Przejdź do zawartości

Ernest Clark (gubernator)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ernest Clark
Ilustracja
Ernest Clark (ok. 1941)
Data i miejsce urodzenia

13 kwietnia 1864
Plumstead

Data i miejsce śmierci

26 sierpnia 1951
Seaton

Gubernator Tasmanii
Okres

od 4 sierpnia 1933
do 4 sierpnia 1945

Poprzednik

James O’Grady

Następca

Hugh Binney

Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Łaźni (Wielka Brytania) Krzyż Wielki Orderu Św. Michała i Św. Jerzego (Wielka Brytania) Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Św. Michała i Św. Jerzego (Wielka Brytania) Order Imperium Brytyjskiego do 1935 (cywilny)

Ernest Clark (ur. 13 kwietnia 1864 w Plumstead, zm. 26 sierpnia 1951 w Seaton[1]) – brytyjski urzędnik państwowy, w latach 1933-1945 gubernator Tasmanii.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Brytyjska służba cywilna

[edytuj | edytuj kod]

Był synem dyrektora szkoły. Ukończył King's College London, po czym został przyjęty do służby cywilnej i skierowany do pracy w resorcie skarbu[1]. W 1894 uzyskał prawo wykonywania zawodu adwokata, lecz nie podjął prywatnej praktyki, tylko pozostał urzędnikiem działu prawnego Departamentu Skarbu. W latach 1904–1905 był oddelegowany do rządu Kolonii Przylądkowej, gdzie wspierał prace nad reformą podatkową. W latach 1910–1911 w podobny sposób wspomagał władze Związku Południowej Afryki[1].

W czasie I wojny światowej był cywilnym oficerem łącznikowym, odpowiadającym za współpracę resortów skarbu i wojny. W 1919 został zastępcą głównego inspektora podatkowego i zarazem sekretarzem komisji królewskiej, zajmującej się problematyką podatku dochodowego[1]. W 1920 wyjechał do Irlandii Północnej, gdzie początkowo był szefem zawodowej kadry tamtejszego ministerstwa finansów, a w latach 1921-1925 stał na czele całej północnoirlandzkiej służby cywilnej[1]. Później powrócił do Londynu, gdzie pełnił szereg wysokich stanowisk w administracji rządowej, a także zasiadał w radach nadzorczych kilku firm[1].

Australia

[edytuj | edytuj kod]

W latach 1928–1929 był członkiem misji złożonej z brytyjskich ekspertów rządowych, którą władze Australii poprosiły o niezależną diagnozę tamtejszych problemów gospodarczych. Clark był głównym autorem raportu w tej sprawie, który wywarł duże wrażenie na Josephie Lyonsie, premierze Tasmanii, a następnie premierze federalnym Australii[1]. Historycy przypuszczają, iż to właśnie Lyons sprawił, iż w 1933 Clark otrzymał propozycję objęcia urzędu gubernatora Tasmanii, który od 1930 pozostawał nieobsadzony z powodu braku środków na jego utrzymanie[1].

Clark sprawdził się na stanowisku gubernatora tak dobrze, iż jego kadencja była trzykrotnie przedłużana i ostatecznie sprawował ten urząd aż przez 12 lat. Oprócz wypełnienia typowych obowiązków gubernatorskich, bywał również nieoficjalnym doradcą ekonomicznym tasmańskiego rządu[1].

Późniejsze życie

[edytuj | edytuj kod]

W 1945 przeszedł na emeryturę, którą postanowił spędzić w hrabstwie Devon. Zmarł w wieku 87 lat, zaś jego prochy – zgodnie z jego życzeniem – pochowano na cmentarzu w Hobart[1].

Odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]
  • Order Imperium Brytyjskiego klasy Komandor (CBE, 1918)[1]
  • Order Łaźni klasy Rycerz Komandor (KCB, 1924)[1]
  • Order św. Michała i św. Jerzego klasy Rycerz Komandor (KCMG, 1938)[1]
  • Order św. Michała i św. Jerzego klasy Rycerz Wielkiego Krzyża (GCMG, 1943)[1]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e f g h i j k l m n John Reynolds, Clark, Sir Ernest (1864–1951), „Australian Dictionary of Biography”, Canberra: National Centre of Biography, Australian National University [dostęp 2016-11-26].