Aegirocassis

	Aegirocassis
	Roy, Daley i Briggs, 2015
	Okres istnienia: ordowik (późny tremadok),; ok. 485–477 mln lat temu PreꞒ Ꞓ O S D C P T J K Pg N Q
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Podkrólestwo	tkankowce właściwe
(bez rangi)	pierwouste
(bez rangi)	wylinkowce
Gromada	Dinocarida
Rząd	Radiodonta
Rodzina	Hurdiidae
Rodzaj	Aegirocassis
Gatunki
	A. benmoulai (=A. benmoulae);
	A. benmoulai (=A. benmoulae);
	Multimedia w Wikimedia Commons

Aegirocassis – rodzaj bezkręgowca z rodziny Hurdiidae, żyjący w ordowiku. Był największym znanym rodzajem z rzędu Radiodonta^[1].

Budowa

Aegirocassis jest największym znanym rodzajem z rzędu Radiodonta – osiągał 2 m długości^[1].

Ciało zwierząt z tej rodziny składało się z 2 tagm – głowy oraz podzielonego na segmenty tułowia. Z segmentów tułowia wyrastały po 2 pary płatowatych płetw – większe boczne i niewielkie grzbietowe. Głowę pokrywał pancerz składający się z 3 elementów - jednego elementu środkowego, którego długość była przynajmniej taka, jak długość tułowia, oraz 2 elementów bocznych. U skamieniałości Aegirocassis nie zachowały się oczy i stożek gębowy^[1].

Odnóża były podzielone na 7 segmentów. Pierwszy był najdłuższy i wyrastał z niego jeden krótki kolec brzuszny w kształcie grzebienia. Kolejnych pięć segmentów miało po jednym kolcu brzusznym. Kolce te były każdy pokryte grubymi szczecinkami, z których wyrastały 2 rzędy drobnych kolców. Ostatni segment odnóża był gruby, ze spiczastą końcówką^[1].

Aegirocassis odżywiał się, filtrując pokarm unoszący się w wodzie^[2].

Materiał kopalny

Skamieniałości Aegirocassis zostały znalezione w Maroku, w dolnych warstwach formacji Fezouata, datowanych na wczesny ordowik (późny tremadok). Okazy zachowały się trójwymiarowo^[1].

Etymologia

Nazwa Aegirocassis została utworzona od słów "Ægir" (Ägir – w mitologii nordyckiej gigant oraz bóg morza) oraz "cassis" (z łac. "hełm" - odniesienie do pancerza głowy). Nazwa gatunkowa – A. benmoulai – honoruje Mohameda Bena Moula, który odkrył skamieniałości tego zwierzęcia^[1]. Początkowo gatunek ten został błędnie nazwany A. benmoulae^[3].

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Peter VanP.V. Roy Peter VanP.V., Allison C.A.C. Daley Allison C.A.C., Derek E.G.D.E.G. Briggs Derek E.G.D.E.G., Anomalocaridid trunk limb homology revealed by a giant filter-feeder with paired flaps, „Nature”, 522 (7554), 2015, s. 77–80, DOI: 10.1038/nature14256, ISSN 0028-0836 [dostęp 2020-02-21] (ang.).
↑ RudyR. Lerosey-Aubril RudyR., StephenS. Pates StephenS., New suspension-feeding radiodont suggests evolution of microplanktivory in Cambrian macronekton, „Nature Communications”, 9 (1), 2018, s. 1–9, DOI: 10.1038/s41467-018-06229-7, ISSN 2041-1723 [dostęp 2020-02-22] (ang.).
↑ Peter VanP.V. Roy Peter VanP.V., Derek E.G.D.E.G. Briggs Derek E.G.D.E.G., Robert R.R.R. Gaines Robert R.R.R., The Fezouata fossils of Morocco; an extraordinary record of marine life in the Early Ordovician, „Journal of the Geological Society”, 172 (5), 2015, s. 541–549, DOI: 10.1144/jgs2015-017, ISSN 0016-7649 [dostęp 2020-02-22] (ang.).

[:0-1] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Peter VanP.V. Roy Peter VanP.V., Allison C.A.C. Daley Allison C.A.C., Derek E.G.D.E.G. Briggs Derek E.G.D.E.G., Anomalocaridid trunk limb homology revealed by a giant filter-feeder with paired flaps, „Nature”, 522 (7554), 2015, s. 77–80, DOI: 10.1038/nature14256, ISSN 0028-0836 [dostęp 2020-02-21] (ang.).

[:2-2] RudyR. Lerosey-Aubril RudyR., StephenS. Pates StephenS., New suspension-feeding radiodont suggests evolution of microplanktivory in Cambrian macronekton, „Nature Communications”, 9 (1), 2018, s. 1–9, DOI: 10.1038/s41467-018-06229-7, ISSN 2041-1723 [dostęp 2020-02-22] (ang.).

[:1-3] Peter VanP.V. Roy Peter VanP.V., Derek E.G.D.E.G. Briggs Derek E.G.D.E.G., Robert R.R.R. Gaines Robert R.R.R., The Fezouata fossils of Morocco; an extraordinary record of marine life in the Early Ordovician, „Journal of the Geological Society”, 172 (5), 2015, s. 541–549, DOI: 10.1144/jgs2015-017, ISSN 0016-7649 [dostęp 2020-02-22] (ang.).

[1]

[2]

[3]