Jacqueline Seifriedsberger

Jacqueline Seifriedsberger
Data i miejsce urodzenia	20 stycznia 1991 ; Ried im Innkreis
Klub	SC Waldzell
Wzrost	158 cm
Debiut w PŚ	3 grudnia 2011 w Lillehammer (13. miejsce)
Pierwsze punkty w PŚ	3 grudnia 2011 w Lillehammer (13. miejsce)
Pierwsze podium w PŚ	12 lutego 2012 w Ljubnie (3. miejsce)
Pierwsze zwycięstwo w PŚ	3 lutego 2013 w Sapporo
Dorobek medalowy
	Reprezentacja Austria
	Mistrzostwa świata
	Mistrzostwa świata juniorów
	Igrzyska europejskie
Inne nagrody
	Puchar Kontynentalny
3. miejsce ;	2007/2008
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Strona internetowa

Jacqueline Seifriedsberger (ur. 20 stycznia 1991 w Ried im Innkreis^[1]) – austriacka skoczkini narciarska, reprezentantka klubu SC Waldzell. Brązowa medalistka mistrzostw świata w konkursie indywidualnym (2013) i dwukrotna wicemistrzyni świata w konkursach drużyn mieszanych (2013 i 2017), złota medalistka mistrzostw świata juniorów (2008).

Przebieg kariery

Na arenie międzynarodowej zadebiutowała 13 sierpnia 2003 podczas letnich zawodów Pucharu Kontynentalnego w austriackim Bischofshofen, zajmując jedenastą pozycję. 1 marca 2006 po raz pierwszy stanęła na podium, zajmując trzecie miejsce w Zaō. Później sześciokrotnie zwyciężyła w letnich konkursach Pucharu Kontynentalnego^[2].

Po raz pierwszy na mistrzostwach świata juniorów wystąpiła w 2006 w Kranju, zajmując tam szóstą pozycję. Później jeszcze pięciokrotnie startowała w MŚJ. Najwyższe miejsce zajęła 28 lutego 2008 w Zakopanem, zdobywając złoty medal^[2].

W mistrzostwach świata w narciarstwie klasycznym zadebiutowała w 2009 w Libercu, zajmując 12. miejsce, a dwa lata później w Oslo uplasowała się na 31. pozycji. 22 lutego 2013 w Val di Fiemme zdobyła indywidualnie brązowy medal, a dwa dni później została drużynową wicemistrzynią świata (w konkursie mieszanym)^[2].

3 grudnia 2011 w pierwszym w historii konkursie Pucharu Świata kobiet w Lillehammer zajęła 13. miejsce, po skokach 84 m i 82,5 m. 12 lutego 2012 po raz pierwszy w konkursie PŚ stanęła na podium w Ljubno, zajmując 3. miejsce. Pierwsze zwycięstwo w konkursie Pucharu Świata odniosła 3 lutego 2013 w Sapporo^[2].

Igrzyska olimpijskie

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Nota	Strata	Zwycięzca
13.	12 lutego	2018	Pjongczang	Alpensia Jumping Park	K-98	HS-109	indywid.	93,0 m	92,0 m	183,5 pkt	81,1 pkt	Maren Lundby

Mistrzostwa świata

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Nota	Strata	Zwycięzca
12.	20 lutego	2009	Liberec	Ještěd	K-90	HS-100	indywid.	76,0 m	83,0 m	178,5 pkt	64,5 pkt	Lindsey Van
32.	25 lutego	2011	Oslo	Midtstubakken	K-95	HS-106	indywid.	78,0 m	–	71,1 pkt	160,6 pkt	Daniela Iraschko-Stolz
3.	22 lutego	2013	Val di Fiemme/Predazzo	Trampolino Dal Ben	K-95	HS-106	indywid.	104,0 m	98,5 m	237,2 pkt	16,5 pkt	Sarah Hendrickson
2.	24 lutego	2013	Val di Fiemme/Predazzo	Trampolino Dal Ben	K-95	HS-106	druż. miesz.^[a]	97,5 m	99,5 m	986,7 pkt (245,3 pkt)	24,3 pkt	Japonia
7.	20 lutego	2015	Falun	Lugnet	K-90	HS-100	indywid.	89,0 m	90,5 m	225,6 pkt	11,3 pkt	Carina Vogt
4.	22 lutego	2015	Falun	Lugnet	K-90	HS-100	druż. miesz.^[b]	96,5 m	90,0 m	869,5 pkt (216,4 pkt)	48,4 pkt	Niemcy
7.	24 lutego	2017	Lahti	Salpausselkä	K-90	HS-100	indywid.	94,0 m	92,5 m	240,9 pkt	13,7 pkt	Carina Vogt
2.	26 lutego	2017	Lahti	Salpausselkä	K-90	HS-100	druż. miesz.^[c]	94,5 m	92,5 m	999,3 pkt (247,0 pkt)	36,2 pkt	Niemcy
2.	26 lutego	2019	Seefeld	Toni-Seelos-Olympiaschanze	K-99	HS-109	druż.^[d]	92,5 m	96,0 m	880,3 pkt (205,8 pkt)	18,6 pkt	Niemcy
16.	27 lutego	2019	Seefeld	Toni-Seelos-Olympiaschanze	K-99	HS-109	indywid.	95,0 m	94,5 m	212,3 pkt	47,3 pkt	Maren Lundby
2.	25 lutego	2023	Planica	Srednja skakalnica	K-95	HS-102	druż.^[e]	84,0 m	89,5 m	831,1 pkt (186,5 pkt)	12,7 pkt	Niemcy

Mistrzostwa świata juniorów

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Nota	Strata	Zwyciężczyni
6.	5 lutego	2006	Kranj	Bauhenk	K-100	HS-109	indywid.	98,5 m	92,5 m	210,3 pkt	45,5 pkt	Juliane Seyfarth
6.	17 marca	2007	Tarvisio/ Planica	Srednija velikanka	K-90	HS-100	indywid.	86,5 m	86,5 m	207,5 pkt	22,0 pkt	Lisa Demetz
1.	28 lutego	2008	Zakopane	Średnia Krokiew	K-85	HS-94	indywid.	87,0 m	84,0 m	227,0 pkt	–
5.	6 lutego	2009	Szczyrbskie Jezioro	MS 1970 B	K-90	HS-100	indywid.	92,5 m	90,0 m	231,0 pkt	11,0 pkt	Magdalena Schnurr
6.	29 stycznia	2010	Hinterzarten	Adlerschanze	K-95	HS-108	indywid.	95,0 m	101,0 m	239,5 pkt	28,0 pkt	Elena Runggaldier
4.	27 stycznia	2011	Otepää	Tehvandi	K-90	HS-100	indywid.	94,0 m	95,5 m	247,5 pkt	10,0 pkt	Coline Mattel

Igrzyska europejskie

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Nota	Strata	Zwyciężczyni
1.	27 czerwca	2023	Zakopane^[f]	Średnia Krokiew	K-95	HS-105	indywid.	99,0 m	98,5 m	262,6 pkt	–
1.	29 czerwca	2023	Zakopane^[f]	Średnia Krokiew	K-95	HS-105	druż. miesz.^[g]	95,5 m	99,5 m	939,3 pkt (230,4 pkt)	–
4.	30 czerwca	2023	Zakopane^[f]	Wielka Krokiew	K-125	HS-140	indywid.	128,0 m	130,0 m	240,9 pkt	36,5 pkt	Nika Križnar

Puchar Świata

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce^[3]
2011/2012	11.
2012/2013	4.
2013/2014	41.
2014/2015	9.
2015/2016	4.
2016/2017	8.
2017/2018	15.
2018/2019	17.
2019/2020	14.
2021/2022	10.
2022/2023	21.
2023/2024	5.

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych Pucharu Świata chronologicznie

Źródło^[4]^[2]
Lp.	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota
1.	3 lutego	2013	Sapporo	Miyanomori	K-90	HS-100	94,0 m	93,0 m	245,7 pkt
2.	3 lutego	2024	Willingen	Mühlenkopfschanze	K-130	HS-147	125,0 m	127,0 m	161,4 pkt

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Pucharu Świata chronologicznie

Źródło^[4]^[2]
Lp.	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota	Lok.	Strata	Zwycięzca
1.	12 lutego	2012	Ljubno	Logarska dolina	K-85	HS-95	87,0 m	84,5 m	222,4 pkt	3.	0,7 pkt	Daniela Iraschko
2.	5 stycznia	2013	Schonach	Langenwaldschanze	K-95	HS-106	93,0 m	95,5 m	219,2 pkt	3.	22,9 pkt	Sara Takanashi
3.	13 stycznia	2013	Hinterzarten	Adlerschanze	K-95	HS-108	103,0 m	102,0 m	244,5 pkt	3.	3,0 pkt	Sara Takanashi
4.	2 lutego	2013	Sapporo	Miyanomori	K-90	HS-100	93,0 m	–	111,9 pkt	2.	8,3 pkt	Coline Mattel
5.	3 lutego	2013	Sapporo	Miyanomori	K-90	HS-100	99,0 m	102,0 m	271,2 pkt	1.	–
6.	9 lutego	2013	Zaō	Yamagata	K-90	HS-100	88,0 m	92,5 m	212,0 pkt	2.	16,0 pkt	Sara Takanashi
7.	10 lutego	2013	Zaō	Yamagata	K 90	HS 100	96,0 m	92,5 m	229,4 pkt	2.	11,0 pkt	Sara Takanashi
8.	15 marca	2013	Trondheim	Granåsen	K-90	HS-105	101,5 m	101,0 m	283,0 pkt	3.	11,8 pkt	Sarah Hendrickson
9.	17 marca	2013	Oslo	Holmenkollbakken	K-120	HS-134	123,5 m	125,5 m	233,9 pkt	3.	28,9 pkt	Sarah Hendrickson
10.	17 stycznia	2016	Sapporo	Miyanomori	K-90	HS-100	95,0 m	90,0 m	231,9 pkt	3.	25,9 pkt	Sara Takanashi
11.	7 lutego	2016	Hinzenbach	Aigner-Schanze	K-85	HS-94	90,0 m	88,0 m	240,3 pkt	3.	19,8 pkt	Sara Takanashi
12.	27 lutego	2016	Ałmaty	Gornyj Gigant	K-95	HS-106	98,5 m	99,0 m	239,2 pkt	3.	13,4 pkt	Sara Takanashi
13.	3 grudnia	2016	Lillehammer	Lysgårdsbakken	K-90	HS-100	93,5 m	95,0 m	250,0 pkt	3.	18,1 pkt	Sara Takanashi
14.	11 grudnia	2016	Niżny Tagił	Aist	K-90	HS-100	93,5 m	93,5 m	237,0 pkt	3.	13,7 pkt	Sara Takanashi
15.	1 stycznia	2024	Oberstdorf	Schattenbergschanze	K-120	HS-137	129,5 m	126,0 m	261,6 pkt	3.^[h]	10,5 pkt	Eva Pinkelnig
16.	3 lutego	2024	Willingen	Mühlenkopfschanze	K-130	HS-147	125,0 m	127,0 m	161,4 pkt	1.	–
17.	24 lutego	2024	Hinzenbach	Aigner-Schanze	K-85	HS-90	88,0 m	87,0 m	240,2 pkt	2.	2,9 pkt	Eva Pinkelnig
18.	25 lutego	2024	Hinzenbach	Aigner-Schanze	K-85	HS-90	85,5 m	88,0 m	237,8 pkt	3.	8,8 pkt	Eva Pinkelnig
19.	1 marca	2024	Lahti	Salpausselkä	K-116	HS-130	125,0 m	125,0 m	246,5 pkt	2.	7,6 pkt	Nika Križnar
20.	5 stycznia	2025	Villach	Villacher Alpenarena	K-90	HS-98	92,0 m	94,0 m	251,4 pkt	3.	13,3 pkt	Katharina Schmid

Miejsca w poszczególnych konkursach Pucharu Świata

stan na 6 stycznia 2025

Źródło^[4]^[2]
Sezon 2011/2012
													punkty
13	12	12	8	4	21	5	10	3	-	-	-	6	327
Sezon 2012/2013
																punkty
9	7	4	6	3	8	4	3	2	1	2	2	-	-	3	3	817
Sezon 2013/2014
																		punkty
5	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	45
Sezon 2014/2015
													punkty
7	4	24	11	4	4	10	6	13	18	14	14	14	370
Sezon 2015/2016
																	punkty
6	10	10	5	3	9	17	5	5	9	7	3	5	6	5	3	4	695
Sezon 2016/2017
																			punkty
4	3	5	3	10	32	9	16	37	11	13	11	9	8	6	5	-	-	5	544
Sezon 2017/2018
															punkty
20	22	16	15	13	11	16	14	16	13	27	10	10	13	18	252
Sezon 2018/2019
																								punkty
29	38	13	15	17	22	25	21	27	11	13	22	23	13	20	16	20	21	34	18	12	15	4	4	360
Sezon 2019/2020
																punkty
7	11	23	15	11	17	16	10	15	19	15	9	6	14	11	28	321
Sezon 2021/2022
																			punkty
10	6	20	11	15	13	13	17	15	9	-	11	9	17	11	8	14	14	14	393
Sezon 2022/2023
																										punkty
23	25	31	28	-	23	27	33	23	23	21	27	19	18	16	19	17	13	14	9	8	22	21	33	25	21	259
Sezon 2023/2024
																								punkty
16	18	4	9	18	3	15	6	8	9	6	13	11	1	8	2	3	2	10	7	6	11	7	6	935
Sezon 2024/2025
																									punkty
q	7	21	7	8	9	8	3	8																	267
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30 dq – dyskwalifikacja q – dyskwalifikacja w kwalifikacjach q – zawodniczka nie zakwalifikowała się - – zawodniczka nie wystartowała

Miejsca w poszczególnych konkursach drużynowych Pucharu Świata

Źródło^[4]^[2]
Sezon 2012/2013
Sezon 2012/2013			12
Sezon 2013/2014
Sezon 2013/2014			2
Sezon 2017/2018
Sezon 2017/2018		6	6
Sezon 2018/2019
Sezon 2018/2019		2	3
Sezon 2021/2022
Sezon 2021/2022	-	1	-
Sezon 2023/2024
Sezon 2023/2024			3
Legenda
1 2 3 4-8 poniżej 8 (Duety: 1 2 3 4-12 poniżej 12) - – zawodniczka nie wystartowała

Raw Air

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce^[3]
2019	23.
2020	14.
2022	10.
2023	24.
2024	9.

Turniej Sylwestrowy

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce^[2]
2021/2022	15.
2022/2023	26.

Korona Alp

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce^[2]
2021/2022	5.

Turniej Dwóch Nocy

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce^[2]
2023/2024	11.
2024/2025	10.

Letnie Grand Prix

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce^[2]
2012	9.
2013	25.
2015	9.
2018	8.
2019	11.
2022	25.
2023	22.
2024	6.

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych LGP chronologicznie

Źródło^[4]^[2]
Lp.	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota	Lok.	Strata	Zwycięzca
1.	15 sierpnia	2012	Courchevel	Tremplin du Praz	K-90	HS-96	88,5 m	96,0 m	219,3 pkt	3.	2,6 pkt	Alexandra Pretorius
2.	13 września	2015	Ałmaty	Gornyj Gigant	K-95	HS-106	96,0 m	95,5 m	219,8 pkt	3.	17,3 pkt	Sara Takanashi
3.	7 października	2023	Klingenthal	Vogtland Arena	K-125	HS-140	120,5 m	125,0 m	211,5 pkt	3.	35,7 pkt	Ema Klinec
4.	13 sierpnia	2024	Courchevel	Tremplin du Praz	K-125	HS-132	124,5 m	124,5 m	241,6 pkt	3.	14,5 pkt	Ema Klinec
5.	14 sierpnia	2024	Courchevel	Tremplin du Praz	K-125	HS-132	115,0 m	126,0 m	231,7 pkt	2.	18,6 pkt	Sara Takanashi

Miejsca w poszczególnych konkursach LGP

stan po zakończeniu LGP 2024

Źródło^[4]^[2]
2012
				punkty
3	4	-	-	110
2013
						punkty
5	18	-	-	-	-	58
2015
					punkty
4	-	-	6	3	150
2018
					punkty
7	15	17	5	9	140
2019
			punkty
11	8	20	67
2022
					punkty
11	16	-	-	20	50
2023
							punkty
-	-	-	-	-	-	3	60
2024
					punkty
3	2	-	-	7	176
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30 dq – dyskwalifikacja q – dyskwalifikacja w kwalifikacjach q – zawodniczka nie zakwalifikowała się - – zawodniczka nie wystartowała

Puchar Kontynentalny

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce^[2]
2004/2005	11.
2005/2006	16.
2006/2007	8.
2007/2008	3.
2008/2009	7.
2009/2010	10.
2010/2011	5.
2011/2012	8.
2014/2015	4.

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych Pucharu Kontynentalnego chronologicznie

Źródło^[4]^[2]
Lp.	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota
1.	15 sierpnia	2007	Pöhla	Pöhlbachschanze	K-60	HS-65	61,5 m	63,0 m	240,3 pkt
2.	12 grudnia	2014	Notodden	Tveitanbakken	K-90	HS-100	95,0 m	88,0 m	235,0 pkt

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Pucharu Kontynentalnego chronologicznie

Źródło^[4]^[2]
Lp.	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota	Lok.	Strata	Zwyciężczyni
1.	1 marca	2006	Zaō	Yamagata	K-90	HS-100	81,5 m	78,5 m	182,5 pkt	3.^[i]	38,5 pkt	Lindsey Van
2.	14 stycznia	2007	Villach	Villacher Alpenarena	K-90	HS-98	89,5 m	88,5 m	225,0 pkt	2.	7,0 pkt	Ulrike Gräßler
3.	15 sierpnia	2007	Pöhla	Pöhlbachschanze	K-60	HS-65	61,5 m	63,0 m	240,3 pkt	1.	–
4.	18 sierpnia	2007	Bischofshofen	Laideregg-Schanze	K-65	HS-78	69,5 m	70,5 m	256,0 pkt	3.	10,4 pkt	Anette Sagen
5.	2 września	2007	Park City	Utah Olympic Park	K-90	HS-100	91,5 m	82,5 m	215,0 pkt	3.	11,5 pkt	Daniela Iraschko
6.	11 grudnia	2007	Notodden	Tveitanbakken	K-90	HS-100	93,0 m	91,5 m	235,0 pkt	3.	21,5 pkt	Anette Sagen
7.	12 grudnia	2007	Notodden	Tveitanbakken	K-90	HS-100	90,5 m	90,5 m	227,5 pkt	3.^[j]	32,0 pkt	Anette Sagen
8.	23 stycznia	2008	Toblach	Trampolino Sulzenhof	K-67	HS-74	69,5 m	70,5 m	236,4 pkt	3.	13,6 pkt	Anette Sagen
9.	8 marca	2008	Zaō	Yamagata	K-90	HS-100	87,5 m	88,5 m	212,5 pkt	2.	11,5 pkt	Anette Sagen
10.	12 grudnia	2008	Park City	Utah Olympic Park	K-90	HS-100	92,5 m	86,0 m	222,5 pkt	3.	4,0 pkt	Anna Häfele
11.	15 stycznia	2011	Braunlage	Wurmbergschanze	K-90	HS-100	87,5 m	82,0 m	204,5 pkt	3.	50,5 pkt	Coline Mattel
12.	19 lutego	2011	Ramsau	W90-Schanze	K-90	HS-98	88,5 m	89,5 m	225,5 pkt	3.	8,5 pkt	Sara Takanashi
13.	9 marca	2011	Zaō	Yamagata	K-90	HS-100	93,5 m	87,0 m	225,0 pkt	2.	1,5 pkt	Yūki Itō
14.	9 grudnia	2011	Notodden	Tveitanbakken	K-90	HS-100	93,0 m	94,5 m	240,0 pkt	3.	19,0 pkt	Daniela Iraschko
15.	12 grudnia	2014	Notodden	Tveitanbakken	K-90	HS-100	95,0 m	88,0 m	235,0 pkt	1.	–
16.	13 grudnia	2014	Notodden	Tveitanbakken	K-90	HS-100	92,0 m	92,5 m	239,0 pkt	3.	14,0 pkt	Daniela Iraschko-Stolz

Miejsca w poszczególnych konkursach Pucharu Kontynentalnego

Źródło^[4]^[2]
Sezon 2004/2005
												punkty
8	10	9	17	12	17	9	9	8	9	15	14	290
Sezon 2005/2006
																		punkty
12	dq	9	14	-	-	-	-	13	14	19	16	24	6	3	8	13	14	311
Sezon 2006/2007
																				punkty
8	8	6	10	11	10	7	5	2	30	-	8	13	9	8	9	-	-	-	-	484
Sezon 2007/2008
																	punkty
23	1	3	4	8	10	3	5	3	3	3	5	13	4	-	2	5	801
Sezon 2008/2009
																		punkty
3	8	13	13	17	10	10	8	-	12	9	-	6	5	8	9	4	10	503
Sezon 2009/2010
																		punkty
10	4	6	7	dq	5	7	12	6	5	-	-	4	17	-	-	-	-	404
Sezon 2010/2011
																				punkty
7	4	10	11	13	8	8	7	5	3	6	-	-	11	17	-	-	3	4	2	629
Sezon 2011/2012
							punkty
-	-	3	11	8	-	7	152
Sezon 2014/2015
				punkty
1	3	-	-	160
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30 dq – dyskwalifikacja - – zawodniczka nie wystartowała

Letni Puchar Kontynentalny

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce^[2]
2008	5.
2010	2.
2011	5.
2012	1.

Miejsca na podium konkursów Letniego Pucharu Kontynentalnego

Pöhla – 13 sierpnia 2008 (3. miejsce)
Bischofshofen – 17 sierpnia 2008 (3. miejsce)
Oberwiesenthal – 20 sierpnia 2010 (1. miejsce)
Oberwiesenthal – 21 sierpnia 2010 (1. miejsce)
Lillehammer – 11 września 2010 (2. miejsce)
Oslo – 18 września 2010 (3. miejsce)
Falun – 26 września 2010 (2. miejsce)
Liberec – 1 października 2010 (2. miejsce)
Oberwiesenthal – 19 sierpnia 2011 (1. miejsce)
Trondheim – 10 września 2011 (1. miejsce)
Trondheim – 11 września 2011 (2. miejsce)
Lillehammer – 8 września 2012 (2. miejsce)
Lillehammer – 9 września 2012 (1. miejsce)

Miejsca w poszczególnych konkursach Letniego Pucharu Kontynentalnego

Źródło^[4]^[2]
2008
										punkty
8	3	4	3	7	9	4	4	12	9	418
2010
											punkty
-	-	1	1	2	dq	3	5	5	2	2	590
2011
								punkty
-	-	-	-	1	5	1	2	325
2012
		punkty
2	1	180
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30 dq – dyskwalifikacja - – zawodniczka nie wystartowała

FIS Cup

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce^[2]
2015/2016	5.

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych FIS Cupu chronologicznie

Źródło^[4]^[2]
Lp.	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota
1.	11 lipca	2015	Villach	Villacher Alpenarena	K-90	HS-98	95,5 m	85,5 m	225,0 pkt
2.	12 lipca	2015	Villach	Villacher Alpenarena	K-90	HS-98	91,0 m	91,5 m	234,5 pkt

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych FIS Cupu chronologicznie

Źródło^[4]^[2]
Lp.	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota	Lok.	Strata	Zwyciężczyni
1.	11 lipca	2015	Villach	Villacher Alpenarena	K-90	HS-98	95,5 m	85,5 m	225,0 pkt	1.	–
2.	12 lipca	2015	Villach	Villacher Alpenarena	K-90	HS-98	91,0 m	91,5 m	234,5 pkt	1.	–

Miejsca w poszczególnych konkursach FIS Cupu

Źródło^[4]^[2]
Sezon 2015/2016
								punkty
1	1	-	-	-	-	-	-	200
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30 dq – dyskwalifikacja - – zawodniczka nie wystartowała

Uwagi

↑ Skład zespołu: Chiara Hölzl, Thomas Morgenstern, Gregor Schlierenzauer i Jacqueline Seifriedsberger
↑ Skład zespołu: Michael Hayböck, Daniela Iraschko-Stolz, Stefan Kraft i Jacqueline Seifriedsberger
↑ Skład zespołu: Michael Hayböck, Daniela Iraschko-Stolz, Stefan Kraft i Jacqueline Seifriedsberger
↑ Skład zespołu: Chiara Hölzl, Daniela Iraschko-Stolz, Eva Pinkelnig i Jacqueline Seifriedsberger
↑ Skład zespołu: Chiara Kreuzer, Julia Mühlbacher, Eva Pinkelnig i Jacqueline Seifriedsberger
↑ ^a ^b ^c Gospodarzem Igrzysk Europejskich 2023 był Kraków, jednak konkursy skoków narciarskich rozegrano w Zakopanem.
↑ Skład zespołu: Marita Kramer, Jan Hörl, Jacqueline Seifriedsberger i Daniel Tschofenig
↑ Ex aequo z Eirin Marią Kvandal
↑ Ex aequo z Jessicą Jerome.
↑ Ex aequo z Mają Vtič.

Przypisy

↑ ^a ^b Jacqueline SEIFRIEDSBERGER - sylwetka. skijumping.pl. [dostęp 2024-11-27].
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m ⁿ ^o ^p ^q ^r ^s ^t ^u ^v ^w ^x Adam Kwieciński: SEIFRIEDSBERGER Jacqueline 1991.01.20 AUT. wyniki-skoki.hostingasp.pl. [dostęp 2024-11-27].
↑ ^a ^b SEIFRIEDSBERGER Jacqueline - Athlete Information; World Cup Standings. fis-ski.com. [dostęp 2024-11-27]. (ang.).
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m SEIFRIEDSBERGER Jacqueline - Athlete Information. fis-ski.com. [dostęp 2024-11-27]. (ang.).

Bibliografia

SEIFRIEDSBERGER Jacqueline - Athlete Information. fis-ski.com. [dostęp 2024-11-27]. (ang.).
Adam Kwieciński: SEIFRIEDSBERGER Jacqueline 1991.01.20 AUT. wyniki-skoki.hostingasp.pl. [dostęp 2024-11-27].

[ms13miesz-3] Skład zespołu: Chiara Hölzl, Thomas Morgenstern, Gregor Schlierenzauer i Jacqueline Seifriedsberger

[ms15miesz-4] Skład zespołu: Michael Hayböck, Daniela Iraschko-Stolz, Stefan Kraft i Jacqueline Seifriedsberger

[ms17miesz-5] Skład zespołu: Michael Hayböck, Daniela Iraschko-Stolz, Stefan Kraft i Jacqueline Seifriedsberger

[ms19-6] Skład zespołu: Chiara Hölzl, Daniela Iraschko-Stolz, Eva Pinkelnig i Jacqueline Seifriedsberger

[ms23-7] Skład zespołu: Chiara Kreuzer, Julia Mühlbacher, Eva Pinkelnig i Jacqueline Seifriedsberger

[euro-8] Gospodarzem Igrzysk Europejskich 2023 był Kraków, jednak konkursy skoków narciarskich rozegrano w Zakopanem.

[IE23-9] Skład zespołu: Marita Kramer, Jan Hörl, Jacqueline Seifriedsberger i Daniel Tschofenig

[kvandal-12] Ex aequo z Eirin Marią Kvandal

[jerome-13] Ex aequo z Jessicą Jerome.

[vtic-14] Ex aequo z Mają Vtič.

[sylwetka-1] Jacqueline SEIFRIEDSBERGER - sylwetka. skijumping.pl. [dostęp 2024-11-27].

[kwiec-2] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m ⁿ ^o ^p ^q ^r ^s ^t ^u ^v ^w ^x Adam Kwieciński: SEIFRIEDSBERGER Jacqueline 1991.01.20 AUT. wyniki-skoki.hostingasp.pl. [dostęp 2024-11-27].

[pś-10] SEIFRIEDSBERGER Jacqueline - Athlete Information; World Cup Standings. fis-ski.com. [dostęp 2024-11-27]. (ang.).

[fis-11] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m SEIFRIEDSBERGER Jacqueline - Athlete Information. fis-ski.com. [dostęp 2024-11-27]. (ang.).

[1]

[2]

[a]

[b]

[c]

[d]

[e]

[f]

[g]

[3]

[4]

[h]

[i]

[j]