Fałszywa Biblia
Fałszywa Biblia (Biblia cudzołożników, Biblia grzeszników, Biblia Niegodziwa, Zła Biblia; ang. The Wicked Bible, rzadziej:Adulterous Bible lub Sinner's Bible) – przyjęte określenie Biblii wydanej w języku angielskim w 1631 roku przez Roberta Barkera i Martina Lucasa, królewskich drukarzy z Londynu, mającej stanowić reprint tzw. Biblii króla Jakuba. Określenie wywodzi się z błędu zecerskiego – w tekście dziesięciu przykazań opuszczono słowo nie w przykazaniu „Nie cudzołóż”. Pomyłka została rozpowszechniona w wielkiej liczbie egzemplarzy, stąd określenie. Autorzy reprintu zostali w rok później ukarani grzywną w wysokości 300 funtów oraz odebraniem licencji na druk. Wydanie Biblii z tak rażącym niedopatrzeniem zszokowało osobiście ówczesnego króla Anglii i Szkocji Karola I (który zamówił wtedy tysiąc kopii Biblii, nie wiedząc o pomyłce) oraz biskupa Canterbury. Ten drugi powiedział wówczas:
Pamiętam czasy, kiedy nad drukiem roztaczana była duża opieka, szczególnie nad Biblią. Najlepsi zecerzy i korektorzy byli zacnymi i douczonymi ludźmi, papier i litery niepospolite oraz najlepsze pod niemal każdym względem, a teraz papier jest niczym, zecerzy to chłoptasie, a korektorzy są niedouczeni[1].
Z rozkazu króla, zecerzy i wydawcy zostali wezwani przed sąd Izby Gwiaździstej. Po dokładnej analizie wszystkich wydarzeń dowiedziono winy oskarżonych. Zasądzona kara była równowartością gospodarstwa o powierzchni 120 ha, stanowi w przybliżeniu ekwiwalent dzisiejszej kwoty 34 000 GBP (sierpień 2010).
Większość kopii Fałszywej Biblii została natychmiastowo wycofana z użytku, do dzisiaj ostało się jedynie 11 egzemplarzy, z czego jeden znajduje się w Oddziale Książki Rzadkiej New York Public Library i prawie nigdy nie jest udostępniany, a inny można z kolei zobaczyć w Muzeum Biblii w Branson, Missouri (USA).
Fragment tekstu z błędem
[edytuj | edytuj kod]W oryginale
[edytuj | edytuj kod](…)
Honour thy father and thy mother, that thy dayes may bee long vpon the land which the LORD thy God giueth thee.
13 * Thou ſhalt not kill.
14 Thou ſhalt commit adultery.
15 Thou ſhalt not ſteale.
16 Thou ſhalt not beare falſe witneſſe againſt thy neighbour.
17 * Thou ſhalt not couet thy nighbours houſe, thou ſhalt not couet thy neighbours wife (…)
Tłumaczenie dosłowne
[edytuj | edytuj kod](…)
Czcij ojca swego i matkę swoją, jak ci nakazał PAN, Bóg twój, abyś długo żył i aby ci się dobrze powodziło na ziemi, którą ci daje Pan, Bóg twój.
13 * Nie zabijaj.
14 Cudzołóż.
15 Nie kradnij.
16 Nie mów fałszywego świadectwa przeciw bliźniemu twemu.
17 * Nie będziesz pożądał domu swojego bliźniego. Nie będziesz pragnął żony swojego bliźniego (…)
Wydźwięk zdarzenia
[edytuj | edytuj kod]Czasy ówczesne
[edytuj | edytuj kod]Poza oburzeniem wśród ówczesnego Kościoła, sprawa wydania Fałszywej Biblii doczekała się komentarzy pośród historyków. Zapis zdarzenia zachował się z notatki sporządzonej przez jednego z nich:
Wielmożni Panowie Drukarze popełnili skandaliczny błąd w naszych angielskich Bibliach, opuszczając słowo nie w siódmym przykazaniu[2]. Jego Wysokość, zapoznawszy się z tym faktem za sprawą biskupa londyńskiego, wydał rozkaz sprowadzenia drukarzy przed Najwyższą Komisję, gdzie ponad wszelkimi dowodami, odtworzono całe zdarzenie, a drukarzy surowo ukarano, tak, jak na to zasłużyli. Częścią tej grzywny Laud[3] sfinansował wspaniałą grecką czcionkę do publikacji manuskryptów takich jak Time and Industry, które powinny zostać przygotowane dla społeczności[4].
Czasy współczesne
[edytuj | edytuj kod]Zauważyć można delikatny oddźwięk Fałszywej Biblii na współczesnych ludzi. Nierzadko używana jest jako przykład czegoś abstrakcyjnego, bądź obrazująca zgorszenie ludzi (czyli przestrzeganie rzekomego „przykazania”)[4]. W literaturze doszukać się można nawet jakoby „echa” Fałszywej Biblii:
- W 2001 roku wydana została powieść The Wicked Bible (Fałszywa Biblia) autorstwa Edwina Astina. Książka traktuje o wpływie cywilizacji greckiej na chrześcijaństwo[5].
Współcześnie spotkać można nawet ludzi, którzy uważają Fałszywą Biblię za dzieło szatana[6].
Ciekawostki
[edytuj | edytuj kod]- Mniej znanym błędem, który pojawił się w Fałszywej Biblii, jest the lord hath shewed us his glory and his great arse zamiast the lord hath showed us his glory and his greatness. („Bóg pokazał nam swą chwałę i swój wielki tyłek” zamiast „Bóg pokazał nam swą chwałę i swą wielkość” – Księga Powtórzonego Prawa, 5:24)[1].
- Jeden z egzemplarzy Fałszywej Biblii został wystawiony na sprzedaż internetową. Zażądano za niego 89 500 dolarów[7].
- Za pieniądze z grzywny dokonano zakupu kilku profesjonalnych matryc drukarskich[8].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Ingelbart, Louis Edward,- Press Freedoms. A Descriptive Calendar of Concepts, Interpretations, Events, and Courts Actions, from 4000 B.C. to the Present, Greenwood Publishing 1987, ISBN 0-313-25636-5
- ↑ Kanon protestancki stosuje inną numerację dla przykazań; w Kościele katolickim przykazanie to nosi numer szósty.
- ↑ arcybiskup William Laud
- ↑ a b The Wicked Bible and the Wicked War by Laurence M. Vance
- ↑ The Wicked Bible: Edwin Astin: 9780595192557: Amazon.com: Books [online], www.amazon.com [dostęp 2017-11-23] .
- ↑ Bible Matters-Is the King James Bible "Inerrant?" [online], www.tentmaker.org [dostęp 2017-11-23] .
- ↑ Platinum Room: ancient, rare, antique Bibles and books [online], www.greatsite.com [dostęp 2017-11-23] .
- ↑ Anecdote about publishing the bible (1631) [online], www.ourcivilisation.com [dostęp 2017-11-23] .
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Elisabeth L. Eisenstein: Rewolucja Gutenberga, przeł. Henryk Hollender, wyd. Prószyński i S-ka, Warszawa 2004, ISBN 83-7180-774-0
- Louis Edward Ingelbart: Press Freedoms. A Descriptive Calendar of Concepts, Interpretations, Events, and Courts Actions, from 4000 B.C. to the Present, Greenwood Publishing 1987, ISBN 0-313-25636-5