Maurizio Damilano
Maurizio Damilano (ur. 6 kwietnia 1957 w Scarnafigi[1]) – włoski lekkoatleta, chodziarz, jeden z najbardziej utytułowanych zawodników w historii tej specjalności lekkoatletycznej.
.jpg)
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Data i miejsce urodzenia |
6 kwietnia 1957 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Wzrost |
183 cm | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Dorobek medalowy | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Odznaczenia | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Kariera sportowa
edytujZajął 4. miejsce w chodzie na 10 000 metrów na mistrzostwach Europy juniorów w 1975 w Atenach[2].
Startując w konkurencji seniorów zajął 6. miejsce w chodzie na 20 kilometrów na mistrzostwach Europy w 1978 w Pradze[3].
Podczas igrzysk olimpijskich w 1980 w Moskwie zdobył złoty medal w chodzie na 20 kilometrów, wyprzedzając Piotra Poczinczuka ze Związku Radzieckiego i Rolanda Wiesera z Niemieckiej Republiki Demokratycznej[1]. Na halowych mistrzostwach Europy w 1981 w Grenoble zajął 2. miejsce w chodzie na 5000 metrów za Harwigiem Gauderem z NRD, a przed Gérardem Lelièvre z Francji (była to konkurencja pokazowa)[4]. Zdobył złoty medal w chodzie na 20 kilometrów na uniwersjadzie w 1981 w Bukareszcie[5]. Zwyciężył na dystansie 5000 metrów na halowych mistrzostwach Europy w 1982 w Mediolanie (przed swym rodakiem Carlo Mattiolim i Austriakiem Martinem Toporkiem (również była to konkurencja pokazowa)[6]. Na mistrzostwach Europy w 1982 w Atenach został zdyskwalifikowany w chodzie na 20 kilometrów, a chodu na 50 kilometrów nie ukończył[7]. Zdobył srebrny medal w chodzie na 20 kilometrów na uniwersjadzie w 1983 w Edmonton[5]. Zajął 7. miejsce w tej konkurencji podczas mistrzostw świata w 1983 w Helsinkach[8]. Zwyciężył na tym dystansie na igrzyskach śródziemnomorskich w 1983 w Casablance[9].
Na igrzyskach olimpijskich w 1984 w Los Angeles zdobył brązowy medal w chodzie na 20 kilometrów za Meksykanami Ernesto Canto i Raúlem Gonzálezem. Chodu na 50 kilometrów nie ukończył[1]. Zdobył srebrny medal w chodzie na 5000 metrów na światowych igrzyskach halowych w 1985 w Paryżu, przegrywając jedynie z Gérardem Lelièvre, a wyprzedzając Davida Smitha z Australii[10]. Na mistrzostwach Europy w 1986 w Stuttgarcie zajął 2. miejsce w chodzie na 20 kilometrów za Jozefem Pribilincem z Czechosłowacji, a przed Hiszpanem Miguelem Prieto. Chodu na 50 kilometrów nie ukończył[11].
Zwyciężył w chodzie na 20 kilometrów na mistrzostwach świata w 1987 w Rzymie (przed Pribilincem i Hiszpanem Josepem Marínem)[8] oraz na igrzyskach śródziemnomorskich w 1987 w Latakii[9]. Na tym samym dystansie wywalczył swój trzeci medal olimpijski – brązowy – na igrzyskach olimpijskich w 1988 w Seulu (przegrał z Pribilincem i Ronaldem Weigelem z NRD)[1]. Na mistrzostwach Europy w 1990 w Splicie startował tylko w chodzie na 50 kilometrów, ale go nie ukończył[12]. Obronił tytuły mistrzowskie w chodzie na 20 kilometrów na igrzyskach śródziemnomorskich w 1991 w Atenach[9] i mistrzostwach świata w 1991 w Tokio (wyprzedził wówczas Michaiła Szczennikowa i Jauhienija Misiulę ze Związku Radzieckiego[8]. Na swych czwartych igrzyskach olimpijskich w 1992 w Barcelonie zajął 4. miejsce w chodzie na 20 kilometrów[1].
Ośmiokrotnie startował w pucharze świata, zawsze w chodzie na 20 kilometrów, zajmując następujące miejsca: 1977 w Milton Keynes – 4. miejsce, 1979 w Eschborn – dyskwalifikacja, 1981 w Walencji – 6. miejsce, 1983 w Bergen – 4. miejsce, 1985 w St. John's – 2. miejsce, 1987 w Nowym Jorku – 7. miejsce, 1989 w L’Hospitalet – 6. miejsce i 1991 w San Jose – 8. miejsce[13].
Podczas mistrzostw Włoch na różnych dystansach wywalczył aż 20 złotych medali[14]:
- chód na 10 0000 m – 1979 i 1981–1985
- chód na 15 km – 1987
- chód na 20 km – 1978, 1980–1986, 1988
- chód na 50 km – 1985, 1986 i 1990
W hali był mistrzem Włoch w chodzie na 5000 metrów w 1984[15].
3 października 1992 w Cuneo ustanowił rekordy świata w chodzie dwugodzinnym (29 5732 m) i w chodzie na 30 000 metrów (2:01:44,1)[16]. Wynik Damilano w chodzie na 30 000 metrów jest aktualnym (maj 2021) rekordem świata[17].
W 1992 został odznaczony Orderem Zasługi Republiki Włoskiej III klasy (komandoria)[18].
Rekordy życiowe
edytujMaurizio Damilano miał następujące rekordy życiowe[19]:
- chód na 3000 metrów – 11:07,75 (29 lipca 1981, Formia)
- chód na 5000 metrów – 18:30,43 (11 czerwca 1992, Caserta)
- chód na 10 000 metrów – 39:05,80 (25 października 1988, Limbiate)
- chód na 10 kilometrów – 39,47 (10 lipca 1988, Neubrandenburg)
- chód na 20 kilometrów – 1:18:54 (6 czerwca 1992, A Coruña)
- chód na 30 000 metrów – 2:01:44,1 35 października 1992, Cuneo)
- chód na 50 kilometrów – 3:46:51 (25 marca 1990, Pomigliano)
Rodzina
edytujJego brat bliźniak Giorgio również był chodziarzem, olimpijczykiem z 1980[20].
Przypisy
edytuj- ↑ a b c d e Maurizio Damilano [online], olympedia.org [dostęp 2021-05-04] (ang.).
- ↑ European Junior Championships 1975 [online] [dostęp 2021-05-04] [zarchiwizowane z adresu 2013-10-31] (ang.).
- ↑ Berlin 2018 Leichtathletik – EM Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 557 [dostęp 2021-05-04] [zarchiwizowane z adresu 2019-09-14] (ang.).
- ↑ European Athletics Indoor Championships – Glasgow 2019, Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 466 [dostęp 2021-05-04] [zarchiwizowane z adresu 2020-11-03] (ang.).
- ↑ a b World Student Games (Universiade – Men) [online], GBRAthletics [dostęp 2021-05-04] (ang.).
- ↑ European Athletics Indoor Championships – Glasgow 2019, Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 470 [dostęp 2021-05-04] [zarchiwizowane z adresu 2020-11-03] (ang.).
- ↑ Berlin 2018 Leichtathletik – EM Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 565 [dostęp 2021-05-04] [zarchiwizowane z adresu 2019-09-14] (ang.).
- ↑ a b c IAAF World Athletics Championships Doha 2019 Statistics Handbook [online], World Athletics, s. 215 [dostęp 2021-05-04] (ang.).
- ↑ a b c Mediterranean Games [online], GBRAthletics [dostęp 2021-05-04] (ang.).
- ↑ IAAF World Indoor Championships – Birmingham 2018, Statistics Handbook [online], IAAF, s. 110 [dostęp 2021-05-04] (ang.).
- ↑ Berlin 2018 Leichtathletik – EM Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 573 [dostęp 2021-05-04] [zarchiwizowane z adresu 2019-09-14] (ang.).
- ↑ Berlin 2018 Leichtathletik – EM Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 581 [dostęp 2021-05-04] [zarchiwizowane z adresu 2019-09-14] (ang.).
- ↑ IAAF World Race Walking Cup. Taicang 2014. Facts & Figures [online], IAAF, s. 23 [dostęp 2021-05-04] (ang.).
- ↑ Italian Championships [online], GBRAthletics [dostęp 2021-05-04] (ang.).
- ↑ Italian Indoor Championships [online], GBRAthletics [dostęp 2021-05-04] (ang.).
- ↑ Progression of IAAF World Records. 2015 Edition [online], IAAF, s. 248–249, 257, 297, 301 [dostęp 2021-05-04] (ang.).
- ↑ World Records Men Outdoor [online], World Athletics [dostęp 2021-05-04] (ang.).
- ↑ Damilano Sig. Maurizio [online], quirinale.it [dostęp 2021-05-04] (wł.).
- ↑ Maurizio Damilano w bazie World Athletics (ang.) [dostęp 2021-05-04].
- ↑ Giorgio Damilano [online], olympedia.org [dostęp 2021-05-04] (ang.).
Linki zewnętrzne
edytuj- Maurizio Damilano w bazie World Athletics (ang.) [dostęp 2021-05-04].
- Maurizio Damilano [online], Track and Field Statistics [dostęp 2021-05-04] (ang.).