Przejdź do zawartości

Krucjata połabska

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Obraz Wojciecha Gersona „Opłakane apostolstwo”
Lokalizacja Połabia

Krucjata połabska (niem. Wendenkreuzzug, krucjata wendyjska) – zbrojne wyprawy wojenne zorganizowane w XII wieku z upoważnienia papieża Eugeniusza III (bulla Divina dispensatione(inne języki)), przez feudałów niemieckich, skierowane oficjalnie przeciwko plemionom Słowian połabskich wyznającym religie niechrześcijańskie[1]. Do krucjaty tej przyłączyli się także niektórzy polscy książęta, ale ich udział i motywy nie zostały do końca wyjaśnione. Wyprawy te dawały rycerstwu niemieckiemu możliwość uniknięcia uczestnictwa w zorganizowanej w 1147 roku II wyprawie krzyżowej przy jednoczesnym zachowaniu ideałów rycerskich.

Krucjata połabska z roku 1147 była bezpośrednią reakcją na nawoływania do uczestnictwa w II wyprawie krzyżowej, a jej inicjatorem był Bernard z Clairvaux[2]. Była ona prowadzona przez księcia Saksonii Henryka Lwa oraz margrabiego Marchii Północnej Albrechta Niedźwiedzia, który ok. 1157 utworzył Marchię Brandenburską z podbitych przez siebie ziem połabskich[3]. Szczególne zasługi w obronie swoich włości przed atakami krzyżowców miał obodrzycki książę Niklot, dzięki któremu pierwotne zamiary przejęcia kontroli nad słowiańskimi ziemiami w 1147 roku zakończyły się fiaskiem. Szczególnym niepowodzeniem zakończyła się próba zdobycia, chrześcijańskiego skądinąd, Szczecina obleganego przez wojska krzyżowców.

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Jerzy Strzelczyk, Słowianie Połabscy, Poznań: Wydawnictwo Poznańskie, 2002, ISBN 83-7177-087-1, OCLC 830378923.
  2. Darius von Güttner-Sporzyński, Poland, Holy War, and the Piast Monarchy, 1100–1230, Turnhout: Brepols, 2014, ISBN 978-2-503-54794-7 (ang.).
  3. Albrecht Niedźwiedź, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2022-04-10].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]