20–40 g, samców 20–38 g[14]. Od leminga norweskiego różni się przede wszystkim wielkością i kolorem futra.

Ekologia

[edytuj | edytuj kod]
Pożywienie

Roślinożerca, żywi się mchami.

Rozmnażanie

Samica rodzi 4-5 młodych, w sezonie może mieć nawet 4-5 miotów.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Myopus schisticolor, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. a b N. Lilljeborg. Beskrifning af 2:ne för Skandinaviens Fauna nya Däggdjur. „Kungl. Svenska vetenskapsakademiens handlingar”. För år 1843, s. 65, 1843. (szw.). 
  3. N. Lilljeborg. Svenska arter of Myodes och Sorex. „Öfversigt af Kongl. Vetenskaps-akademiens forhandlingar”. 1, s. 33, 1844. (szw.). 
  4. N. Hollister. New mammals from the highlands of Siberia. „Smithsonian miscellaneous collections”. 60 (14), s. 1, 1912. (ang.). 
  5. M.A.C. Hinton. On a new species of Myopus from Central Asia. „The Annals and Magazine of Natural History”. Eight series. 13, s. 343, 1914. (ang.). 
  6. G.M. Allen. Mammals. „Proceedings of the New England Zoölogical Club”. 5, s. 58, 1914. (ang.). 
  7. B.S. Vinogradov. Materials for the systematics and the morphology of the Rodents. „Ежегодникъ Зоолoгическаго Музея Імператорсуй Академіи Наукъ”. 23, s. 374, 512, 1922. (ang.). 
  8. B.H. Cкaлoн & А. Раевский. „Научно-методические записки главного управления заповедников”. 7, s. 193, 1940. (ros.). 
  9. H. Henttonen, Myopus schisticolor, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2016, wersja 2021-2 [dostęp 2021-11-18] (ang.).
  10. Nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 239. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
  11. J. Reichholf: Ssaki. Leksykon przyrodniczy. Warszawa: Świat Książki, 1996, s. 286. ISBN 83-7129-877-3.
  12. a b c d e f C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 344. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).
  13. a b D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Species Myopus schisticolor. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2021-11-18].
  14. a b U. Pardiñas, P. Myers, L. León-Paniagua, N.O. Garza, J. Cook, B. Kryštufek, R. Haslauer, R. Bradley, G. Shenbrot & J. Patton. Opisy gatunków Cricetidae: U. Pardiñas, D. Ruelas, J. Brito, L. Bradley, R. Bradley, N.O. Garza, B. Kryštufek, J. Cook, E.C. Soto, J. Salazar-Bravo, G. Shenbrot, E. Chiquito, A. Percequillo, J. Prado, R. Haslauer, J. Patton & L. León-Paniagua: Family Cricetidae (True Hamsters, Voles, Lemmings and New World Rats and Mice). W: D.E. Wilson, R.A. Mittermeier & T.E. Lacher (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 7: Rodents II. Barcelona: Lynx Edicions, 2017, s. 292. ISBN 978-84-16728-04-6. (ang.).
  15. Jaeger 1944 ↓, s. 141.
  16. Jaeger 1944 ↓, s. 180.
  17. The Key to Scientific Names, J.A. Jobling (red.), [w:] Birds of the World, S.M. Billerman et al. (red.), Cornell Lab of Ornithology, Ithaca (ang.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]