Przejdź do zawartości

Jules Dassin: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przeglądaj historię interaktywnie
[wersja przejrzana][wersja oczekująca na przejrzenie]
← poprzednia edycja
Usunięta treść Dodana treść
WizualnieWikikod
m drobne redakcyjne, drobne techniczne
→Życiorys: Nie ma takiego słowa w literackiej polszczyźnie, ponadto utworzono je niepoprawnie.
 
Linia 28: Linia 28:
W 1953 przeniósł się do [[Francja|Francji]], gdzie również z powodzeniem realizował filmy. Za film ''[[Rififi]]'' (1955) otrzymał [[nagroda za reżyserię na Festiwalu Filmowym w Cannes|nagrodę dla najlepszego reżysera]] na [[8. Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Cannes|8. MFF w Cannes]]. Tam spotkał swą przyszłą żonę, Melinę Mercouri. W 1960 film Dassina ''[[Nigdy w niedzielę]]'' przyniósł dla Mercouri [[Nagroda za pierwszoplanową rolę kobiecą na Festiwalu Filmowym w Cannes|nagrodę dla najlepszej aktorki]] na [[13. Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Cannes|13. MFF w Cannes]] oraz [[Oscar za najlepszą muzykę filmową|Oscara za najlepszą muzykę]]. Film był także nominowany do Oscara w czterech innych kategoriach (w tym dla Dassina za reżyserię i scenariusz)<ref name="nytimes" />.
W 1953 przeniósł się do [[Francja|Francji]], gdzie również z powodzeniem realizował filmy. Za film ''[[Rififi]]'' (1955) otrzymał [[nagroda za reżyserię na Festiwalu Filmowym w Cannes|nagrodę dla najlepszego reżysera]] na [[8. Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Cannes|8. MFF w Cannes]]. Tam spotkał swą przyszłą żonę, Melinę Mercouri. W 1960 film Dassina ''[[Nigdy w niedzielę]]'' przyniósł dla Mercouri [[Nagroda za pierwszoplanową rolę kobiecą na Festiwalu Filmowym w Cannes|nagrodę dla najlepszej aktorki]] na [[13. Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Cannes|13. MFF w Cannes]] oraz [[Oscar za najlepszą muzykę filmową|Oscara za najlepszą muzykę]]. Film był także nominowany do Oscara w czterech innych kategoriach (w tym dla Dassina za reżyserię i scenariusz)<ref name="nytimes" />.


W połowie lat 60. Dassin wrócił do USA. Wraz z żoną zwalczał grecką [[Junta czarnych pułkowników|juntę wojskową]]. Po upadku dyktatury, w 1974 małżonkowie osiedlili się w [[Grecja|Grecji]], a Mercouri została ministrą kultury Grecji. Po jej śmierci Dassin założył Melina Mercouri Institution<ref name="nytimes" />.
W połowie lat 60. Dassin wrócił do USA. Wraz z żoną zwalczał grecką [[Junta czarnych pułkowników|juntę wojskową]]. Po upadku dyktatury, w 1974 małżonkowie osiedlili się w [[Grecja|Grecji]], a Mercouri została ministrem kultury Grecji. Po jej śmierci Dassin założył Melina Mercouri Institution<ref name="nytimes" />.


Zasiadał w jury konkursu głównego na [[32. Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Cannes|32. MFF w Cannes]] (1979).
Zasiadał w jury konkursu głównego na [[32. Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Cannes|32. MFF w Cannes]] (1979).

Aktualna wersja na dzień 13:43, 21 lis 2024

Jules Dassin
ilustracja
Prawdziwe imię i nazwisko

Julius Dassin

Data i miejsce urodzenia

18 grudnia 1911
Middletown, Connecticut

Data i miejsce śmierci

31 marca 2008
Ateny

Zawód

reżyser, scenarzysta, producent filmowy

Współmałżonek

Béatrice Launer
(1937–1962; rozwód);
Melina Mercouri
(1966–1994; jej śmierć)

Lata aktywności

1941–1980

Multimedia w Wikimedia Commons

Jules Dassin, właśc. Julius Dassin[1][2] (ur. 18 grudnia 1911 w Middletown, zm. 31 marca 2008 w Atenach) – amerykański reżyser, scenarzysta i producent filmowy. Ojciec piosenkarza Joego Dassina, mąż Meliny Mercouri.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Był jednym z ośmiorga dzieci żydowskiego[2] fryzjera, emigranta z Rosji. Dorastał w Harlemie. Po ukończeniu w 1929 szkoły w Bronksie odbył studia teatralne w Europie. W latach 1934–1939 występował jako aktor w ARTEF (Yiddish Proletarian Theater) w Nowym Jorku, grając głównie w jidysz. W tym czasie przez krótki czas należał do partii komunistycznej[3].

W 1940 pojawił się w Hollywood, gdzie m.in. asystował Alfredowi Hitchcockowi. Zadebiutował w 1941, reżyserując adaptację utworu Edgara Allana Poego. Stał się znany pod koniec lat 40. po zrealizowaniu filmów zaliczanych do klasyki kina „noir”: Brutalna siła (1947), Nagie miasto (1948) czy Noc i miasto (1950). Zadenuncjowany przez reżysera Edwarda Dmytryka w latach 50. został oskarżony o działalność antyamerykańską i znalazł się na czarnej liście Hollywood[3].

W 1953 przeniósł się do Francji, gdzie również z powodzeniem realizował filmy. Za film Rififi (1955) otrzymał nagrodę dla najlepszego reżysera na 8. MFF w Cannes. Tam spotkał swą przyszłą żonę, Melinę Mercouri. W 1960 film Dassina Nigdy w niedzielę przyniósł dla Mercouri nagrodę dla najlepszej aktorki na 13. MFF w Cannes oraz Oscara za najlepszą muzykę. Film był także nominowany do Oscara w czterech innych kategoriach (w tym dla Dassina za reżyserię i scenariusz)[3].

W połowie lat 60. Dassin wrócił do USA. Wraz z żoną zwalczał grecką juntę wojskową. Po upadku dyktatury, w 1974 małżonkowie osiedlili się w Grecji, a Mercouri została ministrem kultury Grecji. Po jej śmierci Dassin założył Melina Mercouri Institution[3].

Zasiadał w jury konkursu głównego na 32. MFF w Cannes (1979).

Zmarł 31 marca 2008 w Atenach w wieku 96 lat[3].

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

Był dwukrotnie żonaty: z Béatrice Launer (1932–1962) miał syna Joego oraz dwie córki – Richelle i Julie. Drugą żoną Dassina była aktorka Melina Mercouri (1966–1994).

Filmografia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Personalidade: Jules Dassin (EUA). InterFilmes.com. [dostęp 2016-10-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-03-14)]. (port.).
  2. ↑ a b Jules Dassin Pictures. FanPix.Net. [dostęp 2018-06-14]. (ang.).
  3. ↑ a b c d e Richard Severo (2008-04-01): Jules Dassin, Filmmaker on Blacklist, Dies at 96. The New York Times. [dostęp 2016-10-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-03-14)]. (ang.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]
Filmy w reżyserii Julesa Dassina
Lata 40.
Lata 50.
Lata 60.
Lata 70. i 80.
Nagroda za reżyserię na Festiwalu Filmowym w Cannes
1940-1979
1980-99
2000-20
2021-
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Jules_Dassin&oldid=75311903”