Przejdź do zawartości

Doktor Kościoła

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
św. Augustyn
Anzelm z Canterbury
Izydor z Sewilli
Antoni z Padwy

Tytuł doktora w Kościele katolickim określa tych świętych, którzy „wnieśli znaczący wkład w pogłębienie zrozumienia misterium Boga i wydatnie powiększyli bogactwo doświadczenia chrześcijańskiego”. O ile tytuł ojca Kościoła zarezerwowany jest dla osobistości z jego pierwszych wieków, to tytuł doktora może zostać nadany świętemu z każdej epoki.

Pierwszym, który przekazał listę uznanych doktorów Kościoła, był w VIII w. św. Beda Czcigodny (w 1899 roku sam ogłoszony doktorem Kościoła). Oto jego wykaz (w nawiasie rok ustanowienia):

Dołączyli do nich czterej doktorzy Kościoła wschodniego:

W średniowieczu:

W XVI w. papież Pius V rozciągnął na cały Kościół wspólne rubryki liturgiczne, odnoszące się do celebrowania dni wspomnień świętych doktorów. W 1970 r. papież Paweł VI przyznał tytuł doktora Kościoła dwóm kobietom: św. Katarzynie ze Sieny i św. Teresie z Ávili (w 1970 r.), a Jan Paweł IIśw. Teresie z Lisieux (w 1997 r.). Ponadto doktorami Kościoła są także Hildegarda z Bingen i Jan z Ávili (2012). W 2015 roku papież Franciszek przyznał tytuł doktora Grzegorzowi z Nareku.

W roku 2022 lista doktorów Kościoła liczyła trzydzieści siedem osób.

Pozostali doktorzy Kościoła to:

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]