Język anus
| Obszar | |||
|---|---|---|---|
| Liczba mówiących |
320 (2005)[1] | ||
| Klasyfikacja genetyczna | |||
| |||
| Status oficjalny | |||
| UNESCO | 4 poważnie zagrożony↗ | ||
| Ethnologue | 7 wypierany↗ | ||
| Kody języka | |||
| ISO 639-3 | auq | ||
| IETF | auq | ||
| Glottolog | anus1237 | ||
| Ethnologue | auq | ||
| BPS | 0827 6 | ||
| W Wikipedii | |||
| |||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||
Język anus, także: koroernoes, korur – język austronezyjski używany przez grupę ludności w prowincji Papua w Indonezji. Według danych z 2005 roku posługuje się nim 320 osób[1].
Jego użytkownicy zamieszkują wyspę Anus oraz jedną miejscowość na wybrzeżu Nowej Gwinei[2]. Z danych Ethnologue (wyd. 22) wynika, że jest używany również na wyspie Podena[1]. Publikacja Peta Bahasa informuje, że posługują się nim mieszkańcy wsi Anus (dystrykt Bonggo, kabupaten Sarmi)[3].
Jest bliski językowi podena (według Ethnologue może chodzić o ten sam język)[1].
W anus występuje piątkowy (kwinarny) system liczbowy[4].
Jest zagrożony wymarciem, niemniej według Ethnologue pozostaje w użyciu w większości domen[1]. Pewną rolę odgrywają też języki kwesten (używany przez większą społeczność na wybrzeżu) i indonezyjski. Prawdopodobnie presja z ich strony przyczynia się do jego zaniku[5].
Nie wykształcił piśmiennictwa[1].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e f David M. Eberhard, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Anus, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [dostęp 2022-07-29] [zarchiwizowane z adresu 2019-06-06] (ang.).
- ↑ Grace 1971 ↓, s. 12.
- ↑ Bahasa Anus. [w:] Peta Bahasa [on-line]. Badan Pengembangan dan Pembinaan Bahasa, Kementerian Pendidikan dan Kebudayaan. [dostęp 2022-09-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-09-05)]. (indonez.).
- ↑ Anus. Max Planck Institute for Evolutionary Anthropology. [dostęp 2024-09-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2024-09-01)]. (ang.).
- ↑ Wurm 2007 ↓, s. 472.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- George W. Grace. Notes on the Phonological History of the Austronesian Languages of the Sarmi Coast. „Oceanic Linguistics”. 10 (1), s. 11–37, 1971. DOI: 10.2307/3622831. ISSN 0029-8115. OCLC 6015221933. JSTOR: 3622831. (ang.).
- Stephen A. Wurm: Australasia and the Pacific. W: Christopher Moseley (red.): Encyclopedia of the World’s Endangered Languages. Abingdon–New York: Routledge, 2007, s. 425–577. DOI: 10.4324/9780203645659. ISBN 978-0-203-64565-9. OCLC 47983733. (ang.).