Przejdź do zawartości

Antioch Kantemir

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Antioch Kantemir
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

21 września 1708
Konstantynopol

Data i miejsce śmierci

11 kwietnia 1744
Paryż

Ambasador Rosji we Francji
Okres

od 1736
do 1744

Poprzednik

Borys Kurakin

Następca

Heinrich Gross

Antioch Dmitriewicz Kantemir (Kantiemir, ros. Антиох Дмитриевич Кантемир; ur. 21 września 1708 w Konstantynopolu, zm. 11 kwietnia 1744 w Paryżu) – poeta rosyjski związany z dworem Piotra I, dyplomata.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Był synem wielkiego pisarza i zarazem hospodara mołdawskiego Dymitra Kantemira, współpracującego z Rosją podczas wojny rosyjsko-tureckiej 1710-1713, później osiadłego w Rosji. Był orędownikiem klasycyzmu i apologetą osoby Piotra I, popierał zbliżenie kultury rosyjskiej z kulturą europejską. W roku 1731 został rosyjskim posłem w Londynie, a od 1738 w Paryżu, gdzie zetknął się z Monteskiuszem i jego twórczością.

Jest uznawany za protoplastę literatury klasycystycznej w Rosji, jego twórczość jednak nie miała szerokiego wpływu i ograniczała się do wąskich kręgów arystokracji. Pisał klasycystyczne satyry, tłumaczył też na rosyjski literaturę obcą (z łaciny, greki i francuskiego). Jest też autorem nieukończonego apologetycznego poematu wychwalającego czyny Piotra I Petrida oraz drobnych epigramatów i bajek. Był zwolennikiem wiersza sylabicznego i przeciwnikiem reform wersyfikacyjnych Wasilija Triediakowskiego.

Ważniejsze utwory

[edytuj | edytuj kod]
  • 9 satyr – bardziej znane to:
    • Do rozumu swego (К уму своему 1743)
    • Na zawiść i hardość szlachciców nieobyczajnych (На зависть и гордость дворян злонравных)
  • poemat epicki Petrida (Петрида), nieukończony
  • bajki, epigramaty

Ważniejsze tłumaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]