Human relations
Zasugerowano, aby zintegrować ten artykuł z artykułem Human Relations Management. Nie opisano powodu propozycji integracji.
Ten artykuł od 2009-01 wymaga zweryfikowania podanych informacji.
Human relations – termin oznaczający szkołę stosunków międzyludzkich w zarządzaniu.
Opis
[edytuj | edytuj kod]Rozwinęła się w odpowiedzi na wyniki badań przeprowadzonych między 1927 a 1932 rokiem przez Eltona Mayo w należącej do przedsiębirostwa Western Electric Company fabryce Hawthorne Works w Stanach Zjednoczonych[1].
Według tej szkoły organizację stanowią ludzie, którzy pozostają w przyjaznych stosunkach. Szkoła behawioralna wniosła do zarządzania element stosunków międzyludzkich i element humanizacji pracy.
Założenia szkoły behawioralnej:
- Współczesna technologia – daleko posunięty podział pracy dla specjalizacji utrudnia zaspokojenie tych potrzeb w sytuacji pracy, dlatego ludzie poszukują możliwości ich zaspokojenia w stosunkach nieformalnych tworząc nieformalne grupy.
- Wysokie morale i zadowolenie można uzyskać stosując metody i techniki zarządzania ukierunkowanego na ludzi, a nie tylko na zadania (metody partycypacyjne).
- Istotną pobudką organizacyjnego zachowania się pracownika są potrzeby społeczne (oprócz potrzeb fizjologicznych i bezpieczeństwa).
Do głównych przedstawicieli tego kierunku należeli:
- Elton Mayo (1880–1949)
- Abraham Maslow (1908–1970) – twórca teorii hierarchii potrzeb
- Douglas McGregor – twórca teorii X i teorii Y
- Chester Barnard (1886–1961)
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Stuart Crainer, Des Dearlove (eds): Financial Times Handbook of Management. Harlow: Financial Times/Prentice Hall, 2004, s. 235. ISBN 0-273-67584-2.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- A.K. Koźmiński i W. Piotrowski: Zarządzanie. Teoria i praktyka. wydanie V, Polskie Wydawnictwo Naukowe.