Eva Birnerová
 Eva Birnerová (2013) | |
| Państwo | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
14 sierpnia 1984 |
| Wzrost |
170 cm |
| Gra |
praworęczna, oburęczny backhand |
| Status profesjonalny |
17 marca 2002 |
| Zakończenie kariery |
2018 |
| Trener |
Hana Birnerova |
| Gra pojedyncza | |
| Wygrane turnieje |
0 WTA, 8 ITF |
| Najwyżej w rankingu |
52 (21 maja 2012) |
| Australian Open |
3R (2007) |
| Roland Garros |
2R (2005) |
| Wimbledon |
3R (2013) |
| US Open |
2R (2006) |
| Gra podwójna | |
| Wygrane turnieje |
3 WTA, 11 ITF |
| Najwyżej w rankingu |
59 (9 października 2006) |
| Australian Open |
3R (2005) |
| Roland Garros |
3R (2005) |
| Wimbledon |
1R (2004, 2005, 2006, 2012, 2013) |
| US Open |
2R (2004, 2005, 2006, 2012) |
Eva Birnerová (ur. 14 sierpnia 1984 w Duchcoviu) – czeska tenisistka, najwyżej sklasyfikowana na 52. miejscu w rankingu singlowym i 59. w rankingu deblowym. Jej trenerem, od października 2005, jest Tim Sommer.
Profesjonalistką jest od 17 marca 2002. Pierwszy raz w pierwszej setce rankingu pojawiła się w styczniu 2004. Finalistka turnieju WTA Tour w Taszkencie (Tashkent Open). W grze podwójnej odniosła trzy zwycięstwa − w 2006 w stolicy Szwecji (w parze z Jarmilą Gajdošovą), w 2011 w Bad Gastein (w parze z Lucie Hradecką) oraz w 2012 w Bogocie (wraz z Aleksandrą Panową). Doszła do finałów w Portorožu (z Émilie Loit), w Sztokholmie (z Marą Santangelo), w Budapeszcie (z Michaëllą Krajicek), w Baku (z Albertą Brianti), w Bogocie (z Aleksandrą Panową) i w Monterrey (z Tamarine Tanasugarn). Reprezentantka kraju w Pucharze Federacji.
Kariera
[edytuj | edytuj kod]Kariera juniorska
[edytuj | edytuj kod]Birnerová zaczynała swoją karierę juniorską, podczas turniejów w Czechach i Słowacji. Już w pierwszym roku występów, 1998, doszła do trzech finałów: w Popradzie, Luksemburgu i Sozopolu, z czego dwa ostatnie wygrała. W juniorskim Wielkim Szlemie zadebiutowała, podczas Wimbledonu 1999, gdzie przegrała w drugiej rundzie z Tetianą Perebyjnis.
W styczniu 2000 zdobyła brązowy medal Międzynarodowych Mistrzostw Czech. W 1/2 finału została pokonana przez Emę Janaskovą. W październiku, przegrała w ćwierćfinale Nieoficjalnych Mistrzostw Świata 18-latek z Jeleną Janković. W drugiej rundzie wygrała z Dinarą Safiną. W 2001 doszła do trzeciej rundy Wimbledonu i US Open, a także do półfinału mistrzostw Europy juniorek[1]. W rankingu ITF z 29 października została sklasyfikowana na 1. miejscu w klasyfikacji gry singlowej[2].
Rok później, podczas Australian Open 2002 doszła do 1/2 finału. Po drodze pokonała Jarmilę Gajdošovą, Tory Zawacki, Zsuzsannę Babos i Sunithę Rao. W meczu o finał została pokonana przez Barborę Strýcovą. W parze ze Strýcovą, doszła również do półfinału gry podwójnej[3]. Podczas mistrzostw Europy juniorek zdobyła złoty medal, w finale wygrywając z Petrą Cetkovską.
1998–2001
[edytuj | edytuj kod]Jako piętnastolatka zadebiutowała w profesjonalnym turnieju w 1998 w Nikozji, gdzie w grze pojedynczej doszła do ćwierćfinału, zaś w deblu (w parze z Annette Zweck) wygrała całą imprezę[4]. W 1999 zagrała dwukrotnie: w Valašské Meziříčí przegrała w pierwszej rundzie, a w Pradze w trzeciej fazie eliminacji. Rok później, również w Valašské Meziříčí, doszła do 1/4 finału, zaś w innych startach przegrywała w pierwszej rundzie. Pierwsze zwycięstwo w imprezach ITF odniosła w 2001, w Glasgow, po pokonaniu w ćwierćfinale najwyżej rozstawionej Kristie Boogert. W tym samym roku zadebiutowała w turnieju WTA, podczas FORTIS Championships Luxembourg w Luksemburgu.
2002
[edytuj | edytuj kod]Sezon rozpoczęła podczas turnieju ITF w Redbridge, kiedy to przegrała w pierwszej rundzie eliminacji. Dwa tygodnie później, zajmując 363. miejsce, zagrała w imprezie w Nowym Delhi. Wygrała cały turniej (drugi w karierze) bez straty seta[5].
Kolejne triumfy w ITF odniosła w Vaduz i Lenzerheide. W sierpniu, podczas kwalifikacji do US Open, zadebiutowała w Wielkim Szlemie. Po pokonaniu Milagros Sequery 6:7, 6:1, 6:2, przegrała z Anastasiją Rodionową 6:7, 3:6. W następnych występach odpadała w drugich rundach. Sezon zakończyła na 215. miejscu.
2003
[edytuj | edytuj kod]Rok 2003 zaczęła od II rundy turnieju ITF we francuskim Belfort, ćwierćfinału w Southampton i Redbridge. W Dinan, po przejściu eliminacji, w pierwszej rundzie wygrała z Sofią Arvidsson. W drugim meczu pokonała Ritę Kuti Kis, zaś w 1/4 finału Nathalie Vierin. W półfinale zwyciężyła, z najwyżej rozstawioną zawodniczką, Jewgieniją Kulikowskają. Końcowe zwycięstwo zapewniła sobie po wygranej z Zuzaną Ondráškovą.
Dwa tygodnie później, zadebiutowała w turnieju WTA, w Bol, przegrywając z Anną-Leną Grönefeld 2:6, 1:6. Pierwszy raz zagrała również w turnieju głównym Wielkiego Szlema, podczas French Open, kiedy jako kwalifikantka przegrała ze Stéphanie Foretz 4:6, 5:7. W następnych występach, od lipca do września, wygrała jeden turniej (w Vittel) i doszła do 1/2 finału w Cuneo.
Październik rozpoczęła od przegranej w trzeciej rundzie eliminacji do imprezy kategorii I w Moskwie z Tiną Pisnik w trzech setach. Wcześniej, w drugim meczu, odniosła pierwsze zwycięstwo nad zawodniczką w pierwszej setki rankingu, Klárą Koukalovą. W kolejnym turnieju WTA, w Dubaju, doszła do ćwierćfinału. Pod koniec roku, wygrała w imprezie ITF w Deauville.
2004
[edytuj | edytuj kod]Sezon 2004 rozpoczęła od porażki w pierwszym meczu Australian Open. W rankingu z 24 stycznia 2004 pierwszy raz awansowała do pierwszej setki, na 98. miejsce. Następnie, jako rozstawiona z "jedynką", doszła do półfinału imprezy ITF w Warszawie. Przegrała z Martą Domachowską 7:5, 6:7, 2:6. W marcu, podczas Pacific Life Open, grając jako "lucky loser", przegrała w pierwszej rundzie. Zarówno w Miami, Casablance, jak i w Estoril odpadała w kwalifikacjach.
Podczas French Open i Wimbledonu, po przejściu eliminacji, przegrała w pierwszej rundzie. W kolejnych występach, w imprezach niższej rangi, nie dochodziła dalej niż do drugiej rundy. W Sopocie, jako kwalifikantka, przegrała w walce o ćwierćfinał z Martą Marrero 2:6, 6:7. Po porażce w trzeciej rundzie eliminacji kwalifikacyjnych, nie zdołała awansować do turnieju głównego US Open. Do końca sezonu, startując zarówno w ITF-ach i turniejach WTA, odpadała głównie w pierwszych rundach.
W deblowych turniejach WTA czterokrotnie doszła do 1/4 finału: w Bogocie (w parze z Ľubomírą Kurhajcovą), Hasselt (w parze z Lidią Prusovą), Filderstadt (z Lilią Osterloh) i Linzu (z Ivetą Benešovą). Z tą ostatnią przegrała w drugiej rundzie US Open. W ITF-ach dwa razy grała w finale. Raz wygrała (w Cagnes-sur-Mer), raz przegrała (w Modenie).
2005
[edytuj | edytuj kod]Pierwszym turniejem Birnerovej w 2005 była impreza Richard Luton Properties Canberra International, w Canberze, w której przegrała w drugiej rundzie eliminacji. W kwalifikacjach do Australian Open została pokonana w pierwszej rundzie przez Angelę Haynes 1:6, 6:1, 1:6. W I rundzie ITFu w Urtijëi wyeliminowała Tinę Pisnik, żeby w drugiej przegrać z Sybille Bammer. Jako 158 zawodniczka rankingu wystąpiła w Bogocie, gdzie doszła do 1/4 finału. W Acapulco przegrała w decydującej fazie eliminacji.
W Indian Wells pokonaniu Delii Sescioreanu i Julii Schruff w kwalifikacjach i Tamarine Tanasugarn w pierwszej rundzie, przegrała ze Swietłaną Kuzniecową. Blisko trzy miesiące później przeszła eliminacje do French Open. W pierwszej rundzie wygrała z Mariją Kirilenko 2:6, 7:5, 6:3, a w drugiej przegrała z turniejową "dziewiątką" Wierą Zwonariową 6:4, 3:6, 0:6. Mimo porażki w trzeciej rundzie kwalifikacji, zagrała w turnieju głównym Wimbledonu jako "lucky loser". W pierwszej rundzie przegrała z Venus Williams.
Kolejnymi turniejami były imprezy ITF w Fano i Cuneo – w obu z nich dochodziła do ćwierćfinału. Zarówno w Modenie, jak i w Sztokholmie przegrywała w pierwszym meczu. Podczas ostatniego w sezonie turnieju na nawierzchni ziemnej, w Budapeszcie odpadła w drugiej rundzie, po przegranej z Maríą Sánchez Lorenzo. Dzięki 111 pozycji w rankingu, podczas US Open wystąpiła od razu w turnieju głównym. Została pokonana w pierwszej rundzie przez Nadię Pietrową, rozstawioną z numerem dziewiątym. W czterech kolejnych występach w imprezach WTA odpadała w kwalifikacjach. W listopadzie wystąpiła w turniejach niższej rangi w Deauville i Poitiers, dwukrotnie przegrywając w 1/4 finału.
2006
[edytuj | edytuj kod]W pierwszych występach w 2006, w Sydney i Australian Open, przegrywała w pierwszej rundzie. Kolejno, wygrała ITF w Urtijëi, po pokonaniu Jekatieriny Makarowej, Yvonne Meusburger, Camille Pin, Olgi Błahotowej i Marty Domachowskiej. W Antwerpii przegrała w pierwszej rundzie eliminacji, zaś w Bogocie skreczowała w meczu pierwszej rundy z Marianą Díaz-Olivą.
Podczas imprezy w Indian Wells odpadła w drugiej rundzie kwalifikacji, zaś w ITFie w Orange w 1/4 finału. W kolejnych turniejach, kategorii I i II w Miami, Amelia Island i Charleston, przegrywała w pierwszej rundzie eliminacji. W Cagnes-sur-Mer odniosła zwycięstwo z rozstawioną z "jedynką" Émilie Loit. Podczas Estoril Open została pokonana w pierwszym meczu przez kwalifikantkę, Natalię Gussoni. Zarówno podczas French Open, jak i Wimbledonu przegrywała w drugiej rundzie turnieju głównego[6][7].
W Budapeszcie, grając jako kwalifikantka, w pierwszej rundzie pokonała Klárę Zakopalovą 6:1, 3:6, 6:1, w drugiej Kaię Kanepi 6:2, 6:4, by w ćwierćfinale przegrać z Martinę Müller 6:7, 6:4, 1:6[8]. Podobnie było w Sztokholmie, gdzie w walce o 1/2 finału z Sofią Arvidsson skreczowała przy stanie 6:4, 3:6, 0:2[9].
Pomyślnie przeszła eliminacje do US Open, gdzie później przegrała w drugiej rundzie. Od września do listopada, grając tylko i wyłącznie w turniejach WTA, przegrywała w pierwszej rundzie. W Prerovie i Poitiers, również odpadała po pierwszym meczu. Po raz pierwszy w karierze, zakończyła sezon w pierwszej setce rankingu, na 80. miejscu.
W grze podwójnej, w 2006, odniosła pierwsze zwycięstwo w turniejach WTA. Dokonała tego podczas Nordea Nordic Light Open w Sztokholmie, gdzie grała w parze z Jarmilą Gajdošovą. W finale zwyciężyły z rozstawionymi z "jedynką", Yan Zi i Zheng Jie 0:6, 6:4, 6:2. W parze z Émilie Loit, w Portorožu, doszły także do finału gdzie, z powodu kontuzji Loit, oddały mecz finałowy walkowerem[10].
Pod koniec lipca, razem ze Stéphanie Foretz, odpadła w półfinale imprezy w Budapeszcie. Podczas US Open, partnerując Anastasiji Jakimawej przegrała w drugiej rundzie z deblem Dinara Safina/Katarina Srebotnik.
2007
[edytuj | edytuj kod]Rok 2007 rozpoczęła podczas turnieju w Auckland, gdzie została pokonana przez Émilie Loit w pierwszej rundzie. Tydzień później, na pierwszej fazie eliminacji zakończyła swój występ w Hobart, przegrywając z Yvonne Meusburger. W Australian Open pokonała Martinę Suchą i Julię Schruff, by w III rundzie przegrać z turniejową "dwójką" Amélie Mauresmo[11]. Po tym turnieju awansowała na najwyższą pozycję w karierze – nr 59[12].
W kwalifikacjach do turnieju w Paryżu przegrała w drugiej rundzie, zaś w Antwerpii w pierwszej. Podczas Regions Morgan Keegan Championships w Memphis przegrała w pierwszej rundzie z Jarmilą Groth. W Acapulco odpadła w drugiej rundzie po porażce z Melissą Torres Sandoval.
Od marca do lipca, we wszystkich turniejach w których startowała, zarówno podczas French Open, jak i na Wimbledonie, odpadała w pierwszej rundzie. Podczas imprezy ITF w Cuneo odniosła pierwsze zwycięstwo (wygrała z Jekatieriną Makarową). W Palermo pokonała najwyżej rozstawioną tenisistkę, Michaëllę Krajicek, by w drugiej rundzie przegrać z Sarą Errani[13].
Na nawierzchni ziemnej w Bad Gastein również odpadła w drugiej rundzie. Podczas Nordea Nordic Light Open rozgrywanego w Sztokholmie. Odpadła w drugiej rundzie eliminacji do New Haven (przegrana z Ágnes Szávay) i pierwszym meczu kwalifikacji do US Open (została pokonana przez Wiktorię Kutuzową). Ostatnim występem w tym roku, była druga runda turnieju ITF w Denain.
W grze podwójnej doszła do dwóch półfinałów: w Acapulco, gdy jej partnerką była Barbora Strýcová i podczas Gastein Ladies w Bad Gastein – w parze z Evą Hrdinovą. W turniejach wielkoszlemowych (Australian Open i French Open) przegrywała w pierwszych rundach.
2008–2009
[edytuj | edytuj kod]Z powodu kontuzji odniesionej pod koniec 2007 roku, sezon 2008 rozpoczęła dopiero w lipcu podczas turnieju ITF w Zwevegem. Odpadła w drugiej rundzie, po porażce z Sandrą Martinović. W Petange odpadła w drugiej rundzie eliminacji, kreczując w niej z Violette Huck[14].
W Saint Raphael przegrała w pierwszej rundzie gry pojedynczej, a w deblu, w parze z Lucie Hradecką, zwyciężyła cały turniej. Dzięki "dzikiej karcie" wystartowała w eliminacjach do US Open, gdzie przegrała w pierwszej fazie. Do końca sezonu wystąpiła w trzech ITF-ach, w każdym z nich zostając pokonana w pierwszej rundzie. Sezon 2009 rozpoczęła w turnieju WTA w Strasburgu w grze podwójnej, partnerując Evie Hrdinovej. W pierwszym meczu pokonały parę María Emilia Salerni/Anastasija Jakimawa. W 1/4 finału przegrały z Nathalie Dechy i Marą Santangelo. W kolejnym występie, w Grado, po przejściu eliminacji przegrała w pierwszej rundzie z Cataliną Castaño. W deblu, w parze ze swoją siostrą, Haną, przegrała w półfinale.
Podczas turnieju ITF w Zagrzebiu przegrała w drugiej rundzie z Rossaną De Los Rios[15]. W turnieju głównym, w Petange, wystąpiła jako kwalifikantka. Doszła do 1/2 finału, gdzie została pokonana przez Jekatierinę Byczkową. W Bad Saulzgau, również po przejściu kwalifikacji, przebrnęła do półfinału. Podczas ITF-u w Trnavie przegrała w ćwierćfinale z najwyżej rozstawioną, Sandrą Záhlavovą.
W Katowicach, po wygraniu dwóch meczów eliminacji (była w nich rozstawiona z "jedynką"), przegrała w pierwszej rundzie. W czasie turnieju w Alphen aan den Rijn dotarła do półfinału (po drodze pokonała Katarzynę Piter). Na ćwierćfinale zakończyła też udział w imprezie w Neapolu – została pokonana przez Margalitę Czachnaszwili. W Joue les Tours, jako rozstawiona z "dwójką", przeszła eliminacje, zaś w turnieju głównym przegrała w pierwszej rundzie. Podczas turnieju w Saint Raphael odpadła w ostatniej rundzie kwalifikacji. W Urtijëi również przegrała w trzeciej rundzie eliminacji. W niemieckim Ismaning, po przegranej w III rundzie eliminacji, do turnieju głównego dostała się jako "lucky loser", w którym pokonała Zuzanę Kucovą i została pokonana w drugiej rundzie przez Barborę Záhlavovą-Strýcovą. Tydzień później, w Opolu, doszła do 1/4 finału.
2010
[edytuj | edytuj kod]Sezon 2010 rozpoczęła turniejem w Plantation na Florydzie, odpadając w pierwszej rundzie. Tydzień później, w Lutz, przegrała w I rundzie z Olgą Puczkową. Na początku lutego, w Belfort, również została pokonana w pierwszym meczu. Podczas turnieju Open GDF Suez, w Paryżu, doszła do drugiej rundzie eliminacji, gdzie przegrała z Karoliną Šprem w dwóch setach. Dwa tygodnie później nie przebrnęła eliminacji do imprezy w Biberach. Na początku marca, w Buchen, doszła do 1/2 finału, gdzie pokonała ją Romina Oprandi, najwyżej rozstawiona. W kolejnych występach – w Moskwie i Sankt Petersburgu – przegrywała w pierwszej rundzie.
Podczas pierwszego turnieju na kortach ziemnych w sezonie, w Civitavecchia odpadła w drugiej rundzie, po przegranej z Zuzaną Ondráškovą. Tydzień później, podczas ITF-u w Kairze przegrała w pierwszej rundzie. W Bari odpadła w ćwierćfinale, znów przegrywając z Ondráškovą. Pod koniec kwietnia zagrała w eliminacjach do Porsche Tennis Grand Prix w Stuttgarcie. Przegrała w drugiej rundzie. Do ćwierćfinału doszła w Dżuniji, gdzie przegrała z Nathalie Piquion, późniejszą finalistką. Na przełomie maja i czerwca odpadała w 1/4 finału w turniejach w Czechach – w Brnie i Zlinie – dwukrotnie zostając pokonana przez Ondráškovą.
Podczas eliminacji do turnieju głównego Wimbledonu, doszła do drugiej rundy, gdzie przegrała z Mirjaną Lučić. W kolejnych dwóch turniejach – w Cuneo i w Biarritz – odpadała w trzeciej, ostatniej rundzie eliminacji. W lipcu, w Zwevegem przegrała w drugiej rundzie z Iriną Chromaczową. Tydzień później, w Petange została pokonana w 1/4 finału z rozstawioną z "trójką", Monicą Niculescu. W Hechingen, po przejściu kwalifikacji, doszła do ćwierćfinału, w którym skreczowała w meczu przeciwko Magdzie Linette, późniejszej zwyciężczyni turnieju. W Trnavie odpadła w półfinale. W eliminacjach do US Open odpadła w pierwszej rundzie, po przegranej z Ajlą Tomljanović.'
Tydzień później, w Katowicach, grając jako rozstawiona z numerem drugim, doszła do finału, w którym przegrała z Magdą Linette[16]. We włoskim Mestre odpadła w półfinale, po przegranej z Lucie Hradecką, turniejową "trójką". Następnie, podczas imprezy w Shrewsbury, z pulą nagród 75 tysięcy dolarów amerykańskich, odniosła ósme zwycięstwo turniejowe w karierze. W finale wygrała z Anne Kremer.
Na początku października, w Dżuniji, przegrała w pierwszej rundzie z rozstawioną z "ósemką", Laurą Pous Tio. Podczas turniejów w Joué-lès-Tours i w Saint-Raphaël odpadła w pierwszej rundzie. W Ismaning, będąc rozstawiona z numerem ósmym, doszła do drugiej rundy, w której została pokonana przez Urszulę Radwańską, późniejszą zwyciężczynię turnieju.
2011
[edytuj | edytuj kod]Pierwszym turniejem Birnerovej w 2011 był ASB Classic w Auckland, w którym odpadła w eliminacjach. W kwalifikacjach do wielkoszlemowego Australian Open doszła do 2. rundy, gdzie przegrała z Iriną-Camelią Begu. Podczas zawodów w Cali, po pokonaniu Florencii Molinero i najwyżej rozstawionej Arantxy Parry Santonji, odpadła w 1/4 finału.
W pierwszej rundzie Copa Colsanitas Santander w Bogocie pokonała kwalifikantkę, Biancę Botto. W drugim meczu przegrała z późniejszą zwyciężczynią, Lourdes Domínguez Lino. Następnie, odpadła w eliminacjach do turniejów w Acapulco, Monterrey i w Indian Wells. Po przejściu eliminacji do Family Circle Cup w Charleston doszła do 2. rundy, gdzie przegrała z Julią Görges, kreczując przy stanie 6:1, 5:7, 0:2. Birnerova nie wykorzystała pięciu piłek meczowych w drugim secie[17]. Tydzień później, w Johannesburgu, odpadła w 1. rundzie, przegrywając z Waleriją Sawinych, późniejszą zwyciężczynią.
Mecz drugiej rundy turnieju w Chiasso z Sachą Jones oddała walkowerem. W Cagnes-sur-Mer odpadła w 1. rundzie. W drugiej fazie imprezy w Pradze przegrała z Petrą Cetkovską, która później wygrała cały turniej. Tydzień później odpadła w eliminacjach do French Open. W kwalifikacjach do Wimbledonu, grając jako rozstawiona z "dziewiątką", przegrała w II rundzie. Następnie odpadła w 2. rundzie zawodów w Cuneo.
Podczas Poli-Farbe Budapest Grand Prix w Budapeszcie, po pokonaniu Lucie Hradeckiej w 1. rundzie[18], w drugiej została pokonana przez Estrellę Cabezę Candelę. W Bad Gastein odpadła w eliminacjach gry pojedynczej. W deblu, w parze z Hradecką, odniosła drugie zwycięstwo turniejowe w karierze. W finale wygrały z Jarmilą Gajdošovą i Julią Görges.
W następnym tygodniu Birnerová wystąpiła w turnieju ITF w Pétange, rozgrywanym na kortach twardych. Doszła do 1/4 finału. Po miesięcznej przerwie wróciła do gry podczas eliminacji do US Open, gdzie odpadła w 2. rundzie. We wrześniu dotarła po raz pierwszy do finału imprezy rangi WTA Tour (w Taszkencie), gdzie przegrała z Ksieniją Pierwak 3:6, 1:6. Jej półfinałowa rywalka – obrończyni tytułu, Ałła Kudriawcewa – skreczowała przy stanie 3:6, 5:3 z powodu kontuzji lewego uda[19]. Tydzień później, w Seulu nie sprostała Carli Suárez Navarro. W rywalizacji deblistek (w parze z Daniilidu) przegrała w 1/4 finału z parą Natalie Grandin – Vladimíra Uhlířová. Odpadła w eliminacjach gry pojedynczej moskiewskiego Kremlin Cup. W deblu wraz z Zakopalovą przegrały w 1. rundzie z Grandin i Uhlirovą. W imprezie rangi ITF w Barnstaple odpadła w 1. rundzie singla, a w parze z Anne Keothavong wygrały turniej gry podwójnej.
2012
[edytuj | edytuj kod]Sezon 2012 Birnerová rozpoczęła turniejem w Auckland, gdzie przegrała w 1. rundzie eliminacji z Sofią Arvidsson. W tej samej fazie odpadła również w Hobart, po przegranej z Martą Domachowską. Podczas Australian Open została pokonana w pierwszej rundzie przez rozstawioną z numerem 26., Anabel Mediną Garrigues. W grze podwójnej, w parze z Albertą Brianti, odpadły w drugiej rundzie.
Na początku lutego odpadła w 2. rundzie turnieju ITF w Cali. Tydzień później, wystąpiła w turnieju Copa BBVA-Colsanitas w Bogocie. W pierwszym meczu gry pojedynczej wygrała z kwalifikantką, Inés Ferrer Suárez, zaś w drugiej rundzie przegrała z Larą Arruabarreną. Partnerując Aleksandrze Panowej wygrała turniej gry podwójnej, pokonując w finale Mandy Minellę i Stefanie Vögele 6:2, 6:2[20][21]. W następnych turniejach, w Monterrey i w Acapulco odpadała odpowiednio w drugiej i w pierwszej rundzie.
Odpadła w eliminacjach do BNP Paribas Open w Indian Wells. Tydzień później, w pierwszej rundzie turnieju ITF w Nassau, przegrała z Marią Sanchez. W drugiej z imprez rangi Premier Mandatory, w Miami, udało jej się przejść kwalifikacje, ale w pierwszym meczu turnieju głównego została pokonana przez Michaëllę Krajicek. W turnieju deblowym, startując w parze z Klaudią Jans-Ignacik, wygrały z rozstawionymi z "czwórką", Andreą Hlaváčkovą i Lucie Hradecką, a następnie przegrały z parą Makarowa-Zheng.
Po dwóch porażkach w eliminacjach turniejów WTA, wystąpiła w Budapest Grand Prix 2012 w Budapeszcie. W singlu odpadła w kwalifikacjach, jednak w parze z Krajicek, doszły do finału, gdzie przegrały z Janette Husárovą i Magdalénie Rybárikovą. W Pradze dotarła do ćwierćfinału, gdzie nie sprostała Alizé Cornet. Następnie, wystartowała w kwalifikacjach do French Open 2012. Jako rozstawiona z numerem 6., pokonała Jekatierinę Iwanową, Yurikę Semę, Sandrę Zaniewską i tym samym awansowała do drabinki głównej. Tam, w pierwszej rundzie, po blisko 3-godzinnym pojedynku, przegrała z Maríą José Martínez Sánchez[22].
W czerwcowych turniejach, w tym kwalifikacjach Wimbledonu, przegrała wszystkie mecze. Podczas turnieju w Bielli, podobnie jak w Bukareszcie, doszła do drugiej rundzie. W Biarritz, grając jako rozstawiona z numerem siódmym, doszła do 1/4 finału, gdzie przegrała z Pauline Parmentier. Sierpień to trzy porażki w grze pojedynczej oraz 2. runda US Open 2012 (w parze z Oprandi) i finał Baku Cup (wraz z Brianti) w grze podwójnej. Następnie doszła do półfinału Tashkent Open. W trakcie sezonu gry w turniejach halowych, nie przebrnęła kwalifikacji w Linzu i Luksemburgu, przegrała z Anniką Beck w finale w Ismaning i odpadła w ćwierćfinale w Barnstaple.
2013
[edytuj | edytuj kod]Pierwszym występem Birnerovej w sezonie 2013 był udział w kwalifikacjach w Brisbane, gdzie odpadła po przegranej z Akgul Amanmuradovą. Na pierwszej rundzie skończyła grę w turnieju debla. Również po jednym meczu odpadła w kwalifikacjach do wielkoszlemowego Australian Open, podobnie w deblu, grając w parze z Rominą Oprandi.
Na początku lutego wystąpiła w turnieju rangi WTA Challenger Tour w Cali, gdzie osiągnęła pierwszą rundę singla i półfinał debla. W następnym tygodniu zagrała w Bogocie, gdzie w grze podwójnej, występując razem z Panową, osiągnęła finał, w którym przegrały z parą Tímea Babos–Mandy Minella. W kolejnych turniejach, w tym w Indian Wells i w Miami odpadała w 1. rundzie.
W Monterrey, oprócz pierwszej rundy gry pojedynczej, osiągnęła także finał gry podwójnej. Wspólnie z Tamarine Tanasugarn przegrały tam z Tímeą Babos i Kimiko Date-Krumm[23]. Passę 9 porażek z rzędu przerwała w eliminacjach Porsche Tennis GP, pokonując Julję Gluszko. Kolejnej wygranej nie odniosła do kwalifikacji French Open, gdzie po wygranych nad Anne Keothavong i Sharon Fichman przegrała w decydującej rundzie z Grace Min.
Na Wimbledonie wygrała trzy mecze kwalifikacyjne. W pierwszym meczu turnieju głównego wygrała z rozstawioną z numerem 26., Varvarą Lepchenko[24]. W drugim meczu wygrała z Łesią Curenko, a w trzecim przegrała z Monicą Puig. Mecz z Puig został przerwany z powodu ciemności przy stanie 6:4, 2:1 dla Birnerovej[25]. W grze podwójnej, w parze ze Stefanie Vögele, odpadły w 1. rundzie, po przegranej z Lepchenko i Zheng Saisai[26].
Puchar Federacji
[edytuj | edytuj kod]Birnerová reprezentowała Czechy w rozgrywkach o Puchar Federacji dwukrotnie. Pierwszy raz zagrała, w 2002, podczas spotkania Grupy Światowej przeciwko Chorwacji (przegranym 2:3). Partnerowała wówczas Ivecie Benešovej, w meczu z parą Jelena Kostanić/Iva Majoli. Mecz wygrały Chorwatki 6:1, 6:2. Po raz drugi w reprezentacji wystąpiła rok później, w pojedynku ze Stanami Zjednoczonymi, kiedy to jej partnerką była Dája Bedáňová, zaś rywalkami Serena Williams w parze z siostrą Venus Williams. Amerykanki wygrały zarówno ten mecz 6:0, 6:1, jak i całe spotkanie 5:0[27].
Życie prywatne
[edytuj | edytuj kod]Eva Birnerová zaczęła grać w tenisa w wieku 4 lat, pod okiem jej ojca, Stanislava – byłego tenisisty[28]. Ma jedną siostrę – Hanę, również grającą w tenisa. Preferuje grę na kortach trawiastych. Mieszka obecnie w Pilźnie. Lubi słuchać muzyki i czytać książki. Jej ulubionym wykonawcą jest Robbie Williams. Jej ulubiona książka to: Love Is Just A Word[29].
Statystyki
[edytuj | edytuj kod]| Legenda | |
|---|---|
| Wielki Szlem | |
| Igrzyska olimpijskie | |
| WTA Tour Championships | |
| 1988 – 2008 |
|
| Kategoria I | |
| Kategoria II | |
| Kategoria III | |
| Kategoria IV | |
| Kategoria V | |
| 2009 – 2020 |
|
| WTA Premier Mandatory | |
| WTA Premier 5 | |
| WTA Premier | |
| WTA International Series | |
| WTA 125K series (2012–2020) | |
Gra pojedyncza
[edytuj | edytuj kod]| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwniczka | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|
| Finalistka | 1. | 17 września 2011 | Taszkent | Twarda |  Ksienija Pierwak
|
3:6, 1:6 |
Gra podwójna
[edytuj | edytuj kod]| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partnerka | Przeciwniczki | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Finalistka | 1. | 13 sierpnia 2005 | Sztokholm | Twarda |  Mara Santangelo
|
 Émilie Loit Katarina Srebotnik
|
4:6, 3:6 |
| Zwyciężczyni | 1. | 12 sierpnia 2006 | Sztokholm | Twarda | Jarmila Gajdošová
|
 Yan Zi Zheng Jie
|
0:6, 6:4, 6:2 |
| Finalistka | 2. | 23 września 2006 | Portorož | Twarda | Émilie Loit
|
 Lucie Hradecká Renata Voráčová
|
walkower |
| Zwyciężczyni | 2. | 17 lipca 2011 | Bad Gastein | Ceglana | Lucie Hradecká
|
 Jarmila Gajdošová Julia Görges
|
4:6, 6:2, 12–10 |
| Zwyciężczyni | 3. | 18 lutego 2012 | Bogota | Ceglana | Aleksandra Panowa
|
 Mandy Minella Stefanie Vögele
|
6:2, 6:2 |
| Finalistka | 3. | 5 maja 2012 | Budapeszt | Ceglana |  Michaëlla Krajicek
|
Janette Husárová Magdaléna Rybáriková
|
4:6, 2:6 |
| Finalistka | 4. | 28 lipca 2012 | Baku | Twarda | Alberta Brianti
|
 Iryna Buriaczok Walerija Sołowjowa
|
3:6, 2:6 |
| Finalistka | 5. | 23 lutego 2013 | Bogota | Ceglana | Aleksandra Panowa
|
 Tímea Babos Mandy Minella
|
4:6, 3:6 |
| Finalistka | 6. | 7 kwietnia 2013 | Monterrey | Twarda |  Tamarine Tanasugarn
|
Tímea Babos Kimiko Date-Krumm
|
1:6, 4:6 |
Osiągnięcia w Wielkim Szlemie w grze pojedynczej
[edytuj | edytuj kod]| Turniej | 2014 | 2013 | 2012 | 2011 | 2010 | 2009 | 2008 | 2007 | 2006 | 2005 | 2004 | 2003 | 2002 | 2001 | 2000 | 1999 |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Australian Open | 1Q | 1Q | 1R | 2Q | – | – | – | 3R | 1R | 1R | 1R | – | SF | – | – | – |
| French Open | 1Q | 3Q | 1R | 1Q | – | – | – | 1R | 1R | 2R | 1R | 1R | 3R | 1R | 2R | – |
| Wimbledon | 1Q | 3R | 1Q | 2Q | 2Q | – | – | 1R | 2R | 1R | 1R | 3Q | 3R | 3R | 1R | – |
| US Open | – | 1Q | 1Q | 1Q | 1Q | – | 1Q | 1Q | 2R | 1R | 3Q | 2Q | 2Q | 3R | 1R | 2R |
Osiągnięcia w Wielkim Szlemie w grze podwójnej
[edytuj | edytuj kod]| Turniej | 2013 | 2012 | 2011 | 2007 | 2006 | 2005 | 2004 |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Australian Open | 1RRO | 2RAB | – | 1RSB | 1RMS | 3RAV | – |
| French Open | 1RSV | 1RPC | – | 1RSM | 1RJB | 3RAV | – |
| Wimbledon | 1RSV | 1RPC | – | – | 2RJB | 2RAV | 2RLB |
| US Open | 1RSV | 2RRO | 1RKZ | – | 2RAJ | 2RAV | 2RIV |
- Partnerka
| LB |  Ljubomira Baczewa
|
| SB |  Sybille Bammer
|
| JB | Julija Bejhelzimer
|
| IB | Iveta Benešová
|
| AB | Alberta Brianti
|
| PC | Petra Cetkovská
|
| AV |  Andreea Ehritt-Vanc
|
| AJ | Anastasija Jakimawa
|
| SM |  Sania Mirza
|
| RO | Romina Oprandi
|
| MS | Mara Santangelo
|
| SV | Stefanie Vögele
|
| KZ | Klára Zakopalová
|
Osiągnięcia w Wielkim Szlemie w grze mieszanej
[edytuj | edytuj kod]| Turniej | 2006 |
|---|---|
| Australian Open | – |
| French Open | – |
| Wimbledon | 2R |
| US Open | – |
- Legenda
jasnobrązowy: 3R, 2R, 1R, odpadła w turnieju seniorskim w III, II, I rundzie
zielony: 3Q, 2Q, 1Q, odpadła w turnieju seniorskim w trzeciej, drugiej, pierwszej rundzie kwalifikacji
biały: –, nie startowała
różowy: SF, 3R, 2R, 1R, odpadła w turnieju juniorskim w półfinale, III, II rundzie, I rundzie (lata 1999-2002)
Wygrane turnieje rangi ITF
[edytuj | edytuj kod]| turnieje z pulą nagród 100 000 $ |
| turnieje z pulą nagród 75 000 $ |
| turnieje z pulą nagród 50 000 $ |
| turnieje z pulą nagród 25 000 $ |
| turnieje z pulą nagród 15 000 $ |
| turnieje z pulą nagród 10 000 $ |
Gra pojedyncza
[edytuj | edytuj kod]| Data | Turniej | ($) | Naw. | Finalistka | Wynik | |
| 1. | 23/09/2001 |  Glasgow
|
25 000 | twarda | Sophie Erre
|
3:6, 7:5, 6:4 |
| 2. | 03/03/2002 | Nowe Delhi
|
25 000 | twarda | Peng Shuai
|
6:4, 7:5 |
| 3. | 23/06/2002 | Lenzerheide
|
25 000 | ceglana |  Chanelle Scheepers
|
7:5, 6:4 |
| 4. | 13/04/2003 | Dinan
|
50 000 | ceglana | Zuzana Ondrášková
|
1:6, 6:2, 6:3 |
| 5. | 13/07/2003 | Vittel
|
50 000 | ceglana |  Tacciana Puczak
|
6:4, 6:4 |
| 6. | 23/11/2003 | Deauville
|
25 000 | ceglana | Camille Pin
|
6:4, 6:3 |
| 7. | 05/02/2006 | Urtijëi
|
75 000 | dywanowa |  Marta Domachowska
|
4:6, 7:5, 6:2 |
| 8. | 25/09/2010 | Shrewsbury
|
75 000 | twarda | Anne Kremer
|
7:6(1), 3:6, 6:0 |
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Wyniki Mistrzostw. ITF Juniors. [dostęp 2012-08-20]. (ang.).
- ↑ Juniorski ranking ITF z dnia 29 października 2001. collegeandjuniortennis.com. [dostęp 2011-05-07]. (ang.).
- ↑ Bilans meczów Evy Birnerovej w rozgrywkach juniorskich ITF. ITF Juniors. [dostęp 2011-05-07]. (ang.).
- ↑ Rezultaty turnieju gry podwójnej w Nikozji. ITF Tennis. [dostęp 2012-08-20]. (ang.).
- ↑ Eva Birnerova blasts her way to the title. hinduonnet.com. [dostęp 2011-05-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (12 sierpnia 2004)]. (ang.).
- ↑ Wyniki gry pojedynczej French Open 2006. ITF Tennis. [dostęp 2012-08-20]. (ang.).
- ↑ Wyniki gry pojedynczej Wimbledonu 2006. ITF Tennis. [dostęp 2012-08-20]. (ang.).
- ↑ ESPN: Smashnova beats top seed, reaches Budapest semis. 28 lipca 2006. [dostęp 2010-09-18]. (ang.).
- ↑ Top seed leads way into Nordic Light semifinals. usatoday.com. [dostęp 2011-05-07]. (ang.).
- ↑ 15-Year-Old Tamira Paszek Into WTA Portoroz Final. tennis-x.com. [dostęp 2011-05-07]. (ang.).
- ↑ ESPN: Williams stays alive with gritty win; Mauresmo cruises. [dostęp 2010-09-18]. (ang.).
- ↑ Ranking WTA z dnia 29 stycznia 2009. WTA Tennis. [dostęp 2011-05-07]. (ang.).
- ↑ Birnerova upsets top-seed Krajicek in first round. ESPN. [dostęp 2011-05-07]. (ang.).
- ↑ Rezultaty kwalifikacji do turnieju ITF w Petange. ITF Tennis. [dostęp 2012-08-20]. (ang.).
- ↑ Wyniki turnieju głównego w Zagrzebiu. ITF Tennis. [dostęp 2012-08-20]. (ang.).
- ↑ Linette pokonała w finale Birnerovą. sports.pl. [dostęp 2011-05-07]. (pol.).
- ↑ Peer vs Goerges Betting: Peer to beat the struggling German. punterslounge.com. [dostęp 2011-05-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (10 kwietnia 2011)]. (ang.).
- ↑ Eva Birnerova survives early scare against Lucie Hradecka in first round. blogs.bettor.com. [dostęp 2011-09-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (9 lipca 2011)]. (ang.).
- ↑ Ksenia Pervak, Eva Birnerova in final. ESPN. [dostęp 2011-09-17]. (ang.).
- ↑ Panova To Meet Arruabarrena-Vecino In Bogotá Final. WTA. [dostęp 2012-02-19]. (ang.).
- ↑ opublikowany = ria.ru: La rusa Panova gana en dobles torneo de tenis en Bogotá. [dostęp 2012-02-19]. (hiszp.).
- ↑ opublikowany = rolandgarros.com: Match statistics. [dostęp 2012-10-28]. (ang.).
- ↑ Anastasia, Queen Of Monterrey. wtatennis.com, 2013-04-07. [dostęp 2013-04-22]. (ang.).
- ↑ Tough First Day for U.S. Women Despite Stephens Win. NY Times, 2013-07-24. [dostęp 2013-07-17]. (ang.).
- ↑ Kvitova in trouble overnight. sportinglife.com, 2013-07-28. [dostęp 2013-07-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-07-01)]. (ang.).
- ↑ Lepchenko gets measure of Wimbledon revenge with doubles win. The Morning Call, 2013-07-25. [dostęp 2013-07-17]. (ang.).
- ↑ Bilans meczów Birnerovej w Pucharze Federacji. [dostęp 2010-09-18]. (ang.).
- ↑ Stanislav Birner. Association of Tennis Professionals. [dostęp 2020-10-12]. (ang.).
- ↑ Biografia Birnerovej na oficjalnej stronie WTA. [dostęp 2014-09-01]. (ang.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Profil na stronie WTA [online], Women’s Tennis Association [dostęp 2013-08-30] (ang.).
- Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2013-08-30] (ang.).
- Profil na stronie Pucharu Billie Jean King [online], Billie Jean King Cup [dostęp 2013-08-30] (ang.).