Przejdź do zawartości

Czarostwo

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Zbiór podstaw materialnych uprawiania czarostwa

Czarostwo – (lub czary) to praktyka magicznych umiejętności i zdolności. Czarostwo to szeroki termin, który różni się kulturowo i społecznie, a zatem może być trudny do precyzyjnego zdefiniowania[1], dlatego międzykulturowe założenia dotyczące znaczenia lub rozumienia tego terminu należy stosować bardzo ostrożnie.

Historycznie i obecnie w większości tradycyjnych kultur na całym świecie - zwłaszcza w Afryce, afrykańskiej diasporze i społecznościach tubylczych - termin ten jest powszechnie kojarzony z tymi, którzy używają środków metafizycznych, by wyrządzić krzywdę niewinnym[2][3][4][5]. W epoce nowożytnej, głównie w zachodniej kulturze popularnej, słowo to może częściej odnosić się do łagodnych, pozytywnych lub neutralnych praktyk współczesnego pogaństwa[6][7], takich jak wróżbiarstwo lub zaklęcia[8].

Wiara w czary jest często obecna w społeczeństwach i grupach, których ramy kulturowe obejmują magiczny światopogląd[1].

W okultyzmie sztuka posługiwania się podstawami materialnymi dla dokonywania przemian magicznych.


Koncept

[edytuj | edytuj kod]

Pojęcie czarów i wiara w jego istnienie przetrwały przez całą zapisaną historię. Były obecne lub odgrywały centralną rolę w różnych czasach i w wielu różnych formach wśród kultur i religii na całym świecie, w tym zarówno prymitywnych, jak i wysoce zaawansowanych kultur[9] i nadal odgrywają ważną rolę w wielu współczesnych kulturach[8].

Historycznie dominująca koncepcja czarów w świecie zachodnim wywodzi się ze starotestamentowych praw przeciwko czarom i weszła do głównego nurtu, gdy wiara w czary zyskała aprobatę Kościoła we wczesnym okresie nowożytnym. Tworzy teozoficzny konflikt między dobrem a złem, w którym czary były ogólnie złem i często kojarzone były z Diabłem i kultem Diabła. Doprowadziło to do śmierci, tortur i kozłów ofiarnych (obwinianie za nieszczęście)[10][11] i wielu lat wielkoskalowych procesów czarownic i polowań na czarownice, szczególnie w protestanckiej Europie, zanim w dużej mierze zakończyło się w epoce europejskiego oświecenia. Współczesne poglądy chrześcijańskie są zróżnicowane i obejmują całą gamę poglądów, od głębokiej wiary i opozycji (szczególnie przez fundamentalistów chrześcijańskich) po niewiarę, a nawet aprobatę w niektórych kościołach. Od połowy XX wieku czary - czasem nazywane współczesnymi czarami, aby wyraźnie odróżnić je od starszych wierzeń - stały się nazwą gałęzi współczesnego pogaństwa. Jest to szczególnie praktykowane w tradycji wiccańskiej i współczesnej magii i nie jest już praktykowane w tajemnicy[12]. Zachodni główny nurt chrześcijański jest daleki od jedynego społecznego spojrzenia na czary.

Wiele kultur na całym świecie nadal stosuje powszechne praktyki i wierzenia kulturowe, które są luźno przetłumaczone na polski jako „współczesne czarostwo”, chociaż polskie tłumaczenie maskuje bardzo dużą różnorodność form, magicznych przekonań, praktyk i miejsca w ich społeczeństwach. W epoce kolonializmu wiele kultur na całym świecie było narażonych na współczesny świat zachodni poprzez kolonializm, któremu zwykle towarzyszy intensywna chrześcijańska działalność misyjna (patrz „chrystianizacja”). W tych kulturach na wierzenia związane z magią wpływały dominujące wówczas koncepcje zachodnie. Polowania na czarownice, kozły ofiarne oraz zabijanie lub unikanie podejrzanych czarownic wciąż mają miejsce w epoce nowożytnej[13]. Podejrzenia współczesnej medycyny ze względu na przekonania o chorobie wywołanej przez czary również trwają w wielu krajach do dziś.

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Jeffrey Burton Russell, Witchcraft in the Middle Ages. Ithaca, New York: Cornell University Press. pp. 4–10., ISBN 978-0-8014-0697-3.
  2. Keith (1997) Thomas, Religion and the Decline of Magic. Oxford, England: Oxford University Press. pp. 464–5. Ankarloo, Bengt and Henningsen, Gustav (1990) Early Modern European Witchcraft: Centres and Peripheries. Oxford: Oxford University Press. pp. 1, 14., ISBN 978-0-297-00220-8.
  3. Emma (2006) Wilby, Cunning Folk and Familiar Spirits. pp. 51–4.
  4. Bobette Perrone, H. Henrietta Stockel, Victoria (1993) Krueger, Medicine women, curanderas, and women doctors. University of Oklahoma Press. p. 189., ISBN 978-0-8061-2512-1 [dostęp 2010-10-08].
  5. Craig Kielburger, Marc (18 February 2008) Kielburger, "HIV in Africa: Distinguishing disease from witchcraft". Toronto Star. Toronto, Ontario, Canada: Toronto Star Newspapers Ltd.
  6. Paul Mastering Huson, Witchcraft: a Practical Guide for Witches, Warlocks, and Covens, New York: G.P. Putnams Sons, 1970.
  7. Chas S. Clifton, Her Hidden Children: The Rise of Wicca and Paganism in America, Lanham, MD: Altamira, 2006, ISBN 0-7591-0202-3.
  8. a b Ankarloo & Clark, 2001.
  9. Bengt Ankarloo, Stuart (2001) Clark, Witchcraft and Magic in Europe: Biblical and Pagan Societies. Philadelphia, Pennsylvania: University of Philadelphia Press. p. xiii., ISBN 978-0-485-89001-3, Cytat: Magic is central not only in 'primitive' societies but in 'high cultural' societies as well..
  10. Jeffrey Burton Russell, "Witchcraft", 29 czerwca 2013.
  11. Pócs 1999, pp. 9–12.
  12. Margot (1979) Adler, Drawing Down the Moon: Witches, Druids, Goddess-Worshippers, and Other Pagans in America Today. New York City: Viking Press. pp. 45–47, 84–5, 105., OCLC 515560.
  13. Jonathan (11 April 2013) Pearlman, "Papua New Guinea urged to halt witchcraft violence after latest 'sorcery' case". The Telegraph. London, England: Telegraph Media Group.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Liber NULL: Liber NOX: Czarostwo. W: Peter J. Carroll: Psychonauta czyli Magia Chaosu w Teorii i Praktyce. Dariusz Misiuna (tłum.). Warszawa: Okultura, 62-63, seria: Corpus Hermeticum. ISBN 83-88922-10-6.