Przejdź do zawartości

Ester Ledecká

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ester Ledecká
Ilustracja
Ester Ledecká (2017)
Data i miejsce urodzenia

23 marca 1995
Praga

Klub

Dukla Liberec

Wzrost

173 cm

Reprezentacja

 Czechy

Debiut w PŚ

21.12 2012, Carezza
(13. miejsce – PGS)

Pierwsze punkty w PŚ

21.12 2012, Carezza
(13. miejsce – PGS)

Pierwsze podium w PŚ

10.01 2014, Bad Gastein (2. miejsce – PSL)

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Czechy
Narciarstwo alpejskie
Igrzyska olimpijskie
złoto Pjongczang 2018 Supergigant
Puchar Świata (Zjazd)
2. miejsce
2019/2020
3. miejsce
2021/2022
Puchar Świata (Superkombinacja)
3. miejsce
2019/2020
Snowboarding
Igrzyska olimpijskie
złoto Pjongczang 2018 PGS
złoto Pekin 2022 PGS
Mistrzostwa świata
złoto Kreischberg 2015 PSL
złoto Sierra Nevada 2017 PGS
srebro Sierra Nevada 2017 PSL
Mistrzostwa świata juniorów
złoto Erzurum 2013 PSL
złoto Erzurum 2013 PGS
Puchar Świata (PAR)
Kryształowa Kula
2015/2016
Kryształowa Kula
2016/2017
Kryształowa Kula
2017/2018
Kryształowa Kula
2018/2019
2. miejsce
2013/2014
3. miejsce
2014/2015
Puchar Świata (PSL)
2. miejsce
2013/2014
2. miejsce
2015/2016
2. miejsce
2016/2017
Puchar Świata (PGS)
Mała Kryształowa Kula
2015/2016
Mała Kryształowa Kula
2017/2018
Mała Kryształowa Kula
2018/2019
2. miejsce
2014/2015
3. miejsce
2013/2014
3. miejsce
2016/2017
Odznaczenia
Medal Za Zasługi I stopnia (Czechy)
Strona internetowa

Ester Ledecká (ur. 23 marca 1995 w Pradze) – czeska snowboardzistka oraz narciarka. Mistrzyni olimpijska w narciarstwie alpejskim i snowboardzie. Pierwsza kobieta, która na jednych zimowych igrzyskach zdobyła złote medale w dwóch różnych dyscyplinach. Dwukrotna mistrzyni świata w snowboardzie oraz trzykrotna zdobywczyni Pucharu Świata w snowboardzie.

Kariera

[edytuj | edytuj kod]

Po raz pierwszy na arenie międzynarodowej pojawiła się 21 stycznia 2012 roku w Zillertal, gdzie w zawodach Pucharu Europy zajęła dwunaste miejsce w gigancie równoległym. W marcu 2013 roku wystartowała na mistrzostwach świata juniorów w Erzurum, zdobywając złote medale w obu konkurencjach równoległych. W zawodach Pucharu Świata zadebiutowała 21 grudnia 2012 roku w Carezzie, zajmując trzynaste miejsce w gigancie równoległym. Tym samym już w swoim debiucie wywalczyła pierwsze pucharowe punkty. Pierwszy raz na podium zawodów tego cyklu stanęła 10 stycznia 2014 roku w Bad Gastein, kończąc slalom równoległy na drugiej pozycji. W zawodach tych rozdzieliła Patrizię Kummer ze Szwajcarii i Austriaczkę Marion Kreiner. Najlepsze wyniki w Pucharze Świata osiągnęła w sezonie 2015/2016, kiedy to zwyciężyła w klasyfikacji generalnej PAR[1]. Ponadto była też najlepsza w klasyfikacji PGS i druga w klasyfikacji PSL. Triumf w klasyfikacji generalnej odniosła także w sezonie 2016/2017, tym razem zajmując drugie miejsce w klasyfikacji PSL i trzecie w PGS. Kolejne zwycięstwa w klasyfikacji generalnej PAR i PGS odniosła w sezonie 2017/2018 oraz 2018/2019.

W 2014 roku wystartowała na igrzyskach olimpijskich w Soczi, zajmując szóste miejsce w slalomie równoległym i siódme w gigancie równoległym. Podczas mistrzostw świata w Kreischbergu w 2015 roku zdobyła złoty medal w slalomie równoległym, wyprzedzając Austriaczki Julię Dujmovits i Marion Kreiner. Następnie wygrała giganta równoległego na mistrzostwach świata w Sierra Nevada w 2017 roku. Na tych samych mistrzostwach była też druga w slalomie równoległym, rozdzielając Danielę Ulbing z Austrii i Rosjankę Alonę Zawarziną. W 2018 roku podczas igrzysk olimpijskich w Pjongczangu zdobyła złoty medal w slalomie równoległym, wyprzedzając Niemki Selinę Jörg i Ramonę Theresię Hofmeister.

Od 2016 roku zaczęła startować w zawodach narciarstwa alpejskiego. W zawodach Pucharu Świata zadebiutowała 6 lutego 2015 roku w Garmisch-Partenkirchen, zajmując 24. miejsce w zjeździe. Tym samym już w swoim debiucie wywalczyła pierwsze pucharowe punkty. W 2017 roku wystąpiła na mistrzostwach świata w Sankt Moritz, gdzie zajęła między innymi 20. miejsce w superkombinacji i 21. miejsce w zjeździe. Rok później brała udział w igrzyskach olimpijskich w Pjongczangu, gdzie zwyciężyła w supergigancie. W zawodach tych wyprzedziła Austriaczkę Annę Veith i Tinę Weirather z Liechtensteinu. Medal ten powszechnie był uznany za wielką sensację. Już samo zakwalifikowanie się przez nią do igrzysk olimpijskich w konkurencji narciarskiej było wydarzeniem – nikt wcześniej nie wystąpił na igrzyskach i w snowboardzie, i w narciarstwie alpejskim[2]. Podczas mistrzostw świata w Cortina d’Ampezzo w 2021 roku była czwarta w zjeździe i supergigancie. Na igrzyskach olimpijskich w Pekinie w 2022 roku nie obroniła tytułu olimpijskiego, zajmując tym razem piąte miejsce w supergigancie. Zajęła tam również czwarte miejsce w superkombinacji i 27. miejsce w zjeździe. W sezonie 2019/2020 zajęła drugie miejsce w klasyfikacji zjazdu, a w sezonie 2021/2022 była trzecia.

Rodzina

[edytuj | edytuj kod]

Jej matka Zuzana była łyżwiarką figurową, ojciec Janek Ledecký piosenkarzem i gitarzystą. Jej dziadek Jan Klapáč był hokeistą, dwukrotnym medalistą igrzysk olimpijskich[3].

Osiągnięcia w snowboardzie

[edytuj | edytuj kod]
Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Zwyciężczyni
7. 19 lutego 2014 Rosja Soczi Gigant równoległy Szwajcaria Patrizia Kummer
6. 22 lutego 2014 Rosja Soczi Slalom równoległy Austria Julia Dujmovits
1. 24 lutego 2018 Korea Południowa Pjongczang Gigant równoległy -
1. 8 lutego 2022 Pekin Gigant równoległy -
Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Zwyciężczyni
33. 19 stycznia 2011 Hiszpania La Molina Gigant równoległy Rosja Alona Zawarzina
40. 21 stycznia 2011 Hiszpania La Molina Slalom równoległy Norwegia Hilde-Katrine Engeli
16. 25 stycznia 2013 Kanada Stoneham Gigant równoległy Niemcy Isabella Laböck
17. 27 stycznia 2013 Kanada Stoneham Slalom równoległy Rosja Jekatierina Tudiegieszewa
1. 22 stycznia 2015 Austria Kreischberg Slalom równoległy -
5. 23 stycznia 2015 Austria Kreischberg Gigant równoległy Austria Claudia Riegler
2. 15 marca 2017 Hiszpania Sierra Nevada Slalom równoległy Austria Daniela Ulbing
1. 16 marca 2017 Hiszpania Sierra Nevada Gigant równoległy -
DNS 1 marca 2021 Słowenia Rogla Gigant równoległy Niemcy Selina Jörg

Miejsca w klasyfikacji generalnej

[edytuj | edytuj kod]

Zwycięstwa w zawodach

[edytuj | edytuj kod]
  1. Słowenia Rogla18 stycznia 2014 (gigant równoległy)
  2. Austria Bad Gastein9 stycznia 2015 (slalom równoległy)
  3. Niemcy Sudelfeld7 lutego 2015 (gigant równoległy)
  4. Włochy Carezza12 grudnia 2015 (gigant równoległy)
  5. Słowenia Rogla23 stycznia 2016 (gigant równoległy)
  6. Turcja Kayseri27 lutego 2016 (gigant równoległy)
  7. Włochy Carezza17 grudnia 2016 (slalom równoległy)
  8. Słowenia Rogla28 stycznia 2017 (gigant równoległy)
  9. Turcja Kayseri4 marca 2017 (gigant równoległy)
  10. Włochy Carezza14 grudnia 2017 (gigant równoległy)
  11. Włochy Cortina d’Ampezzo15 grudnia 2017 (gigant równoległy)
  12. Austria Lackenhof5 stycznia 2018 (gigant równoległy)
  13. Słowenia Rogla20 stycznia 2018 (gigant równoległy)
  14. Bułgaria Bansko26 stycznia 2018 (gigant równoległy)
  15. Szwajcaria Scuol10 marca 2018 (gigant równoległy)
  16. Włochy Cortina d’Ampezzo15 grudnia 2018 (gigant równoległy)
  17. Korea Południowa Pjongczang16 lutego 2019 (gigant równoległy)
  18. Słowenia Rogla18 stycznia 2020 (gigant równoległy)
  19. Włochy Cortina d’Ampezzo12 grudnia 2020 (gigant równoległy)
  20. Włochy Cortina d’Ampezzo18 grudnia 2021 (gigant równoległy)

Pozostałe miejsca na podium w zawodach

[edytuj | edytuj kod]
  1. Austria Bad Gastein10 stycznia 2014 (slalom równoległy) – 2. miejsce
  2. Austria Bad Gastein12 stycznia 2014 (slalom równoległy) – 3. miejsce
  3. Japonia Asahikawa28 lutego 2015 (gigant równoległy) – 3. miejsce
  4. Rosja Moskwa30 stycznia 2016 (slalom równoległy) – 3. miejsce
  5. Włochy Carezza15 grudnia 2016 (gigant równoległy) – 2. miejsce
  6. Turcja Kayseri3 marca 2018 (gigant równoległy) – 2. miejsce
  7. Włochy Carezza13 grudnia 2018 (gigant równoległy) – 2. miejsce
  8. Korea Południowa Pjongczang17 lutego 2019 (gigant równoległy) – 3. miejsce
  9. Secret Garden23 lutego 2019 (gigant równoległy) – 2. miejsce
  10. Szwajcaria Scuol9 marca 2019 (gigant równoległy) – 2. miejsce
  11. Austria Bad Gastein14 stycznia 2020 (slalom równoległy) – 2. miejsce
  12. Włochy Carezza16 grudnia 2021 (gigant równoległy) – 2. miejsce
  • W sumie (20 zwycięstw, 8 drugich i 4 trzecie miejsca).

Osiągnięcia w narciarstwie alpejskim

[edytuj | edytuj kod]
Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Czas biegu Strata Zwyciężczyni
23. 15 lutego 2018 Korea Południowa Pjongczang Gigant 2:20,02 +4,67 Stany Zjednoczone Mikaela Shiffrin
1. 17 lutego 2018 Korea Południowa Pjongczang Supergigant 1:21,11
5. 11 lutego 2022 Pekin Supergigant 1:13,51 +0,43 Szwajcaria Lara Gut-Behrami
27. 15 lutego 2022 Pekin Zjazd 1:31,87 +6,31 Szwajcaria Corinne Suter
4. 17 lutego 2022 Pekin Superkombinacja 2:25,67 +2,65 Szwajcaria Michelle Gisin
Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Czas biegu Strata Zwyciężczyni
29. 7 lutego 2017 Szwajcaria Sankt Moritz Supergigant 1:32,34 +3,05 Austria Nicole Schmidhofer
20. 10 lutego 2017 Szwajcaria Sankt Moritz Superkombinacja 1:58,88 +3,24 Szwajcaria Wendy Holdener
21. 12 lutego 2017 Szwajcaria Sankt Moritz Zjazd 1:32,85 +2,11 Słowenia Ilka Štuhec
37. 16 lutego 2017 Szwajcaria Sankt Moritz Gigant 2:05,55 +7,60 Francja Tessa Worley
27. 5 lutego 2019 Szwecja Åre Supergigant 1:04,89 +2,80 Stany Zjednoczone Mikaela Shiffrin
15. 8 lutego 2019 Szwecja Åre Superkombinacja 2:02,13 +2,90 Szwajcaria Wendy Holdener
17. 10 lutego 2019 Szwecja Åre Zjazd 1:01,74 +1,17 Słowenia Ilka Štuhec
4. 11 lutego 2021 Włochy Cortina d’Ampezzo Supergigant 1:25,51 +0,53 Szwajcaria Lara Gut-Behrami
4. 13 lutego 2021 Włochy Cortina d’Ampezzo Zjazd 1:34,27 +0,44 Szwajcaria Corinne Suter
8. 15 lutego 2021 Włochy Cortina d’Ampezzo Superkombinacja 2:07,22 +4,12 Stany Zjednoczone Mikaela Shiffrin

Miejsca w klasyfikacji generalnej

[edytuj | edytuj kod]

Miejsca na podium chronologicznie

[edytuj | edytuj kod]
  1. Kanada Lake Louise6 grudnia 2019 (zjazd) – 1. miejsce
  2. Niemcy Garmisch-Partenkirchen8 lutego 2020 (zjazd) – 3. miejsce
  3. Szwajcaria Crans-Montana23 lutego 2020 (superkombinacja) – 3. miejsce
  4. Francja Val d’Isère20 grudnia 2020 (supergigant) – 1. miejsce
  5. Szwajcaria Crans-Montana22 stycznia 2021 (zjazd) – 2. miejsce
  6. Włochy Cortina d’Ampezzo22 stycznia 2022 (zjazd) – 3. miejsce
  7. Szwajcaria Crans-Montana26 lutego 2022 (zjazd) – 1. miejsce
  8. Szwajcaria Crans-Montana27 lutego 2022 (zjazd) – 2. miejsce
  9. Norwegia Kvitfjell3 marca 2024 (supergigant) – 3. miejsce
  10. Austria Saalbach22 marca 2024 (supergigant) – 1. miejsce

Odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Łączna klasyfikacja slalomu równoległego i giganta równoległego
  2. Pjongczang 2018. Olimpijska sensacja wszech czasów? Ester Ledecká ze złotem w supergigancie. wyborcza.pl [dostęp: 2018-11-24]
  3. Pjongczang 2018: Ester Ledecka startuje w snowboardzie i narciarstwie alpejskim, „Przegląd Sportowy”, 14 lutego 2018 [dostęp 2018-02-27] (pol.).
  4. Odznaczeni Medalem za Zasługi (od 1994) [online], Pražský hrad (www.hrad.cz) [dostęp 2021-02-19] (cz.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]