John Wayne Gacy
John Wayne Gacy z Rosalynn Carter w 1978 roku | |
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Przyczyna śmierci |
Egzekucja przez wstrzyknięcie trucizny |
Zawód, zajęcie |
Przedsiębiorca budowlany |
John Wayne Gacy Jr (ur. 17 marca 1942 w Chicago, zm. 10 maja 1994 w Crest Hill) – amerykański seryjny morderca i gwałciciel działający w Chicago w latach 1972–1978. Jego ofiarami stało się w sumie 33 młodych mężczyzn i chłopców. Słynął z tego, że występował charytatywnie jako klaun. Aresztowano go w 1978, skazano na śmierć w 1980, a wyrok wykonano 10 maja 1994[1].
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Mieszkał na przedmieściach Chicago wraz z rodzicami i dwiema siostrami[potrzebny przypis]. Jego dziadkowie pochodzili z Polski pod zaborami (oryginalne nazwisko Gatza lub Gaca). Dzieciństwo Gacy’ego nie przebiegało spokojnie – jego ojciec nadużywał alkoholu i często bił swoje dzieci; chłopiec padł także ofiarą molestowania seksualnego[2]. W wieku 11 lat został uderzony huśtawką prosto w głowę, co spowodowało u niego krwiaka mózgu, wykrytego dopiero pięć lat później[potrzebny przypis].
Gacy był przenoszony ze szkoły do szkoły, gdyż miał problemy z nauką. W pewnym momencie rzucił szkołę i przeniósł się do Las Vegas. Tam zatrudnił się w zakładzie pogrzebowym. Parę miesięcy później niezadowolony ze swojej pracy wrócił do Chicago, gdzie ukończył studia menedżerskie. Wkrótce znalazł pracę w jednej z dobrze prosperujących firm odzieżowych.
W 1964 ożenił się ze współpracownicą Marilyn Myer. W niedługim czasie para przeprowadziła się do Waterloo w stanie Iowa, gdzie Gacy dostał pracę w restauracji teścia (należącej do sieci KFC[2]), którą zresztą później otrzymał na własność. Tym sposobem stał się jednym z najbardziej szanowanych obywateli miasta[2].
Sielskie życie nie trwało długo. Już w 1968 miał problemy z tytułu molestowania seksualnego dzieci. Było to dużym zaskoczeniem dla jego żony, z którą miał już dwoje potomstwa. Został uznany winnym zachowań homoseksualnych (ang. sodomy) i skazany na pobyt w więzieniu na 10 lat, ale w nagrodę za dobre sprawowanie zwolniono go po 18 miesiącach[3].
W 1975 założył własne przedsiębiorstwo budowlane i ponownie się ożenił, tym razem jego wybranką była koleżanka z czasów szkolnych. Para przeprowadziła się do Des Plaines na przedmieściach Chicago. Gacy miał talent do interesów – doskonale prowadził firmę, oszczędzał mnóstwo pieniędzy, zatrudniając młodych chłopców (pięciu z nich padło później jego ofiarą). W wolnych chwilach przebierał się za klauna i dawał przedstawienia dla dzieci w okolicznych szpitalach; udzielał się również charytatywnie i należał do Partii Demokratów. Organizował ponadto polonijną paradę w Chicago[2].
W marcu 1976 druga żona wystąpiła o rozwód – mąż odmawiał bowiem współżycia z nią, realizując się seksualnie z męskimi prostytutkami[2].
Zbrodnie
[edytuj | edytuj kod]12 grudnia 1978 zaginął Robert Piest, którego ostatni raz widziano w towarzystwie Gacy’ego. Policja dowiedziała się, że Gacy już kilka razy był aresztowany za napaść na młodych chłopców, dlatego też szybko dostała pozwolenie na rewizję jego domu[2]. Na terenie posesji znaleziono 29 rozkładających się ciał; policjanci odkryli również sygnet należący do zaginionego wcześniej Johny’ego Szyca. Wobec coraz większej liczby dowodów Gacy zaczął zeznawać oraz postanowił pokazać, gdzie leży reszta ciał.
Śmierć z jego rąk poniosły prawdopodobnie 33 osoby. Większość ciał zakopał na terenie swojej posesji, a część wrzucił do pobliskiej rzeki. Sześć z nich było w tak zaawansowanym stopniu rozkładu, że nie zidentyfikowano ich. Ofiarami Gacy’ego były głównie męskie prostytutki, ale zwabił też kilkoro dzieci z przystanków autobusowych.
Większości ofiar zakładał kajdanki pod pretekstem pokazania sztuczek magicznych, potem je ogłuszał, gwałcił i brutalnie mordował. Gacy utrzymywał, że ma trzy oblicza: John Klaun, John Biznesmen oraz John Morderca, zwany Jackiem Harleyem. Utrzymywał również, że jest chory psychicznie, jednak lekarze uznali, że podczas popełniania zbrodni był w pełni świadomy swych czynów.
Proces i egzekucja
[edytuj | edytuj kod]Proces rozpoczął się 6 lutego 1980. Powołano 100 świadków. Jego obrońca zgłaszał niepoczytalność klienta, jednak ława przysięgłych odrzuciła tę wersję. W ciągu dwóch godzin udowodniono mu winę. Morderca nie wyraził skruchy; stwierdził, że nie przywróciłby życia żadnej ze swoich ofiar. Przed wykonaniem wyroku (zastrzyk trucizny) powiedział strażnikowi, że „może go pocałować w dupę”[2].
W dniu egzekucji Gacy’ego miały miejsce w USA demonstracje, podczas których ludzie cieszyli się, że morderca został stracony. Po stwierdzeniu zgonu z czaszki zabójcy usunięto mózg i przekazano go pracownikom naukowym. Chcieli oni sprawdzić, czy mózg seryjnego mordercy różni się w jakiś sposób od zwyczajnego. Faktu takiego jednak nie stwierdzono.
Ofiary Gacy’ego
[edytuj | edytuj kod]Za jedną z ofiar Gacy’ego uznawany był przez lata Harold Wayne Lovell, który zaginął w maju 1977, jednak odnalazł się w roku 2011[4].
Lp. | Ofiara | Wiek | Data |
---|---|---|---|
1. | Timothy McCoy | 16 | 3 stycznia 1972 |
2. | Niezidentyfikowany | 14–18 | styczeń 1974 |
3. | John Butkovich | 18 | 31 lipca 1975 |
4. | Darrell Samson | 18 | 6 kwietnia 1976 |
5. | Randall Reffett | 15 | 14 maja 1976 |
6. | Samuel Stapleton | 14 | 14 maja 1976 |
7. | Michael Bonnin | 17 | 3 czerwca 1976 |
8. | William Carroll | 16 | 13 czerwca 1976 |
9. | Niezidentyfikowany | 22–30 | 13 czerwca 1976 |
10. | James Haakenson | 16 | 5 sierpnia 1976 |
11. | Rick Johnston | 17 | 6 sierpnia 1976 |
12. | Niezidentyfikowany | 17–21 | 5 października 1976 |
13. | Michael Marino | 14 | 24 października 1976 |
14. | Kenneth Parker | 16 | 24 października 1976 |
15. | Niezidentyfikowany | 21–27 | 24 października 1976 |
16. | William Bundy | 19 | 26 października 1976 |
17. | Francis Alexander | 21 | grudzień 1976 |
18. | Gregory Godzik | 17 | 12 grudnia 1976 |
19. | John Szyc | 19 | 20 stycznia 1977 |
20. | Jon Prestidge | 20 | 15 marca 1977 |
21. | Niezidentyfikowany | 17–21 | marzec 1977 |
22. | Matthew Bowman | 19 | 5 lipca 1977 |
23. | Robert Gilroy | 18 | 15 września 1977 |
24. | John Mowery | 19 | 25 września 1977 |
25. | Russell Nelson | 21 | 17 października 1977 |
26. | Robert Winch | 16 | 11 listopada 1977 |
27. | Tommy Boling | 20 | 18 listopada 1977 |
28. | David Talsma | 19 | 9 grudnia 1977 |
29. | William Kindred | 19 | 16 lutego 1978 |
30. | Timothy O’Rourke | 20 | 16 czerwca 1978 |
31. | Frank Landingin | 19 | 4 listopada 1978 |
32. | James Mazzara | 21 | 24 listopada 1978 |
33. | Robert Piest | 15 | 11 grudnia 1978 |
Nawiązania w kulturze
[edytuj | edytuj kod]Postaci mordercy poświęcone były filmy:
- amerykański film biograficzny Złapać mordercę (To Catch a Killer) z 1992, w reżyserii Erica Tilla[5][6].
- amerykański film biograficzny Gacy (2003), w reżyserii Clive’a Saundersa[7].
- „Szanowny panie Gacy” (2010)
- „Potwór w rodzinie” Sezon 1 odc.2 (2015)
- "John Wayne Gacy" - utwór zespołu SKYND (2022)
Biografię Gacy’ego przedstawił Sufjan Stevens w utworze John Wayne Gacy Jr z płyty Illinois (2005), wyprowadzając jego zbrodnicze skłonności od okresu dzieciństwa. Postać mordercy jako klauna w czerwono-białym kostiumie znajduje się też w ilustracjach do płyty[8].
Postać Gacy’ego była też inspiracją dla kilku bohaterów w serialu American Horror Story: Freak Show (klaun Twisty)[9] oraz Hotel (postać samego Gacy’ego)[10]. W obie postaci wcielił się John Carroll Lynch[11].
Egzekucja oraz jedno z morderstw Gacy’ego były ukazane w 10 odcinku miniserialu Netflixa Dahmer – Potwór: Historia Jeffreya Dahmera, opowiadającym o seryjnym mordercy Jeffreyu Dahmerze.
Stephen Gregory Bier Jr., jeden z pierwszych muzyków zespołu Marilyn Manson, przybrał pseudonim artystyczny „Madonna Wayne Gacy”. Powstał on z połączenia imienia gwiazdy muzyki pop oraz nazwiska seryjnego mordercy, co jest charakterystyczne dla członków tego zespołu.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Long-delayed Execution Set For John Wayne Gacy. Orlando Sentinel, 1993-12-18. [dostęp 2017-02-21]. (ang.).
- ↑ a b c d e f g Nicolas Büchse. Der Clown. „der Stern CRIME”. Wydanie 18. Gruner + Jahr. ISSN 2364-7930. (niem.).
- ↑ David Lohr: Boy Killer: John Wayne Gacy. An Encyclopedia of Crime. [dostęp 2017-01-30]. (ang.).
- ↑ Przez 34 lata myśleli, że zabił go seryjny morderca (www.tvn24.pl). TVN24, 2011-10-28. [dostęp 2017-01-30].
- ↑ Złapać mordercę / To Catch a Killer. [dostęp 2017-01-30].
- ↑ To Catch a Killer. Brian Dennehy, Michael Riley, Margot Kidder, Meg Foster 1992-05-15. [dostęp 2017-01-30].
- ↑ Gacy. Mark Holton, Adam Baldwin, Tom Waldman, Charlie Weber 2003-05-13. [dostęp 2017-01-30].
- ↑ Dan Caffrey: Rock History 101: Sufjan Stevens’ “John Wayne Gacy, Jr.”. Consequence of Sound, 2009-05-03. [dostęp 2017-01-30].
- ↑ American Horror Story: Freak Show. [dostęp 2017-03-01].
- ↑ American Horror Story: Hotel. [dostęp 2017-03-01].
- ↑ John Carroll Lynch. IMDb. [dostęp 2017-03-01].