Georg Wilhelm von Raumer

Georg Wilhelm von Raumer (ur. 19 listopada 1800 w Berlinie, zm. 11 marca 1856 w Berlinie) – nestor nowoczesnej historiografii brandenburskiej, uważany za pierwszego historyka-archiwistę Marchii Brandenburskiej. Studiował prawo w Berlinie, Heidelbergu i Getyndze. Od 1833 radca stanu i wyższy radca urzędowy w Królewskim Pruskim Ministerstwie Dworu i w administracji archiwów, w 1843 mianowany dyrektorem pruskich archiwów państwowych. Współzałożyciel Stowarzyszenia Historii Marchii Brandenburskiej^[1].

Ważniejsze prace^[2]:

"Über die älteste Geschichte und Verfassung der Kurmark" (1830)
"Novus codex diplomaticus brandenburgensis" (1831–33)
"Regesta historiae brandenburgensis" (1836)
"Die Neumark Brandenburg im Jahre 1337 oder Markgraf Ludwig’s neumärkisches Landbuch, mit Erläuterungen der damaligen Verfassung und einer Charte." (1837)
"Die Insel Wollin und das Seebad Misdroy" (1851)

Przypisy

↑ Gahlbeck Ch., Tak zwana Nowomarchijska Księga Ziemska margrabiego Ludwika Starszego z 1337 roku. Studia nad podziałem terytorialnym i przekazem historycznym, w: Nowa Marchia - prowincja zapomniana - wspólne korzenie, Wojewódzka i Miejska Biblioteka Publiczna Zeszyty Naukowe Nr 2, Gorzów Wlkp. 2005, ISSN 1733-1730, s. 10
↑ Die Retro Bibliothek. Seite aus Meyers Konversationslexikon: Raumer.

[1] Gahlbeck Ch., Tak zwana Nowomarchijska Księga Ziemska margrabiego Ludwika Starszego z 1337 roku. Studia nad podziałem terytorialnym i przekazem historycznym, w: Nowa Marchia - prowincja zapomniana - wspólne korzenie, Wojewódzka i Miejska Biblioteka Publiczna Zeszyty Naukowe Nr 2, Gorzów Wlkp. 2005, ISSN 1733-1730, s. 10

[2] Die Retro Bibliothek. Seite aus Meyers Konversationslexikon: Raumer.

[1]

[2]