Przejdź do zawartości

Intel 4040

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Mikroprocesor Intel D4040
Mikroprocesor Intel P4040

Intel 4040 – 4-bitowy procesor firmy Intel, następca 4004, którego produkcję rozpoczęto w 1974.

4040 był głównie używany do gier, testów, implementacji i urządzeń sterujących. Obudowa 4040 jest ponad dwa razy szersza niż 4004 i posiada 24 piny w porównaniu z 16 pinami układu 4004. W 4040 dodano 14 instrukcji, powiększono rozmiar stosu (7 poziomów), udostępniono 8 KB pamięci programu, dodano 8 rejestrów i możliwość używania przerwań (wliczając zachowywanie pierwszych 8 rejestrów).

Rodzina układów 4040 znana jest również pod oznaczeniem MCS-40.

Rozszerzenia

[edytuj | edytuj kod]

Najważniejszą różnicą w porównaniu z 4004 było dodanie obsługi przerwań. Rozszerzono liczbę instrukcji do 60, powiększono pamięć programową do 8 KB, zwiększono głębokość stosu do 7 poziomów i liczbę rejestrów do 24. Razem z 4040 powstało także 10 innych chipów służących do jego obsługi i komunikacji w innymi układami.

Lista rozszerzeń:

  • Przerwania
  • Pojedynczy krok wykonania instrukcji
  • Zestaw instrukcji rozszerzony do 60
  • Pamięć programu rozszerzona do 8 KB
  • Lista rejestrów rozszerzona do 24
  • Rozmiar stosu rozszerzona do 7 poziomów zagłębienia

Projektanci

[edytuj | edytuj kod]

Ted Hoff, Federico Faggin, Stan Mazor, Masatoshi Shima

Nowe procesory rozszerzające

[edytuj | edytuj kod]
  • 4201 – Generator sygnału zegarowego, 500 do 740 kHz używający kryształów kwarcowych 4 do 5,185 MHz
  • 4308 – 1 KB ROM
  • 4207 – Port wyjścia ogólnego zastosowania
  • 4209 – Port wejścia ogólnego zastosowania
  • 4211 – Port we/wy ogólnego zastosowania
  • 4289 – Standardowy interfejs pamięci (zamiast 4008/4009)
  • 4702 – 256B UVEPROM
  • 4316 – 2 KB ROM
  • 4101 – RAM wielkości 256 4-bitowych słów
Architektura procesora 4040

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]