Czarny blok

_TOC_ Czarny Blok - Taktyka demonstracji stosowana przez anarchistów i autonomistów polegająca na ubieraniu się na czarno i maskowaniu w celu utrudnienia identyfikacji przez policję. W Polsce taktyka stosowana kilkakrtonie. Wydawane też byłó pismo anarchistyczne pod tym samym tytułem. Sama nazwa do tej pory błędnie przypisywana jest ponoć istniejącej grupie.

TAKTYKA CZARNEGO BLOKU

Poniżej krótkie przedstawienie najważniejszych aspektów taktyki demonstracji, jaką jest Czarny Blok.

Co to jest Czarny Blok?

Czarny Blok jest taktyka używaną przez anarchistów i autonomistów podczas akcji ulicznych. Ma na celu danie uczestnikom akcji poczucia pewności siebie, anonimowości i wzajemnej solidarności. Bardzo utrudnia identyfikację uczestników akcji przez policję, podkreśla gotowość do konfrontacji i bezkompromisowe podejście. Często nie musi oznaczać dążenia do konfrontacji za wszelką cenę, a jest bardziej psychologiczną zagrywką mającą na cele skupienie na sobie uwagi i osłabieniu pewności siebie służb bezpieczeństwa.

Ubranie

Generalnie jak sama nazwa wskazuje Czarny Blok ubiera się na czarno. Kolor ten ma swoje psychologiczne znaczenie, nadaje grupie bardzo bojowego wyglądu, a jednocześnie utrudnia identyfikację. Im bardziej jednolite ubrania posiada Blok, tym lepiej. Bardzo ważne, aby ubrania nie miały na sobie żadnych charakterystycznych pasków, naszywek, napisów. W dzisiejszych czasach policja jest coraz lepsza w rozpoznawaniu ludzi i bywa, że potrafią namierzyć kogoś po nietypowej naszywce czy znaku. Na nogi najlepiej nadają się spodnie typu bojówki- w kieszeniach można schować wiele przydatnych rzeczy, jak choćby dodatkowe kamienie. Buty najlepiej wygodne, chociaż ciężkie glany tez mają swoje zalety (wytrzymałość i użyteczność w starciach z policją na krótkim dystansie). Bluza dobrze, gdy jest z kapturem, zawsze może się przydać. Na głowę przydają się również czarne czapki z daszkiem, które zakrywają twarz przed kamerami umieszczonymi na wyższym poziomie.. Na twarz dobre są kominiarki (najlepiej maski kierowców rajdowych, które można dostać prawie wszędzie w Niemczech- są cienkie i twarz się w nich tak nie poci), ostatecznie mogą być też chusty i cos do zakrycia głowy. Pamiętajcie- kaptur ogranicza kąt widzenia! Dodatkowo na oczy można założyć okulary przeciwsłoneczne, co już praktycznie uniemożliwia identyfikację.

Sprzęt Ochronny

W przypadku, gdy blok istnieje szansa na bardziej krótkodystansowa walkę, dobrze jest tez dodatkowo osłonić swoje ciało. Najbardziej chyba wrażliwą częścią ciała jest głowa- najlepsze są tu kaski motocyklowe bez osłony na szczękę (kaski zamknięte są niewygodne i bardzo ograniczają pole widzenia). Kaski robotnicze lub hełmy wojskowe są lepsze niż nic, ale nie osłaniają potylicy. Super sprawą są amerykańskie wojskowe hełmy z kevlaru- są bardzo lekkie i cholernie wytrzymałe. Czasami udaje się je dostać po w miarę przystępnej cenie z jakiegoś demobilu.

Praktycznie na każdej akcji policja używa gazu- w związku z tym niezawodne są maski przeciwgazowe- najlepsze są policyjne „świniaki” albo amerykańskie czy niemieckie maski wojskowe, gdyż mają duże otwory na oczy i podwójny filtr. Stare komunistyczne maski z rurą są bardzo niewygodne w używaniu, ale lepsze niż nic. W przypadku braku maski, prowizoryczną ochronę przed gazem zapewniają maseczki lub chusty nasączone octem czy wodą. Na oczy dobre są okulary narciarskie lub hutnicze. Okularki pływackie szybko zaparowywują i są nieszczelne, więc można je sobie darować.

Jeśli chodzi o ochraniacze na inne części ciała, to generalnie dobre są te na łokcie i ewentualnie na przedramiona robione z gąbek etc. Pozwalają one zasłaniać się przed ciosami pałek. Cała reszta powoduje, że osoba ubrań w nie staje się mało ruchliwa i przez to niezbyt przydatna w przypadku ataków typu uderz&uciekaj. Niezłą opcją ,nie powodująca ograniczeń w mobilności ,są pancerze od hokeja wkładane pod ubranie. Nie są bardzo widoczne, nie krępują ruchów, a dają niezłą ochronę tułowia i ramion.

Sprzęt Ofensywny

Do ataków na odległość nadaje się kilka rzeczy, które dobrze jest ze sobą mieć- oczywiście w wielu krajach cześć z nich lub nawet wszystkie są nielegalne, wiec dobrze o tym wiedzieć.

Najpopularniejsza chyba bronią są kamienie. Nie trzeba chyba dodawać, że można znaleźć je praktycznie wszędzie, dobrze jednak mieć ich kilka przy sobie, żeby nie zabrakło ich w jakimś krytycznym momencie. Butelki generalnie nie nadają się specjalnie do ataków, gdyż praktycznie nie są w stanie nic zrobić dla opancerzonego funkcjonariusza. Zawsze jednak warto jest mieć ich kilka przy sobie na czarną godzinę, a poza tym mają swój niezaprzeczalny plus- nigdzie ich posiadanie nie jest zabronioneJ. W przypadku ostrych zadym doskonałe są koktajle mołotowa- można nimi rozbić praktycznie każdy policyjny szyk, podpalić radiowóz albo też do uszkodzenia cięższego sprzętu typu wozy pancerne (tu najlepsze są trafienia w silnik albo pod wóz). Petardy, choć nie zawsze skuteczne, maja swoje działanie psychologiczne, a poza tym mogą ogłuszyć i zdezorientować. Do dezorientacji wspaniale nadają się tez świece dymne- można się pod ich osłoną wycofać, albo oślepić policjantów przed nadchodzącym atakiem. Do tego samego celu służą również pojemniki z farbą- rozbijając się na tarczach i zasłonach hełmów, utrudniają widoczność, to samo tyczy się też rozmaitych pojazdów.

Jednym z najlepszych wynalazków, popularnych do dzisiaj są proce. Mogą to być samoróbki, albo tez profesjonalne proce, które można całkiem tanio dostać w sklepach z bronią. Te wyposażone są w stabilizatory, a czasem nawet celowniki. Strzela się z nich metalowymi kulkami, które są w stanie przebić nawet policyjne tarcze. Oczywiście sprzęt taki jest wysoce nielegalny i złapanie z czymś takim na akcji może oznaczać nawet bardzo wysokie wyroki.

Do walki na krotki dystans dobre są mocne, drewniane pałki, które można przemycić jako drzewce do flag. Oczywiście o wiele bardziej do tego celu nadają się metalowe rurki (popatrzcie tylko na południowokoreańskich robotników i studentów), ale te trudniej jest wnieść na akcje.

Taktyka policji, odbijanie aresztowanych

Taktyki policyjne różnią się często pomiędzy poszczególnymi krajami, a jako że współczesny front walk ulicznych nie ogranicza się tylko do naszego własnego kraju, możliwe jest zetknięcie się z różnymi taktykami. Generalnie jednak wspólną zasadą działania oddziałów do tłumienia zamieszek jest szyk bardzo przypominający starożytną falangę- policjanci idą w ściśniętym szeregu, trzymając tarcze blisko siebie i rozbijając po drodze każdy opór. Podstawą sukcesu jest rozbicie takiego szyku. Tu bardzo użyteczne są barykady, zza których można razić podchodzących gliniarzy kamieniami i innymi pociskami. Dodatkowo, przy bardziej zorganizowanym bloku, można pokusić się o działania pozorowane- jeden szereg po krótkim starciu wręcz symuluje ucieczkę. Bardzo prawdopodobne, że policjanci rusza w pogoń. Wtedy łamią szyk i stają się zbieraniną pojedynczych osób. Wtedy może ich zaatakować druga grupa, która znienacka wyskakuje zza rogu budynku. Innym wariantem jest rozbiegnięcie się uciekających na boki i zasypanie biegnących policjantów kamieniami przez drugą grupę. Do rozbijania szyku idealnie tez nadają się koktajle mołotowa. Ważne jest, aby każda dziura, każdy wyłom natychmiast był atakowany dużą ilością kamieni.

Policja konna zwykle naciera w małych grupach i ma na celu zrobienie psychologicznego wrażenia. Należy starać się, aby nie poddać się panice i usunąć się na boki, a następnie zaatakować policjantów z boku lub z tyłu. Ważne jest, aby pamiętać, że naszym celem nie jest koń, tylko siedzący na nim gliniarz. Konie te są specjalnie szkolone, nie wystraszą się wiec ani krzyków, ani innych hałasów, ani nawet większości ciosów. Jedną z dobrych metod, jednocześnie nie szkodzących zwierzętom, jest spryskanie ich gaśnicą pianową- płoszy to konie, jednocześnie nie czyniąc im krzywdy. To samo tyczy się jednostek z psami, które co prawda nie są zbyt popularne, ale mogą zostać użyte (patrz Goeteborg). Zwierzęta można trzymać na dystans wsadzając im w zęby kije od flag, czy generalnie zajmując ich uwagę jakimiś przedmiotami, podczas gdy inni starają się unieszkodliwić prawdziwego psaJ.

Jedna z groźnych taktyk policji jest stosowanie tzw. snatch squads, czyli oddziałów do wyłapywania osób z tłumu. Jest to niewielka, kilko lub kilkunastoosobowa ekipa gliniarzy, która nagłym i ostrym atakiem rusza w tłum, wyciąga potrzebna im osobę, po czym wycofuje się. Najlepsza metodą obrony przed nimi jest zwarcie szyku i złapanie się mocno pod ręce, aby było im ciężko wychwycić pojedynczą osobę. Ataki snatch squadów polegają na szybkości i zaskoczeniu, więc jeśli będą musieli się mozolnie przebijać przez waszą żywą blokadę to zrezygnują.

Osobna sprawą jest odbijanie aresztowanych. Generalnie należy zawsze przynajmniej spróbować to zrobić, gdyż często zatrzymana osoba może mieć poważne konsekwencje za udział w akcji. Jeśli jednak widzicie, ze nie macie żadnych szans, gliniarze na tyle przewyższają was liczebnie, ze każde działanie jest samobójstwem, wtedy lepiej odpuścić. Należy pamiętać, że odbijanie aresztowanych może grozić poważnymi problemami, najczęściej są to zarzuty o napaść na policjanta. Samo odbijanie polega na szybkim ruszeniu w stronę zatrzymanego zwartą grupą, niekoniecznie dużą, ale stwarzającą wrażenie zdeterminowanej. Następnie zagrożoną zatrzymaniem osobę jedni starają się wyciągnąć z rąk policji, podczas gdy inni zajmują samych policjantów, przepychając ich, uderzając czy w dowolny inny sposób. Inaczej sprawa wygląda z tajniakami- wtedy możecie sobie pozwolić na więcej, ale uwaga- zazwyczaj są to osoby szkolone do takich celów, potrafią wiec sobie nieźle radzić i zwykle są w jakiś sposób uzbrojeni. Od dawna też już w policji są kobiety, więc niech nikt nie stara się patrzyć na to zagrożenie stereotypowo. Dobrze jest mieć zawsze oczy szeroko otwarte. Gdy tajniak próbuje kogoś wyciągnąć jest niewiele czasu na reakcje- gliniarze wokół będą starali się przyjść na pomoc i przejąć zatrzymaną osobę. Najlepsza radą jest szybki i zdecydowany atak, mający na celu zneutralizowanie tajniaka i wyrzucenie go poza obręb demonstracji. Pamiętajcie, że priorytetowym celem jest odbicie zatrzymanego, a nie skopanie tajniaka! Gdy już zagrożona osoba jest z powrotem w rękach „swoich”, należy szybko zacieśnić szereg. Bardzo pomocne przy obronie samego bloku są rozwinięte na przedzie i po bokach duże transparenty. Utrzymują one szyk w porządku i utrudniają szybkie wyciąganie ludzi z bloku. Do tego bardzo ważne jest, aby blok składał się z tzw. komórek (affinity groups), czyli grup ludzi, którzy się znają i sobie ufają, a nie przypadkowej zbieraniny aktywistów. Utrudnia to infiltrację i podnosi morale- zawsze lepiej jest iść wśród zaufanych towarzyszy, niż wśród ludzi, których się nie zna w ogóle.

Zobacz też: Czerwona Akcja - podobna grupa tworzona przez redsów (tzw. czerwonych skinów).