Elizja
Elizja – regularne usunięcie samogłoski – a niekiedy sylaby – w sąsiedztwie innej samogłoski. Zjawisko to dotyczy najczęściej samogłoski (sylaby) wygłosowej przed nagłosem samogłoskowym, na przykład fr. l'affaire – sprawa, ale la maison – dom, wł. l'acqua – woda.
Błędne jest nazywanie elizją każdego procesu zaniku głoski[1][2][3].
W języku francuskim elizja zachodzi między innymi wówczas, gdy rodzajnik określony jest obok rzeczownika, zaczynającego się na samogłoskę lub h nieme[4]. Podobnie jest w języku włoskim[5].
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Włodzimierz Sobkowiak, Fonetyka angielska w pigułce. 7.3.3. Mowa szybka – elizja, Instytut Filologii Angielskiej UAM [dostęp 2016-03-27].
- ↑ Dyslalia – wady wymowy zaliczane do dyslalii [dostęp 2016-03-27].
- ↑ Elizja, logopeda.pl, 16 czerwca 2009 [dostęp 2016-03-27].
- ↑ Y Delatour: Nouvelle Grammaire du Francais. Paryż: Hachette, 1991, s. 305. ISBN 2-01-155271-0.
- ↑ Daniela Zawadzka: Język włoski dla Polaków – komentarz gramatyczny. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1994, s. 163. ISBN 83-01-08975-X.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Słownik języka polskiego. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1988. ISBN 83-01-00282-4.
- Aidan. Doyle, Edmund. Gussmann: An Ghaeilge : podręcznik do nauki języka irlandzkiego. Lublin: Red. Wydawnictw Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, 1991. ISBN 83-228-0237-4.
- Encyklopedia językoznawstwa ogólnego. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 2003. ISBN 83-04-04680-6.