Hełmik modrobrody
Hełmik modrobrody[3] (Oxypogon stuebelii) – gatunek małego ptaka z rodziny kolibrowatych (Trochilidae), podrodziny paziaków (Lesbiinae). Występuje endemicznie w zachodnio-centralnej Kolumbii. Narażony na wyginięcie.
Oxypogon stuebelii[1] | |||
A. B. Meyer, 1884 | |||
Samiec | |||
Systematyka | |||
Domena | |||
---|---|---|---|
Królestwo | |||
Typ | |||
Podtyp | |||
Gromada | |||
Podgromada | |||
Infragromada | |||
Rząd | |||
Rodzina | |||
Podrodzina | |||
Plemię | |||
Rodzaj | |||
Gatunek |
hełmik modrobrody | ||
Synonimy | |||
| |||
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2] | |||
Zasięg występowania | |||
Taksonomia
edytujPo raz pierwszy gatunek opisał Adolf Bernhard Meyer w 1884 na łamach Zeitschrift für die gesammte Ornithologie na podstawie holotypu z Volcán de Tolima w centralnych Andach w Kolumbii[4][5]. Nowemu gatunkowi nadał nazwę Oxypogon Stübelii[4]. Obecnie (2020) Międzynarodowy Komitet Ornitologiczny (IOC) uznaje hełmika modrobrodego za osobny gatunek – Oxypogon stuebelii[6]. Niektórzy autorzy uznawali go za jeden z czterech podgatunków hełmika zielonobrodego (O. guerinii); prócz IOC, także i autorzy Handbook of the Birds of the World uznają go za osobny gatunek. Od innych taksonów z rodzaju Oxypogon odróżniają go pewne szczegóły upierzenia[5] (patrz: Morfologia).
Morfologia
edytujDługość ciała wynosi 11,2–12,7 cm; długość dzioba u samca: około 15 mm[5]. U holotypu długość skrzydła wynosiła 55 mm, długość ogona 42 mm[4]. Widoczny czub i wydłużone pióra na brodzie. Czub i gardło są niemal jasnobrązowe (czub jest czarno-brązowy, w odróżnieniu od czarno-białego u innych przedstawicieli rodzaju[5]). Wydłużone pióra na brodzie są metalicznie zielone u nasady, ku końcowi kolor przechodzi w fioletowy. Od piersi za ucho sięga jasnobrązowa obroża; kontrastuje z czarną głową. Na zewnętrznych sterówkach występuje szeroki, brudnobiały pas[7].
Zasięg występowania
edytujEndemit zachodnio-centralnej Kolumbii; występuje w obrębie wulkanu Nevado del Ruiz na granicy departamentów Tolima i Caldas[5]. BirdLife International szacuje zasięg występowania na 4200 km², jednak ptak ten jest rozmieszczony plamowo, a powierzchnia dogodnych dla niego siedlisk nie przekracza 400 km²[7].
Ekologia i zachowanie
edytujŚrodowiskiem życia tych ptaków jest otwarta, wilgotna formacja paramo z rosnącymi tam przedstawicielami Espeletia (astrowate)[5]; preferują zarośla Espeletia hartwegiana. Niewiele wiadomo o ekologii tego gatunku[7]. Często widywane są na kwiatach Espeletia schultzii. Brak informacji na temat rozrodu[5].
Status
edytujIUCN uznaje gatunek za narażony na wyginięcie (VU, Vulnerable) nieprzerwanie od 2014 (stan w 2021); wcześniej nie był klasyfikowany jako odrębny gatunek. Liczebność populacji szacuje się na 250–999 dorosłych osobników. Całość zasięgu tego gatunku zawiera się w Parku Narodowym Los Nevados. Jest dobrze chroniony, jednak nadal praktykuje się wypalanie páramo, aby uzyskać świeże pastwiska dla bydła. Pod obszarami páramo występują lokalnie uprawy ziemniaków[7].
Przypisy
edytuj- ↑ a b Oxypogon stuebelii, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ Oxypogon stuebelii, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
- ↑ Systematyka i nazwa polska za: P. Mielczarek, M. Kuziemko: Podrodzina: Lesbiinae Reichenbach, 1853 - paziaki (Wersja: 2020-01-10). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2020-03-04].
- ↑ a b c A. B. Meyer. Über neue und ungenügend bekannte Vögel im königl. zoologischen Museum zu Dresden. „Zeitschrift für die gesammte Ornithologie”. 1, s. 204, 1884.
- ↑ a b c d e f g del Hoyo, J., Collar, N., Sharpe, C.J., Kirwan, G.M. & Boesman, P.: Buffy Helmetcrest (Oxypogon stuebelii). [w:] del Hoyo, J., Elliott, A., Sargatal, J., Christie, D.A. & de Juana, E. (eds.). Handbook of the Birds of the World Alive [on-line]. 2015. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-05-16)].
- ↑ F. Gill, D. Donsker, P. Rasmussen (red.): Hummingbirds. IOC World Bird List (v10.1). [dostęp 2020-03-04]. (ang.).
- ↑ a b c d Buffy Helmetcrest Oxypogon stuebelii. BirdLife International. [dostęp 2021-09-08].
Linki zewnętrzne
edytuj- Zdjęcia, nagrania głosów i krótkie filmy. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).