Kuchnia żydowska
Kuchnia żydowska – narodowa kuchnia Żydów, oparta na zasadzie koszerności.
Najważniejszą cechą kuchni żydowskiej, obecną we wszystkich jej odmianach, jest ścisłe przestrzeganie koszerności, tj. religijnego podziału pokarmów na koszerne – czyste (dozwolone) i trefne – nieczyste (zakazane). Podział ten oparty jest na Biblii, na nakazach Pięcioksięgu Mojżesza (Tory), i późniejszych interpretacjach tych praw przez rabinów. Głównymi zasadami jest wykluczenie mięsa niektórych zwierząt (m.in. świń), krwi, łączenia mięsa z mlekiem, niektórych ryb (tych, które nie mają łusek), skorupiaków i owadów. Mięso dozwolone musi pochodzić ze specjalnego, rytualnego uboju zwanego szechitą.
Kuchnia żydowska, zwłaszcza bliskowschodnia, posiada wiele cech wspólnych z kuchnią arabską. Wynika to i ze stosowania tych samych regionalnych produktów, i podobieństwa nakazów religijnych, opartych na tym samym źródle.
Charakterystyczne dla kuchni żydowskich są specjalne potrawy przygotowywane przed szabatem, w czasie którego ortodoksyjnemu Żydowi nie wolno gotować ani rozpalać w piecu. Stąd powstały różnego rodzaju zimne przekąski, a także[potrzebny przypis] potrawy duszone przez kilkanaście godzin w stygnących piecach chlebowych (np. czulent).[1]
Można wyodrębnić różne odmiany kuchni żydowskiej:
- kuchnia Żydów sefardyjskich;
- kuchnia Żydów aszkenazyjskich;
- kuchnia Żydów mizrachijskich;
- kuchnia Żydów perskich;
- kuchnia Żydów jemeńskich;
- kuchnia Żydów indyjskich
- kuchnia Żydów latynoamerykańskich;
- kuchnia Żydów azjatyckich;
- kuchnia Żydów etiopskich.
Na bazie wymienionych tradycji ukształtowała się kuchnia Izraela.[2]
W związku z przebywaniem Żydów w diasporze kuchnia żydowska przyjmowała cechy i produkty kuchni różnych narodów; sama również wywierała na nie wpływ, niekiedy pośrednicząc między odległymi kulturami kulinarnymi (np. wprowadziła do kuchni polskiej egzotyczne przyprawy).[2]
Wspólnymi cechami większości odmian kuchni żydowskich jest obfite stosowanie niektórych przypraw (gałka muszkatołowa, goździki, szafran, kminek), częste używanie cebuli i czosnku, stosowanie zamiast niedozwolonego (trefnego) smalcu (wieprzowego) – tłuszczu drobiowego, używanie cukru lub miodu także do potraw mięsnych i rybnych, rozdrabnianie (mielenie lub ucieranie) składników potraw. Wiele potraw żydowskich powstawało przez adaptację miejscowych przepisów kulinarnych do nakazów religii mojżeszowej.
Specjalne, tradycyjne potrawy podawane są w święta religijne: Sukkot, Chanuka, Purim, Pesach, Szawuot.[2]
Różne potrawy kuchni żydowskiej weszły na stałe do kuchni innych narodów. W kuchni polskiej popularne są m.in. karp po żydowsku, chałka, maca, gefilte fisz (pulpety rybne lub Karp po żydowsku) „kawior żydowski” (pasta z wątróbek), sałatka galicyjska i koszerna śliwowica, w kuchni austriackiej strudel.
Ze względu na liczebność diaspory żydowskiej w Stanach Zjednoczonych jest to jedna z popularniejszych kuchni, dostępna również w sieciach koszernych fast foodów.
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Szabat. W: Dietojarska kuchnia żydowska. Znak literanova, 2020, s. 221. ISBN 978-83-240-7193-7.
- ↑ a b c Paulina Skotnicka: Kuchnia żydowska. W: Dietojarska kuchnia żydowska. Znak literanova, 2020. ISBN 978-83-240-7193-7.
