Przejdź do zawartości

Chosrow II Parwiz

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest najnowsza wersja artykułu Chosrow II Parwiz edytowana 00:11, 6 lip 2024 przez Drzewianin (dyskusja | edycje).
(różn.) ← poprzednia wersja | przejdź do aktualnej wersji (różn.) | następna wersja → (różn.)
Chosrow II Parwiz
Ilustracja
Złota moneta z wizerunkiem Chosroesa II
Władca Persji
Okres

od 591
do 28 lutego 628

Następca

Kawad II

Dane biograficzne
Dynastia

Sasanidzi

Data śmierci

28 lutego 628

Ojciec

Hormizd IV

Dzieci

Kawad II

Chosrow II Parwiz (Chosroes II) (pahl. „Zwycięski”) (ur. ?, zm. 28 lutego 628) – władca z dynastii Sasanidów panujący w latach 591628, syn Hormizda IV.

W 590 roku, po śmierci swojego ojca z ręki Bahrama Czobina, został uwięziony, wkrótce jednak udało mu się zbiec na dwór cesarza Bizancjum, Maurycjusza. Za cenę Armenii po jezioro Wan został przez niego przywrócony do władzy, a między obu państwami nastał kilkunastoletni okres pokoju. Gdy jednak Maurycjusz został obalony i zamordowany przez Fokasa, Chosrow, występując jako mściciel dynastii justyniańskiej wznowił wojnę z Bizancjum. Dzięki swym wodzom, Szarbarazowi i Szachinowi, odniósł w nich początkowo szereg świetnych sukcesów: w 611 roku zdobyto Antiochię, następnie Damaszek i Jerozolimę (614[1]).

W 619 roku Persowie zdobyli Aleksandrię w Egipcie, a do roku 626 trzykrotnie atakowali Konstantynopol, jednak już w 622 roku cesarz Herakliusz rozpoczął kontrofensywę z terenów obecnej Abchazji, a jednocześnie bizantyńska dyplomacja skutecznie wyzyskała konflikt między Szarbarazem a Chosrowem, w wyniku jej działań spahbod wycofał się z wojny. W tej sytuacji Persowie zostali w 627 roku rozgromieni pod Niniwą, a cesarz Herakliusz zdobył Ktezyfon. Wyczerpana Persja nie była zdolna do dalszej walki, na początku 628[2] roku Chosrow został obalony i zabity przez syna Kawada II – zapoczątkowało to okres chaosu, którego Sasanidzi nie zdołali już przezwyciężyć.

Pomimo swego przydomka Chosrow oceniany jest jako władca nieudolny, zawdzięczający sukcesy splotowi okoliczności oraz uzdolnionym podwładnym.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Praca zbiorowa: Historia powszechna Tom 7 Od upadku cesarstwa rzymskiego do ekspansji islamu. Karol Wielki. T. 7. Mediaset Group SA, 2007, s. 293. ISBN 978-84-9819-814-0.
  2. Steven Runciman: Dzieje wypraw krzyżowych. Pierwsza krucjata i założenie Królestwa Jerozolimskiego. T. I. Warszawa: PIW, 1987. ISBN 83-06-01457-X.