Odiseas Elitis

grecki poeta, noblista

Odiseas Elitis (gr. Οδυσσέας Ελύτης, właśc. Odiseas Alepudelis; ur. 2 listopada 1911 w Iraklionie, zm. 18 marca 1996 w Atenach) – jeden z największych poetów greckich XX wieku, zaliczany do tzw. Pokolenia Lat Trzydziestych, laureat Nagrody Nobla w dziedzinie literatury za rok 1979.

Odiseas Elitis
Οδυσσέας Ελύτης
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

2 listopada 1911
Heraklion

Data i miejsce śmierci

18 marca 1996
Ateny

Narodowość

grecka

Dziedzina sztuki

literatura

podpis
Nagrody

Nagroda Nobla w dziedzinie literatury

Debiutował jako poeta w 1939 r. zbiorem Προσανατολισμοί. W swojej twórczości inspirował grecką przyrodą i historią, nawiązując często do poezji antycznej. Swój warsztat pisarski wywiódł z doświadczeń francuskiego nadrealizmu, pisząc poematy filozoficzne i epickie[1].

Dzieła

edytuj
  • 1939: Orientacje (Προσανατολισμοί)
  • 1943: Król słońca (Ήλιος ο Πρώτος)
  • 1943: Heroiczna i elegijna pieśń na cześć podporucznika zaginionego w kampanii albańskiej (Άσμα ηρωικό και πένθιμο για τον χαμένο ανθυπολοχαγό της Αλβανίας)
  • 1960: Sześć i jedna dla nieba (Έξι και μία τύψεις για τον ουρανό)
  • 1971: Król-Słońce (Ο Ήλιος ο Ηλιάτορας)
  • 1971: Drzewo światła i czternasta piękność (Το Φωτόδεντρο και η Δέκατη Τέταρτη Ομορφιά)
  • 1978: Maria Nefeli (Μαρία Νεφέλη)

Przypisy

edytuj

Bibliografia

edytuj

W języku polskim:

  • N. Chadzinikolau, Odisseas Elitis. Poeta światła i morza, wyd. naukowe UAM, Poznań 2004 (zawiera antologię polskich przekładów)