Przejdź do zawartości

Powiat szczuczyński (województwo białostockie)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest najnowsza wersja artykułu Powiat szczuczyński (województwo białostockie) edytowana 21:18, 29 sty 2024 przez Bonhoczys (dyskusja | edycje).
(różn.) ← poprzednia wersja | przejdź do aktualnej wersji (różn.) | następna wersja → (różn.)
Powiat szczuczyński
powiat
do 1948
Państwo

 Polska

Województwo

białostockie

Data powstania

1866

Data likwidacji

1948

Siedziba

Grajewo

Powierzchnia

1451 km²

Populacja (1946)
• liczba ludności


55 900

• gęstość

39 os./km²

brak współrzędnych

Powiat szczuczyński – powiat istniejący w latach 1866–1948 na terenie obecnego województwa podlaskiego, poprzednik obecnego powiatu grajewskiego. Początkowo ośrodkiem administracyjnym powiatu był Szczuczyn, lecz podczas I wojny światowej siedziba starostwa została przeniesiona do Grajewa.

Powiat szczuczyński, jako część guberni łomżyńskiej, został powołany przez władze carskie w 1866 roku w związku z przeprowadzoną wówczas reformą administracyjną. Obejmował miasta Szczuczyn, Grajewo, Rajgród i Radziłów.

Podczas I wojny światowej powiat szczuczyński został utrzymany przez Niemców w jego dawnych granicach, jednak ze względu na zniszczenie Szczuczyna, siedzibę władz powiatowych przeniesiono do Grajewa, które było większe i posiadało lepsze warunki komunikacyjne. W niepodległej Polsce, na mocy ustawy z dnia 14 sierpnia 1919 roku, reaktywowano powiat szczuczyński. Nazwa szczuczyński została utrzymana tylko ze względów historycznych i tradycyjnych, mimo że siedzibą powiatu było Grajewo. Dopiero 12 marca 1948 roku konsekwentnie zmieniono oficjalną nazwę powiatu na powiat grajewski.

Pracownicy starostwa powiatu szczuczyńskiego -1918 r.

Demografia

[edytuj | edytuj kod]

Według spisu powszechnego z 1921 roku, powiat w ówczesnych granicach zamieszkiwało 58178 osób, w tym 51031 (87,7%) Polaków, 6996 (12,0%) Żydów, 84 (0,1%) Rosjan, 19 Białorusinów, 16 Litwinów, 14 Niemców, 7 Rusinów, 6 Romów, 3 Łotyszy 1 Czech i 1 Fin[1].

Religia

[edytuj | edytuj kod]

Według spisu powszechnego z 1921 roku, 50561 (86,9%) mieszkańców powiatu w ówczesnych granicach wyznawało rzymski katolicyzm, 7278 (12,5%) judaizm, 151 (0,3%) prawosławie, 144 (0,2%) protestantyzm, 33 było staroobrzędowcami i 11 grekokatolikami[1].

Starostowie

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej: opracowany na podstawie wyników pierwszego powszechnego spisu ludności z dn. 30 września 1921 r. i innych źródeł urzędowych.. T. 5: Województwo białostockie. Warszawa: Główny Urząd Statystyczny, 1924. [dostęp 2011-02-26].
  2. a b Ruch służbowy w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych od 15 grudnia 1922 do 1 marca 1923 r.. „Dziennik Urzędowy Ministerstwa Spraw Wewnętrznych”, s. 23, nr 2 z 31 marca 1923. 
  3. Zmiany na stanowiskach starostów w województwie tarnopolskim. „Gazeta Lwowska”, s. 4, nr 213 z 19 września 1937.