Przejdź do zawartości

Bobby Colomby

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Bobby Colomby
Imię i nazwisko

Robert Wayne Colomby

Data i miejsce urodzenia

20 grudnia 1944
Nowy Jork

Instrumenty

perkusja, instrumenty perkusyjne

Gatunki

jazz-rock

Zawód

muzyk, kompozytor, producent muzyczny, prezenter telewizyjny

Aktywność

od pocz. lat 60.

Wydawnictwo

Columbia Records

Powiązania

Blood, Sweat & Tears

Robert Wayne Colomby, znany w świecie muzycznym jako Bobby Colomby (ur. 20 grudnia 1944 w Nowym Jorku) – amerykański muzyk, kompozytor, producent muzyczny, prezenter telewizyjny, najbardziej znany jako członek zespołu Blood, Sweat and Tears.

Trzykrotnie zdobył Nagrodę Grammy, a sześciokrotnie był do niej nominowany.

Życiorys i kariera muzyczna

[edytuj | edytuj kod]

Początki

[edytuj | edytuj kod]

Bobby Colomby urodził się 20 grudnia 1944 roku w Nowym Jorku[1]. Jego ojciec, Saul Golombek wyemigrował wraz rodziną wiosną 1939 roku do Stanów Zjednoczonych z powodu nazistowskich prześladowań. Po przyjeździe osiedlił się w Nowym Jorku zmieniając imię i nazwisko na Fred Colomby. Założył firmę zegarmistrzowską, w której pracowała również jego żona Elsie z domu Ries[2]. Bobby Colomby dorastał w bardzo muzykalnej rodzinie. Jego brat Harry był przez 14 lat menadżerem Theloniousa Monka, zaś drugi brat, Jules, również muzyk jazzowy, był bliskim przyjacielem Milesa Davisa. Bobby w wieku piętnastu lat zaczął grać na perkusji kontynuując równolegle swoją edukację, zakończoną tytułem licencjata z psychologii. Podczas studiów podyplomowych postanowił zająć się muzyką[3]. Jedyną muzyką, której słuchał, był jazz. Ekscytował go w nim styl muzycznej ekspresji, który uważał za wyjątkowy, inteligentny i spontaniczny. Był zdania, iż muzyka pop nie była tak pomysłowa. Była przewidywalna, rzadko obfitując w niespodzianki[4].

Kariera muzyczna

[edytuj | edytuj kod]

Blood, Sweat & Tears

[edytuj | edytuj kod]

W 1967 roku wraz ze Stevem Katzem i Alem Kooperem założył zespół Blood, Sweat & Tears, rozpoczynając w nim blisko dziesięcioletnią karierę[3]. Swoim powstaniem Blood Sweat & Tears zdefiniował nową kategorię w muzyce popularnej: jazz-rock. Nigdy nie została uznana przez krytyków za czystą formę sztuki, ale raczej za hybrydę[5].

Cztery pierwsze albumy zespołu zdobyły certyfikat złotej płyty. Podobny certyfikat zdobyły trzy jego single: „You've Made Me So Very Happy”, „Spinning Wheel” i „And When I Die”[6]. Dodatkowo drugi album, Blood, Sweat & Tears zdobył nagrodę Grammy w kategorii: Album roku[7]. Colomby wyprodukował również szereg albumów zespołu[3]. Odszedl z niego w 1976 roku[8].

Kariera solowa

[edytuj | edytuj kod]

W 1976 roku Colomby był producentem debiutanckiego albumu Jaco Pastoriusa[8]. Jako wiceprezes ds. A&R w Epic Records był producentem wykonawczym albumu Destiny zespołu The Jacksons[3] (1978)[8]).

Również w 1978 roku grał na perkusji i instrumentach perkusyjnych na nominowanym do nagrody Grammy albumie Eddiego Palmieriego Lucumí, Macumba, Voodoo[8].

Podczas trwającej pięć lat kadencji na takim samym stanowisku w Capitol Records wyprodukował albumy takich artystów jak America i Tavares[3].

Przez kilka lat pod koniec lat 80. był reporterem programów telewizyjnych Entertainment Tonight i CBS This Morning[8].

Pracując jako starszy konsultant ds. A&R w EMI/Manhattan Records, podpisał kontrakty i zajmował się rozwojem artystycznym takich wykonawców jak: Robbie Nevil, Thomas Dolby i Richard Marx[3]. Z tym ostatnim założył w 2000 roku krótko istniejącą wytwórnię Signal 21[9].

W 2002 roku rozpoczął produkcję szeregu albumów trębacza Chrisa Bottiego, w tym: "December, When I Fall in Love, To Love Again, Italia i Impressions oraz DVD: Chris Botti Live with Special Guests i Chris Botti in Boston[8].

Nagrody i wyróżnienia

[edytuj | edytuj kod]

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]
 Z tym tematem związana jest kategoria: Albumy wyprodukowane przez Bobby’ego Colomby’ego.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Bobby Colomby. AllMusic. [dostęp 2023-06-10]. (ang.).
  2. Richard Sandomir: Harry Colomby, Teacher Who Aided a Jazz Great’s Career, Dies at 92. The New York Times. [dostęp 2023-06-10]. (ang.).
  3. a b c d e f Eastern Promotion: Bobby Colomby. easternpromotion.com. [dostęp 2023-06-10]. (ang.).
  4. Jay S. Jacobs: Bobby Colomby and John Scheinfeld Explain What the Hell Happened to Blood, Sweat and Tears. PopEntertainment.com. [dostęp 2023-06-11]. (ang.).
  5. Jeremiah Rickert: Interview with Bobby Colomby, April 2nd, 1998. rdrop.com. [dostęp 2023-06-10]. (ang.).
  6. RIAA: Gold & Platinum – RIAA (BLOOD, SWEAT & TEARS). www.riaa.com. [dostęp 2023-06-10]. (ang.).
  7. The Recording Academy: Blood, Sweat And Tears. www.grammy.com. [dostęp 2023-06-10]. (ang.).
  8. a b c d e f Bernhard Castiglioni: Bobby Colomby. Drummerworld. [dostęp 2023-06-10]. (ang.).
  9. Signal 21. Discogs. [dostęp 2023-06-11]. (ang.).
  10. The Recording Academy: Bobby Colomby. Grammy.com. [dostęp 2023-06-10]. (ang.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]