Kolcomysz sawannowa
| Acomys kempi[1] | |||
| Dollman, 1911[2] | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Infragromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Infrarząd | |||
| Nadrodzina | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Rodzaj | |||
| Gatunek |
kolcomysz sawannowa | ||
| Synonimy | |||
|
| |||
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[5] | |||
 | |||
Kolcomysz sawannowa[6] (Acomys kempi) – gatunek ssaka z podrodziny sztywniaków (Deomyinae) w obrębie rodziny myszowatych (Muridae), występujący w Afryce Wschodniej[5][7].
Zasięg występowania
[edytuj | edytuj kod]Kolcomysz sawannowa występuje w południowej Etiopii i Kennii, na wschód od Wielkich Rowów Afrykańskich; prawdopodobnie występuje w południowej Somalii i północno-wschodniej Tanzanii[8].
Taksonomia
[edytuj | edytuj kod]Gatunek po raz pierwszy zgodnie z zasadami nazewnictwa binominalnego opisał w 1911 roku brytyjski zoolog Guy Dollman nadając mu nazwę Acomys kempi[2]. Holotyp pochodził z północnej części rzeki Ewaso Ng’iro, z Chanler Falls, z Kenii[7].
Po wstępnym opisie stwierdzono, że A. kempi jest spokrewniony z A. ignitus i ostatecznie uznano go za jego podgatunek[8]. W 1975 roku został umieszczony w A. cahirinus, a następnie przywrócono go w 1991 do rangi odrębnego gatunku, w oparciu o wyraźne różnice genetyczne między nim a A. ignitus i A. cahirinus[8]. Autorzy Illustrated Checklist of the Mammals of the World uznają ten takson za gatunek monotypowy[8].
Etymologia
[edytuj | edytuj kod]- Acomys: gr. ακη akē „ostry punkt”; μυς mus, μυός muos „mysz”[9].
- kempi: Robert „Robin” Kemp (1871–1949), angielski księgowy, przyrodnik, kolekcjoner z Sierra Leone w latach 1902–1904, z Nowej Zelandii w latach 1906–1907, Afryki Wschodniej w latach 1908–1909, Australii w latach 1912–1914 i Argentyny w latach 1916–1917[10].
Morfologia
[edytuj | edytuj kod]Długość ciała (bez ogona) 90–110 mm, długość ogona 82–100 mm, długość ucha 13–18 mm, długość tylnej stopy 15–16 mm; brak szczegółowych danych dotyczących masy ciała[11].
Ekologia
[edytuj | edytuj kod]Kolcomysz sawannowa jest spotykana do wysokości 700 m n.p.m. Na suchych nizinach jest rozpowszechniona i pospolita; szczególnie liczna jest w dolinie rzeki Tana. Zamieszkuje podobne tereny co kolcomysz ognista, kolcomysz innozębna (A. louisae) i kolcomysz drobna (A. wilsoni): obszary żwirowe wśród suchej sawanny. Prowadzi naziemny tryb życia, jest owadożerna. Nie wiadomo, czy potrafi przetrwać w zaburzonym środowisku[5].
Populacja
[edytuj | edytuj kod]Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody uznaje kolcomysz sawannową za gatunek najmniejszej troski. Nie są znane zagrożenia dla gatunku, jest on szeroko rozpowszechniony, a populacja jest stabilna. Zamieszkuje Park Narodowy Tsavo, Park Narodowy Meru i prawdopodobnie inne obszary chronione[5].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Acomys kempi, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ a b Dollman 1911 ↓, s. 125.
- ↑ Dollman 1911 ↓, s. 127.
- ↑ E. Heller. New subspecies of mammals from equatorial Africa. „Smithsonian miscellaneous collections”. 63 (7), s. 12, 1914. (ang.).
- ↑ a b c d F. Cassola, Acomys kempi, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2016, wersja 2021-3 [dostęp 2021-12-28] (ang.).
- ↑ W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 258. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
- ↑ a b D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Species Acomys (Acomys) kempi. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2021-12-28].
- ↑ a b c d C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 440. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).
- ↑ T.S. Palmer. Index Generum Mammalium: a List of the Genera and Families of Mammals. „North American Fauna”. 23, s. 75, 1904. (ang.).
- ↑ B. Beolens, M. Watkins & M. Grayson: The Eponym Dictionary of Mammals. Baltimore: The Johns Hopkins University Press, 2009, s. 222. ISBN 978-0-8018-9304-9. (ang.).
- ↑ Ch. Denys, P. Taylor & K. Aplin. Opisy gatunków Muridae: Ch. Denys, P. Taylor, C. Burgin, K. Aplin, P.-H. Fabre, R. Haslauer, J. Woinarski, B. Breed & J. Menzies: Family Muridae (True Mice and Rats, Gerbils and relatives). W: D.E. Wilson, R.A. Mittermeier & T.E. Lacher (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 7: Rodents II. Barcelona: Lynx Edicions, 2017, s. 602. ISBN 978-84-16728-04-6. (ang.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- G. Dollman. New and interesting Mammals from East Africa. „The Annals and Magazine of Natural History”. Eighth series. 8, s. 124–132, 1911. (ang.).