Artur Gustowski
| |
| Data i miejsce urodzenia |
12 lipca 1875 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
4 marca 1940 |
| Zawód, zajęcie |
kupiec, dziennikarz, drukarz, wydawca |
| Odznaczenia | |
| |
Artur Gustowski (ur. 12 lipca 1875 w Kończycach, zm. 4 marca 1940 w Przemyślu)[1] – kupiec, dziennikarz, właściciel drukarni i wydawca.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod].jpg)
a.jpg)
Był synem Ludwika i Anny z Kruppe'ów[2]. Uczęszczał do gimnazjum we Wrocławiu, ukończył prywatną szkołę handlową we Wrocławiu[2], po czym zamieszkał w Opalenicy, gdzie w 1897 otworzył hurtownię towarów spożywczych (kolonialnych)[3]. W 1905 założył czasopismo „Mercator”, a w 1907 towarzystwo wydawnicze „Kupiec”, które rozpoczęło wydawanie tygodnika „Kupiec”, który stać miał się organem prasowym polskiego kupiectwa[3]. Wydawał ponadto wiele innych pism branżowych o nazwach: „Dom Gościnny” (kierowane do restauratorów i ich klientów; 1916), „Drogerzysta” (1919); „Rynek Metalowy i Maszynowy” (1921), „Przemysł Skórny” (1922), „Elektro i Radjotechnika” (1924), „Kupiec Kolonialny, Spożywczy i Delikatesowy” (1931), „Przegląd Cukierniczy” (1932), „Papier i Galanteria” (1932), „Malarz” (1934), „Złotnik i Zegarmistrz” (1934)[4]. W 1912 założył w Poznaniu Stowarzyszenie Kupców, zrzeszające drobnych kupców polskich, i do 1919 stał na jego czele[3]. W 1916 zakupił drukarnię przy ul. Woźnej (później Wielkiej) w Poznaniu, którą następnie rozbudował. W 1921 próbował rozszerzyć swoją działalność na Gdańsk, jednak wobec szykan ze strony gdańskiego senatu nie utrzymał się na rynku[4]. W 1933 przekazał drukarnię swoim synom Tadeuszowi i Zdzisławowi, a synowi Leszkowi wydawnictwo. Wywieziony w 1939 do Generalnego Gubernatorstwa, gdzie zmarł 4 marca 1940[4]. Został pochowany na cmentarzu komunalnym Zasanie w Przemyślu (kwatera 01-2-4)[1].
Życie rodzinne
[edytuj | edytuj kod]Od 30 lipca 1900 był żonaty z Heleną Surmą[2], z którą miał sześciu synów: Bolesława (ur. 1903), Tadeusza (ur. 1905), Floriana (ur. 1907), Zbigniewa (ur. 1909), Zdzisława (ur. 1912), Leszka (ur. 1914) oraz córkę: Wandę (ur. 1900). Po wyzwoleniu Poznania drukarnię aż do jej upaństwowienia prowadził syn Zdzisław[4].
Ordery i odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]- Srebrny Krzyż Zasługi (4 stycznia 1930)[5]
Upamiętnienie
[edytuj | edytuj kod]17 czerwca 2010 przy ulicy Wielkiej 10 w Poznaniu została odsłonięta tablica upamiętniająca Artura Gustowskiego na kamienicy, w której mieściły się Jego wydawnictwo i księgarnia[6].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Cmentarze Przemyśl - Lokalizacja osoby zmarłej [online], www.cmentarzeprzemysl.pl [dostęp 2020-03-20].
- ↑ a b c Stanisław Łoza (red.): Czy wiesz kt to jest? Uzupełnienia i sprostowania. Warszawa: 1939, s. 100–101. [dostęp 2021-07-25].
- ↑ a b c Gąsiorowski i Topolski (red.) 1981 ↓, s. 241.
- ↑ a b c d Gąsiorowski i Topolski (red.) 1981 ↓, s. 242.
- ↑ M.P. z 1930 r. nr 15, poz. 26 „za zasługi na polu pracy społeczno-narodowej i zawodowej”.
- ↑ Odsłonięcie tablicy upamiętniającej Artura Gustowskiego [online], www.poznan.pl [dostęp 2020-03-20] (pol.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Antoni Gąsiorowski, Jerzy Topolski (red.): Wielkopolski Słownik Biograficzny. Warszawa-Poznań: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1981, s. 241–242. ISBN 83-01-02722-3.
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Publikacje Artura Gustowskiego w bibliotece Polona