Stefan Szaniawski
pułkownik artylerii | |
Data i miejsce urodzenia |
28 marca 1882 |
---|---|
Data śmierci |
16 października 1943 |
Przebieg służby | |
Siły zbrojne | |
Jednostki |
1 Dywizjon Artylerii Konnej, |
Stanowiska |
dowódca pułku artylerii ciężkiej |
Główne wojny i bitwy | |
Odznaczenia | |
Stefan Szaniawski h. Junosza (ur. 28 marca 1882 w Kamyku, zm. 16 października 1943[1]) – pułkownik artylerii Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Był synem Aleksandra (ur. 1841) i Franciszki z Kosmendowskich. W 1903 ukończył szkołę handlową w Łodzi, następnie odbył roczną służbę wojskową i uzyskał szarżę oficerską w armii rosyjskiej. Walczył na froncie wojny rosyjsko-japońskiej, później w czasie I wojny światowej. Po rewolucji rosyjskiej był przewodniczącym Związku Wojskowych Polaków 105 Dywizji Piechoty. W latach 1918–1919 uczęszczał na kursy akademickie dla wyższej administracji przy Uniwersytecie Warszawskim.
W Wojsku Polskim był m.in. przez pewien czas zastępcą komendanta miasta stołecznego Warszawy. W 1924 roku służył w 1 dywizjonie artylerii konnej, na stanowisku zastępcy dowódcy jednostki. Został awansowany na podpułkownika. Zweryfikowany w stopniu pułkownika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 i 50. lokatą w korpusie oficerów artylerii.
W listopadzie 1925 został przeniesiony z 29 pułku artylerii polowej w Grodnie do 4 pułku artylerii ciężkiej w Łodzi na stanowisko dowódcy[2]. W lutym 1929 został zwolniony z zajmowanego stanowiska i pozostawiony bez przynależności służbowej z równoczesnym oddaniem do dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr IV w Łodzi[3]. Z dniem 31 sierpnia 1929 został przeniesiony w stan spoczynku[4]. W 1934 pozostawał na ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Warszawa Miasto III i posiadał przydział mobilizacyjny do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr I[5].
W 1910 ożenił się z Marią Antoniną Vieujean.
Ordery i odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]- Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 4938 (1921)[6]
- Krzyż Walecznych (dwukrotnie: po raz pierwszy 1921)[7]
- Złoty Krzyż Zasługi (10 sierpnia 1924)[8]
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ baza nekrologów warszawskich (dostęp: 5 lutego 2012).
- ↑ Dziennik Personalny M.S.Wojsk. Nr 121 z 17.11.1925 r.
- ↑ Dziennik Personalny M.S.Wojsk. Nr 4 z 14.02.1929 r.
- ↑ Dziennik Personalny M.S.Wojsk. Nr 11 z 06.07.1929 r.
- ↑ Rocznik oficerski rezerw 1934 s. 341, 849.
- ↑ Dekret Wodza Naczelnego L. 3423 z 1921 r. (Dziennik Personalny z 1921 r. Nr 43, s. 1722).
- ↑ Rozkaz Ministra Spraw Wojskowych L. 1957 z 1921 r. (Dziennik Personalny z 1921 r. Nr 38, poz. 1812).
- ↑ M.P. z 1924 r. nr 192, poz. 594 „za pełną poświęcenia i z narażeniem życia niesioną pomoc ofiarom wybuchu w Cytadeli warszawskiej w dniu 13 października 1923 r. oraz za ratowanie zagrożonego mienia państwowego”.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Rocznik Oficerski 1924 – Ministerstwo Spraw Wojskowych, Biuro Personalne, Warszawa 1924, s. 720, 736.
- Rocznik Oficerski 1928 – Ministerstwo Spraw Wojskowych, Biuro Personalne, Warszawa 1928, s. 412, 447.
- Rocznik oficerski rezerw 1934.
- Stanisław Łoza (red.), Czy wiesz kto to jest?, Warszawa 1938, s. 714.
- Odznaczeni Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari (II Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Krzyżem Walecznych
- Odznaczeni Medalem Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
- Odznaczeni Złotym Krzyżem Zasługi (II Rzeczpospolita)
- Oficerowie 1 Dywizjonu Artylerii Konnej
- Oficerowie 4 Pułku Artylerii Ciężkiej (II RP)
- Polacy – oficerowie Imperium Rosyjskiego
- Polacy w I wojnie światowej
- Polacy w wojnie rosyjsko-japońskiej
- Pułkownicy artylerii II Rzeczypospolitej
- Szaniawscy herbu Junosza
- Urodzeni w 1882
- Zmarli w 1943