Przejdź do zawartości

5 cm FlaK 41

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
5 cm Flak 41
Ilustracja
Dane podstawowe
Państwo

 III Rzesza

Producent

Rheinmetall

Rodzaj

działo przeciwlotnicze

Historia
Prototypy

1936–1940

Produkcja seryjna

1941–1945

Wyprodukowano

60

Dane taktyczno-techniczne
Kaliber

50 mm

Donośność

3000 m (maksymalna)

Prędkość pocz. pocisku

840 m/s

Długość

4860 mm

Masa

3100 kg (bojowa)

Kąt ostrzału

360º (w poziomie)
-10º +90º (w pionie)

Szybkostrzelność

180 strz./min (teoretyczna)

Obsługa

7

5 cm Flak 41 (5 cm Flugabwehrkanone 41) – niemieckie działo przeciwlotnicze z okresu II wojny światowej

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Rozwijana powoli od 1936 przez zakłady Rheinmetall jako działo do zwalczania celów na średnich wysokościach, powyżej zasięgu lekkich dział 37 mm, a poniżej – ciężkich armat 75 mm i więcej. Prace postępowały jednak powoli i kontrakt przyznano fabryce dopiero w 1940 (ostatecznie wyprodukowano zaledwie 60 egzemplarzy). Działo okazało się konstrukcją niezbyt udaną: mimo dość znacznego zasięgu i silnego pocisku (2,2 kg) miało zbyt małą prędkość naprowadzania i prędkość wylotową, by skutecznie zwalczać szybko poruszające się na niższych wysokościach cele. Amunicja dawała silny błysk oślepiający celowniczych nawet w dzień, a waga naboju utrudniała swobodne operowanie pięcionabojowymi łódkami.

Działo było produkowane w wersji mobilnej, na dwuosiowej przyczepie holowanej i stacjonarnej, do obrony ważnych instalacji np. przemysłowych. Pozostawało na uzbrojeniu do końca wojny.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Chris Bishop: The Encyclopedia of Weapons of World War II. New York: Barnes £ Noble Books, 1998, s. 168. ISBN 0-7607-1022-8.