Jan Gajda

polski poeta i malarz

Jan Gajda (ur. 4 lipca 1827 w Ciasnej, zm. 8 października 1911 w Żorach[1]) – polski działacz społeczny, poeta, miłośnik literatury polskiej, malarz i rzeźbiarz.

Jan Gajda
Data i miejsce urodzenia

4 lipca 1827
Ciasna

Data i miejsce śmierci

8 października 1911
Żory

Miejsce spoczynku

Żory

Będąc dzieckiem stracił rodziców i wychowywał się u krewnego, nauczyciela w Kochanowicach. Pierwsze nauki zdobywał uczęszczając do szkoły elementarnej w Lubecku koło Lublińca. Kolejny etap jego edukacji miał miejsce w Kluczborku, gdzie był przyuczany do zawodu malarza pokojowego. Później udał się do pracy we Wrocławiu. W 1847 roku powrócił w rodzinne strony, zamieszkał w Lubszy[2], gdzie rok później założył pierwszy Klub Niedzielny, a przy nim bibliotekę z czytelnią i scenę amatorską oraz pierwszą Chłopską Kasę Pożyczkową[potrzebny przypis]. W 1850 przeniósł się do Lublińca[3]. Przez krótki okres mieszkał w Królewskiej Hucie (dzisiejszy Chorzów)[potrzebny przypis]. Od 1862 mieszkał w Żorach[4].

7 kwietnia 1849 roku, na łamach walczącego z germanizacją polskojęzycznego „Dziennika Górnośląskiego”, drukowanego w Bytomiu, wydał on "Odezwę do ludu górno-szląskiego": „[…] dla nas zbliżają się inne czasy, gdzie to i my do narodów oświeconych, liczyć się będziemy mogli. […] Uczy nas historia Angielczyków, Francuzów i Niemców, że gdy lud się pobrata, połączy w jedną całość, to go największy wróg nie pokona. I my to możemy uczynić oparci na wolnościach konstytucyjnych. Załóżmy Ligę Szląską, na wzór polskiej, z tym zamiarem, że się o rzeczy czysto szląskie starać i narodowość szląską popierać będziemy. […] Gdyby po innych gminach okolicy także kluby się tworzyły, moglibyśmy na jeden głos Ligę Szląską utworzyć i lud pospolity miałby przynależytość poznać ojczystą”[5]. Jednak postulowana przez Gajdę - Liga Śląska nigdy nie powstała.

Gajda przyjaźnił się z ojcem Konstantego Damrota, a sam Konstanty Damrot pobierał u niego lekcje rysunku i malowania. Podczas tych spotkań zapoznawał Damrota z literaturą polską, a także ze swoimi utworami, które służyły w późniejszym czasie Damrotowi za wzór. W Żorach założył "Kółko" (według niektórych autorów Koło Polskie). Prowadził tam odczyty swoich wierszy oraz spotkania oświatowe. Tłumaczył sztuki teatralne z niemieckiego na polski.

Gajda zajmował się też malarstwem i rzeźbiarstwem, jako samouk. Dla kościoła św. Bartłomieja w Bieruniu Starym wyrzeźbił figury ołtarza[6]. Wykonał różne dzieła malarskie dla kościołów, szczególnie w powiatach pszczyńskim i rybnickim[potrzebny przypis]. W 1899 roku podczas pobytu w Lubecku zajął się wykonawstwem polichromii nawy głównej w lubeckim kościele, a w sternalickim kościele pw. św. Mateusza odnowił i przemalował tamtejszą zabytkową polichromię[7].

Jan Gajda zmarł w Żorach, jednak jego grób nie zachował się do naszych czasów.

Zobacz też

edytuj
  • Liga Polska – organizacja działająca w Wielkopolsce.

Przypisy

edytuj
  1. Maurin-Białostocka J. i in., 1975: Słownik artystów polskich i obcych w Polsce działających, tom II. Zakład Narodowy im. Ossolińskich. Polska Akademia Nauk, Instytut Sztuki, str. 266
  2. Maurin-Białostocka J. i in. 1975, s. 266
  3. Maurin-Białostocka J. i in. 1975, s. 266
  4. Maurin-Białostocka J. i in. 1975, s. 266
  5. "Dziennik Górno-śląski" 7.04.1849; Jadwiga Kucianka, Śląscy pisarze ludowi (1800–1914), Warszawa-Wrocław-Kraków 1968
  6. Maurin-Białostocka J. i in. 1975, s. 266
  7. Maurin-Białostocka J. i in. 1975, s. 266