Jurij Isakow
| Pełne imię i nazwisko |
Jurij Borisowicz Isakow | |||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
30 grudnia 1949 | |||||||||||||||||||||||||||
| Data i miejsce śmierci |
29 września 2013 | |||||||||||||||||||||||||||
| Wzrost |
185 cm | |||||||||||||||||||||||||||
| Dorobek medalowy | ||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||
Jurij Borisowicz Isakow, ros. Юрий Борисович Исаков (ur. 30 grudnia 1949 w Swierdłowsku, ob. Jekaterynburg, zm. 29 września 2013 tamże[1]) – radziecki lekkoatleta, skoczek o tyczce, medalista mistrzostw Europy z 1974.
Isakow zwyciężył w skoku o tyczce na europejskich igrzyskach juniorów w 1968 w Lipsku[2]. Zajął 4. miejsce w tej konkurencji na europejskich igrzyskach halowych w 1969 w Belgradzie[3]. Zakwalifikował się do finału mistrzostw Europy w 1969 w Atenach, ale nie zaliczył w nim żadnej wysokości[4].
Zdobył brązowy medal na halowych mistrzostwach Europy w 1971 w Sofii[5]. Na mistrzostwach Europy w 1971 w Helsinkach zajął 7. miejsce[6]. Zajął 4. miejsce na halowych mistrzostwach Europy w 1972 w Grenoble[7]v.
Zajął 2. miejsce (ex aequo z Terrym Potterem ze Stanów Zjednoczonych) na uniwersjadzie w 1973 w Moskwie, przegrywając jedynie z François Tracanellim z Francji[8]. Na halowych mistrzostwach Europy w 1974 w Göteborgu zajął 9. miejsce[9].
Na mistrzostwach Europy w 1974 w Rzymie Isakow wywalczył brązowy medal[10]. Zajął 5. miejsce na halowych mistrzostwach Europy w 1975 w Katowicach[11]. Wystąpił na igrzyskach olimpijskich w 1976 w Montrealu, ale nie zaliczył żadnej wysokości w kwalifikacjach[1].
Dwukrotnie poprawiał rekord ZSRR w skoku o tyczce doprowadzając go do wyniku 5,41 m (12 lipca 1973 w Moskwie)[12].
Był mistrzem ZSRR w 1969 i 1973 oraz wicemistrzem w latach 1970, 1972 i 1974-1976[1][13].
Jego rekord życiowy wynosił 5,50 m i pochodził z 1977[1].
Zakończył karierę sportową w 1980. Później służył w Armii Radzieckiej, dochodząc do stopnia podpułkownika[14].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d Yury Isakov [online], olympedia.org [dostęp 2020-06-30] (ang.).
- ↑ European Junior Championships (Men) [online], GBRAthletics [dostęp 2015-02-15] (ang.).
- ↑ Alain Bouillé (red.): L’Athlétisme Européen en Salle. Paryż: Fédération Française d’Athlétisme, 1994, s. 20.
- ↑ Zürich 2014 Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 407 [dostęp 2015-02-15] [zarchiwizowane z adresu 2017-08-06] (ang.).
- ↑ European Athletics Indoor Championships – Toruń 2021 Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 381 [dostęp 2021-06-11] (ang.).
- ↑ Zürich 2014 Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 414 [dostęp 2015-02-15] [zarchiwizowane z adresu 2017-08-06] (ang.).
- ↑ European Athletics Indoor Championships – Toruń 2021 Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 384 [dostęp 2021-06-11] (ang.).
- ↑ World Student Games (Universiade – Men) [online], GBRAthletics [dostęp 2015-02-15] (ang.).
- ↑ European Athletics Indoor Championships – Toruń 2021 Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 391–392 [dostęp 2021-06-11] (ang.).
- ↑ Zürich 2014 Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 430 [dostęp 2015-02-15] [zarchiwizowane z adresu 2017-08-06] (ang.).
- ↑ European Athletics Indoor Championships – Toruń 2021 Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 395 [dostęp 2021-06-11] (ang.).
- ↑ Janusz Waśko, John Brant, Györgyi Csiki, Andrzej Socha: Golden Century of IAAF Records. National Records Evolution 1912-2012. Zamość: 2013, s. 109. ISBN 978-83-62033-30-0. (ang.).
- ↑ Soviet Championships [online], GBRAthletics [dostęp 2015-02-15] (ang.).
- ↑ Борислав Головин, Прыжок в вечность [online], gazeta.ru, 30 września 2013 [dostęp 2015-02-15] (ros.).