Pingwin grzebieniasty
Pingwin grzebieniasty[1] (Eudyptes pachyrhynchus robustus lub Eudyptes robustus) – takson ptaka z rodziny pingwinów (Spheniscidae). Niepewna pozycja taksonomiczna, czasami uważany za podgatunek pingwina grubodziobego[1], czasami wyodrębniany do rangi gatunku[5][3][6][7].
| Eudyptes pachyrhynchus robustus[1][2][3] | |||
| Oliver, 1953 | |||
_large.jpg)
| |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Infragromada | |||
| Rząd | |||
| Rodzina | |||
| Rodzaj | |||
| Gatunek | |||
| Podgatunek |
pingwin grzebieniasty | ||
| Synonimy | |||
| |||
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[4] | |||
 | |||
| Zasięg występowania | |||
| |||
Występowanie
edytujGnieździ się w koloniach na wyspach Snares położonych na południe od Nowej Zelandii[4]. Preferują skaliste brzegi otoczone kępami traw oraz lasami[8].
Charakterystyka
edytujMorfologia
edytujMa około 50–70 cm wzrostu i waży 2,5–4 kg. Obie płcie są podobne, ale samiec jest większy od samicy i ma grubszy dziób[9]. Jego dziób jest jasnobrązowy. Ma charakterystyczny jasnożółty grzebień złożony z cienkich prążków[8].
Pożywienie
edytujJego dietę stanowią: kryl (60%), ryby (30%) i kałamarnice (10%)[4].
Rozmnażanie
edytujGniazduje w koloniach (zwykle pomiędzy 50 a 500 gniazd)[4]. Przybywa tam w sierpniu/wrześniu, a składanie jaj rozpoczyna się we wrześniu/październiku. W zniesieniu 2 jaja. Inkubacja trwa 31–37 dni, a zajmują się nią oba ptaki z pary, zmieniając się co 5–25 dni. Zwykle kluje się tylko jedno pisklę – z drugiego jaj, które jest większe. Rodzice na przemian pilnują potomstwa, gdy jedno z nich się tym zajmuje, drugie wypływa w morze po pożywienie. Młode jest w pełni opierzone po około 11 tygodniach[9].
Styl życia
edytujŻyją w skupiskach. Będąc w większej grupie ograniczają utratę ciepła. Na wolności żyją zwykle od 15 do 20 lat[8].
Status
edytujIUCN od 1994 roku uznaje pingwina grzebieniastego za gatunek narażony wyginięcie (VU – vulnerable) z powodu występowania na małym obszarze; wcześniej, od 1988 roku był klasyfikowany jako gatunek najmniejszej troski (LC, least concern). Populację oceniano w 2013 na około 63 000 dorosłych osobników. Trend liczebności populacji uznawany jest za stabilny[4].
Przypisy
edytuj- ↑ a b c Systematyka i nazwa polska za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Rodzina: Spheniscidae Bonaparte, 1831 - pingwiny - Penguins (wersja: 2020-11-15). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. [dostęp 2021-09-19].
- ↑ E. C. Dickinson (Editor), J. V. Remsen Jr.: The Howard and Moore Complete Checklist of the Birds of the World. Cz. 1: Non-passerines. Eastbourne: Aves Press, 2013. ISBN 978-0-9568611-0-8. (ang.).
- ↑ a b Eudyptes robustus, [w:] Integrated Taxonomic Information System [dostęp 2016-12-09] (ang.).
- ↑ a b c d e BirdLife International, Eudyptes robustus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species, DOI: 10.2305/IUCN.UK.2012-1.RLTS.T22697782A40180123.en [dostęp 2016-12-09] (ang.).
- ↑ F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): IOC World Bird List (v11.2). [dostęp 2021-09-19]. (ang.).
- ↑ Isabel Martínez: Family Spheniscidae (Penguins). W: Josep del Hoyo, Andrew Elliott, Jordi Sargatal: Handbook of the Birds of the World. Cz. 1: Ostrich to Ducks. Barcelona: Lynx Edicions, 1992, s. 157. ISBN 84-87334-10-5. (ang.).
- ↑ John H. Boyd III: Spheniscidae: Penguins Bonaparte, 1831. [w:] Aves—A Taxonomy in Flux: Version 3.06 [on-line]. John Boyd's Home Page. [dostęp 2020-03-13]. (ang.).
- ↑ a b c Angelina Fisher-Hewett, Eudyptes robustus (snares penguin) [online], Animal Diversity Web [dostęp 2024-06-04] (ang.).
- ↑ a b N. Bouglouan: Snares Penguin. [w:] oiseaux-birds.com [on-line]. [dostęp 2021-09-19]. (ang.).
Linki zewnętrzne
edytuj- Zdjęcia, nagrania głosów i krótkie filmy. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).