Przejdź do zawartości

Henry Jackman

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Henry Pryce Jackman (ur. 1974 w Hillingdon, Middlesex) – brytyjski kompozytor muzyki filmowej i klawiszowiec.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Studiował muzykę poważną w Szkole Chóru Katedry Świętego Pawła w Londynie, Eton College oraz Uniwersytecie Oksfordzkim.

Zajmował się programowaniem i produkcją dla wielu artystów, w tym dla Mike’a Oldfielda (album Voyager), Sally Oldfield (Flaming Star), Trevora Horna/Art of Noise (The Seduction of Claude Debussy), Eltona Johna i Gary’ego Barlowa. Był jednym z producentów niewydanego albumu Seala z 2001 roku, Togetherland. Był on współautorem pochodzącego z tego albumu utworu "This Could Be Heaven", który został wykorzystany w filmie "Family Man, jak również znalazł się w kompilacji Seala Hits.

Wydał on trzy albumy, Utopia (2003), Transfiguration (2005) oraz Acoustica (2007, wraz z Augustusem Isadorem).

Od 2006 roku komponował pomniejsze motywy do filmów, często współpracując z Hansem Zimmerem, między innymi przy "Kodzie da Vinci (programista muzyki), "Mrocznym rycerzu (aranżer muzyki) oraz komponował dodatkową muzykę do filmów "Piraci z Karaibów: Skrzynia umarlaka", "Piraci z Karaibów: Na krańcu świata", "The Simpsons Movie", "Kung Fu Panda" oraz "Hancock". W 2009 roku skomponował muzykę do filmów "Potwory kontra Obcy", "Henryk IV" oraz "Podróże Guliwera".

W 2009 roku Jackman, Zimmer i John Powell wygrali Nagrodę Annie za rok 2008 za ścieżkę dźwiękową do animowanego filmu "Kung Fu Panda: Sekrety Potężnej Piątki" (sequela "Kung Fu Pandy").

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

Jest synem klawiszowca/aranżera Andrew Pryce Jackmana, który był członkiem zespołu The Syn oraz przez wiele lat współpracował z Chrisem Squirem z zespołu Yes. Henry Jackman i członkowie zespołu Spock’s Beard stanowili wsparcie podczas koncertu Chrisa Squire'a w sierpniu 2006 roku. Jego wuj Gregg Jackman jest inżynierem dźwięku i producentem, który pracował z Yes oraz Barclay James Harvers. Dziadek Henry’ego, Bill Jackman, grał na klarnecie w albumach "When I'm Sixty-Four" oraz Sgt. Pepper’s Lonely Hearts Club Band zespołu The Beatles.

Dyskografia

[edytuj | edytuj kod]

Single

[edytuj | edytuj kod]

Albumy

[edytuj | edytuj kod]

Albumy solowe

[edytuj | edytuj kod]
  • Utopia (WestOneMusic, 2003)
  • Transfiguration (KPM Music, 2005)
  • Acoustica (KPM Music, 2007)

Filmografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]