znachor

znachor (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈznaxɔr], AS: [znaχor]

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) książk. człowiek bez uprawnień i bez odpowiedniego wykształcenia medycznego zajmujący się leczeniem ludzi, zwykle za pomocą ziół, zamawiania, guseł, czarów

(1.2) lekcew. zły lekarz

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	znachor	znachorzy
dopełniacz	znachora	znachorów
celownik	znachorowi	znachorom
biernik	znachora	znachorów
narzędnik	znachorem	znachorami
miejscownik	znachorze	znachorach
wołacz	znachorze	znachorzy

przykłady:

(1.1) Babcia mojej koleżanki leczyła się u znachora.

składnia:

kolokacje:

(1.1) leczyć się u znachora

synonimy:

(1.2) konował

antonimy:

(1.1) lekarz

hiperonimy:

(1.1) uzdrowiciel, uzdrawiacz

hiponimy:

(1.1) szeptun

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. znachorstwo n

forma żeńska znachorka ż

przym. znachorski

związki frazeologiczne:

etymologia:

dial. prasł. *znachorъ < prasł. *znachati + *-orъ < prasł. *znachati < prasł. *znati

por. znać

uwagi:

(1.1) zobacz też: bioenergoterapeuta • homeopata • kręgarz • zielarz

tłumaczenia:

• białoruski: (1.1) знахар m, чараўнік m, шаптун m
• bułgarski: (1.1) знахар m
• czeski: (1.1) mastičkář m; (1.2) mastičkář m
• fiński: (1.1) puoskari
• hiszpański: (1.1) curandero m
• jidysz: (1.1) רופֿא m (rojfe)
• kaszubski: (1.1) kùsrôt m
• nowogrecki: (1.1) κομπογιαννίτης m, ψευτογιατρός m
• rosyjski: (1.1) знахарь m, целитель m
• słowacki: (1.1) mastičkár m; (1.2) mastičkár m

źródła: