Ludwika Ferdynanda Hiszpańska

Infantka Maria Ludwika Ferdynanda Hiszpańska, hiszp. María Luísa Fernanda de Borbón (30 stycznia 1832 w Madrycie – 2 lutego 1897 w Sewilli) – infantka Hiszpanii i księżna Montpensier. Młodsza córka króla Ferdynanda VII i jego czwartej żony-siostrzenicy – Marii Krystyny Burbon, księżniczki Obojga Sycylii.

Ludwika Ferdynanda Burbon

księżna Montpensier
Okres	od 10 października 1846 do 1890
Jako żona	Antoniego Orleańskiego
księżna Galliera
Okres	od 1888 do 1890
Jako żona	Antoniego Orleańskiego
Dane biograficzne
Dynastia	Burbonowie
Data i miejsce urodzenia	(30 stycznia 1832 Madryt
Data i miejsce śmierci	2 lutego 1897 Sewilla
Ojciec	Ferdynand VII Hiszpański
Matka	Maria Krystyna Burbon
Mąż	Antoni Orleański (książę Montpensier)
Dzieci	Maria Izabela, Maria Amelia, Maria Krystyna, Maria de la Regla, dziecko (ur. i zm. 1857), Ferdynand, Maria de las Mercedes, Filip Rajumnd Maria, Antoni, Ludwik Maria Filip Antoni
Odznaczenia

Starszą siostrą Ludwiki Ferdynandy była Izabela II i kiedy została ona królową, Ludwika Ferdynanda została następczynią tronu (była nią w latach 1833–1851, potem urodziła się córka Izabeli).

Izabela została zaręczona ze swoim bratem ciotecznym – Francisco de Asís, o którym plotkowano, że jest homoseksualistą i impotentem. Król Francuzów – kuzyn sióstr – Ludwik Filip I planował, że z tego małżeństwa nie narodzą się dzieci, a hiszpańska korona trafi do któregoś z jego wnuków. Dlatego Ludwika Ferdynanda została wydana za mąż za Antoniego Orleańskiego, księcia Montpensier (1824–1890), najmłodszego syna Ludwika Filipa I i królowej Marii Amelii Burbon, księżniczki Obojga Sycylii (ciotki matki Ludwiki Ferdynandy).

Ludwika Ferdynanda miała 14 lat, a jej narzeczony 22 lata. 10 października 1846 miał miejsce podwójny ślub; Izabela poślubiła Franciszka, a Ludwika Ferdynanda – Antoniego, który otrzymał tytuł infanta. Para przeniosła się do Paryża, a potem do Sewilli. Stosunki między siostrami znacznie się pogorszyły, ponieważ Antoni ciągle snuł plany obalenia Izabeli II.

Ojciec Antoniego został obalony w 1848. W tym samym roku, 16-letnia Ludwika Ferdynanda urodziła swoje pierwsze dziecko. Kiedy Izabela w 1850 urodziła swoje pierwsze dziecko – syna Ferdynanda, który szybko zmarł, Ludwika Ferdynanda ponownie została następczynią tronu. Tytuł ten utraciła w 1851, gdy Izabela urodziła swoje drugie dziecko – córkę Izabelę Marię, która przeżyła. Ostatecznie po śmierci Izabeli królem został jej drugi syn – Alfons XII, urodzony jako czwarte dziecko. Po obaleniu Izabeli, gdy królem został Amadeusz I Sabaudzki, rodzina musiała udać się na wygnanie. Ludwika Ferdynanda powróciła do Sewilli, dopiero po śmierci jej męża w 1890 i tam zmarła. Została pochowana w Escorialu.

Potomstwo

Ludwika Ferdynanda i Antoni mieli 10 dzieci, ale tylko 5 z nich dożyło wieku dorosłego:

• Marię Izabelę (1848–1919), żonę swojego brata ciotecznego – Ludwika Filipa Orleańskiego, hrabiego Paryża,
• Marię Amelię (1851–1870),
• Marię Krystynę (1852–1879), po śmierci jej młodszej siostry – Mercedes, była zaręczona z wdowcem po niej, młodszym od niej o 5 lat, ale zmarła przed ślubem,
• Marię de la Regla (1856–1861),
• dziecko (1857),
• Ferdynanda (1859–1873),
• Marię de las Mercedes (1860–1878), żonę swojego brata ciotecznego – Alfonsa XII, króla Hiszpanii,
• Filipa Rajumnda Marię (1862–1864),
• Antoniego (1866–1930), księcia Galliera, męża swojej siostry ciotecznej – infantki Eulalii,
• Ludwika Marię Filipa Antoniego (1867–1874).

Jej syn Antoni założył gałąź książąt Galliera, jego potomkowie stracili prawa do tronu z powodu swoich morganatycznych małżeństw. Obecny książę Galliera to praprawnuk Ludwiki Ferdynandy – Don Alfonso de Orléans-Borbón y Ferarra-Pignatelli.