Hideo Azuma
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Narodowość |
japońska |
| Dziedzina sztuki | |
| Ważne dzieła | |
| Strona internetowa | |
Hideo Azuma (jap. 吾妻 ひでお Azuma Hideo, właśc. 吾妻 日出夫 Azuma Hideo; ur. 6 lutego 1950 w Urahoro, zm. 13 października 2019 w Tokio[1]) – japoński mangaka. W latach 70. i 80. XX w. tworzył liczne serie z gatunku science fiction, z elementami absurdu, komizmu, a także erotyki i pornografii. Na podstawie jego mang Olympos no Pollon i Nanako SOS powstały telewizyjne seriale anime[2]. Publikował także na scenie dōjin, współtworząc od 1979 roku periodyk „Cybele”, pionierskie dōjinshi z gatunku loliconu[3]. Czerpiąc ze stylu Osamu Tezuki i mang shōjo, odegrał kluczową rolę w rozpowszechnieniu wizerunku bishōjo w kulturze otaku. Jest uznawany za twórcę estetyki „uroczego erotyzmu” (kawaii ero)[4][5].
W 2005 roku Hideo Azuma opublikował autobiograficzną mangę Dziennik z zaginięcia, która zdobyła szereg nagród, w tym Nagrodę Kulturalną im. Osamu Tezuki[2].
Styl
[edytuj | edytuj kod]Hideo Azuma opisywał swój styl jako połączenie niskich, zaokrąglonych sylwetek postaci z mang Osamu Tezuki z okrągłymi i pełnymi ekspresji twarzami z mang shōjo, co uznawał za na wskroś erotyczne. Tym sposobem stworzył bishōjo, komiksową postać uroczej dziewczyny, oraz formę erotyzmu opartą na takich postaciach (kawaii ero). Jego prace z mangami shōjo łączył także „brak realizmu”. Azuma szukał alternatywy dla zmaskulinizowanej, „realistycznej” twórczości obecnej w komiksach typu gekiga, które zdominowały rynek mang dla dorosłych w latach 60. i 70. W swoich pracach przedstawiał nowe podejście do relacji damsko-męskich, co pozwalało mu wykroczyć poza obowiązujące wzorce ról płciowych, dojrzałości płciowej i modeli rodziny[3].
Nagrody
[edytuj | edytuj kod]- Nagroda Seiun w dziedzinie mangi – Fujōri nikki (1979)[6]
- Nagroda Japan Media Arts Festival w dziedzinie mangi – Dziennik z zaginięcia (2005)[2]
- Nagroda Japońskiego Stowarzyszenia Mangaków – Dziennik z zaginięcia (2005)[1]
- Nagroda Seiun w dziedzinie literatury faktu – Dziennik z zaginięcia (2006)[7]
- Nagroda Kulturalna im. Osamu Tezuki – Dziennik z zaginięcia (2006)[2]
- Gran Guinigi (riscoperta di un’opera) – Dziennik z zaginięcia (2019)[7]
- Nagroda za zasługi Nihon SF (2020)[8]
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b 吾妻ひでお [online], CDJournal [dostęp 2021-04-06] (jap.).
- ↑ a b c d Tymińska 2015 ↓, s. 441–442.
- ↑ a b Galbraith 2019 ↓, s. 28–32.
- ↑ Galbraith 2013 ↓, s. 287.
- ↑ Galbraith 2019 ↓, s. 87.
- ↑ Dziennik z zaginięcia [online], Wydawnictwo Hanami [dostęp 2021-04-06] (pol.).
- ↑ a b 吾妻ひでお「失踪日記」がイタリアのマンガ賞・Gran Guinigi賞を受賞 [online], Comic Natalie [dostęp 2021-04-06] (jap.).
- ↑ SF大賞に小川一水さんら [online], Nihon Keizai Shimbun, 23 lutego 2020 [dostęp 2021-04-06] (jap.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Patrick W. Galbraith, Osamu Moet Moso: Imagining Lines of Eroticism in Akihabara, „Mechademia”, 8, 2013, DOI: 10.5749/mech.8.2013.0279 (ang.).
- Patrick W. Galbraith, Otaku and the Struggle for Imagination in Japan, Durham: Duke University Press, 2019, ISBN 978-1-4780-0701-2, OCLC 1148100778 (ang.).
- Marta Tymińska, Hideo Azuma „Dziennik z zaginięcia”, [w:] Sebastian Jakub Konefał (red.), Powieści graficzne. Leksykon, Warszawa: Timof i cisi wspólnicy, 2015, ISBN 978-83-63963-39-2, OCLC 958194360 (pol.).
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Azuma Hideo sakuhin no arasuji (jap. • ang.)