Przejdź do zawartości

Hipoteza dochodu permanentnego

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Hipoteza dochodu permanentnego – teoria konsumpcji przedstawiona w 1957 roku przez amerykańskiego ekonomistę Miltona Friedmana. Zgodnie z tą teorią wydatki konsumpcyjne nie zależą od dochodu bieżącego, a od dochodu permanentnego, rozumianego jako przeciętny dochód, który spodziewa się osiągać osoba w trakcie całego życia[1].

Z hipotezy dochodu permanentnego wynika, że tymczasowe zmiany dochodu nie wpływają znacząco na zachowanie konsumpcyjne jednostek (można zaobserwować tutaj efekt rygla).

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Matthew Bishop: Essential economics: an A−Z guide. New York: Bloomberg Press, 2009, s. 241−242. ISBN 978-1-57660-351-2.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Milton Friedman A Theory of the Consumption Function, National Bureau of Economic Research, 1957.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]